ขุนช่างเคี่ยน เขตหมอกสีชมพู

ครั้งแรก...

การเขียนครั้งแรก !

...สวัสดีครับนี่คือครั้งแรกของผมที่มีโอกาสได้เขียนรีวิว เอาล่ะ ! ไม่พูดพร่ำทำเพลงอะไรมาก มาเริ่มกันเลยนะครับ ฮ่า ๆ

การขับรถที่ไกลที่สุดในชีวิต !

การมาเที่ยวครั้งนี้ไม่ได้เตรียมตัวอะไรเลย เนื่องจากทราบว่ามามีวันหยุดกะทันหัน 4 วัน (รวมเสาร์ – อาทิตย์) เพื่อนชวนไปเที่ยวเชียงใหม่กันป่ะ ? ผมตอบแบบไม่ลังเล ไปดิ ! (ตอนนั้นคิดอะไรอยู่ ฮ่า ๆ) เริ่มจากการออกเดินจากเลยถึงเชียงใหม่ระยะกว่า 480 กิโลเมตร ใช้เวลาเดินทางกว่า 9 ชั่วโมง และเป็นช่วงที่อุณหภูมิลดลงอีกครั้ง เย้ ! อะไรจะเหมาะเจาะขนาดนี้

ลุยยยย !

หลังจากตื่นนอนตอนเช้าจากที่พักแถวหลัง มช. ก็เริ่มออกเดินทางมุ่งตรงไปยังที่ขุนช่างเคี่ยน ซึ่งอยู่บนดอยสุเทพนั่นเอง

การเดินทางเป็นอะไรที่ฟินสุด ๆ ยิ่งขับรถขึ้นสูงเท่าไหร่ความเลือนลางจากหมอกก็ค่อยๆเข้าปกคลุม หมอกลงหนามาก ๆ โค้งทีนี่ต้องระวังรถที่สวนออกมาและคอยฟังเสียงแตรที่คอยให้สัญญาณเตือน เพราะมันขาวไปหมด และหนาวมาก ๆ อุณหภูมิ 12 องศา บวกกับหมอกหนาๆ ทำเอาผมเปียกชุ่มด้วยความหนาวเย็น (ขนตาเป็นหยดน้ำเลยทีเดียว ทำเอาเปียกชุ่มไปด้วยหมอก)

ถ้าจะหมอกขนาดนี้ ก็อดใจไม่ไหว ขอเก็บภาพซะหน่อย !

ขับขึ้นไปเรื่อย ๆ ถนนก็จะลื่น ๆ หน่อย ต้องขับระวังมาก ๆ

ด้วยความที่หมอกหนาจนมองอะไรไม่เห็น จนแอบคิดเสียใจนิดนิด TT

แต่ละหว่างทางผมมองเห็นอะไรลาง ๆ กำลังเดินมาเป็นกลุ่ม ก็อดคิดไม่ได้ว่าคืออะไร ยอมรับว่ากลัว (ฮ่าๆ)

แต่พอเข้าไปใกล้ ๆ นี่ไงเจอลูกเสือหมู่ใหญ่จริง ๆ ด้วย แต่เป็นคณะลูกเสือจากโรงเรียนในบริเวณขุนช่างเคี่ยน ใจหายแวป ฮ่า ๆๆ (น้อง ๆ ดูสตรองจริง ๆ )

อื้อหือ...

เย้ ! ถึงแล้ววววว ขุนช่างเคี่ยน

นึกว่าจะมองไม่เห็นความสวยของดอกซากุระเมืองไทย(ดอกพญาเสือโคร่ง) ซะแล้ว เล่นเอาผมถึงกับทึ่ง ดีใจสุด ๆ จนหายเหนื่อยไปเลย นี่มันเหมือนฝันชัด ๆ รีบวิ่งลงไปเก็บรูปรัว ๆ

สวย ๆ ๆ สวยไปหมดเลยยยย

เด็ก ๆ ก็มา แอบถ่ายซะหน่อย ฮ่า ๆ

เดินลงมาเรื่อยเจอกับถนนสายสีชมพู (คำยอดฮิต) สวยมาก....จนทำเอาผมอดใจไม่ไหวที่จะห้ามตัวไม่ให้ไปอยู่ในเฟรม ฮ่า ๆ

ถ่ายรูปเพลินเลย บล็อกเกอร์ชื่อดังเพื่อนร่วมเดินทางผม ฮ่า ๆ

สุดท้ายแล้ว...

"เป็นทริปที่ได้รับประสบการณ์ใหม่ ๆ มากมาย ทำให้เราได้ก้าวข้ามขีดจำกัดของตัวเอง เพราะเหตุนี้ผมจึงยกให้การเดินทางครั้งเป็นครั้งที่ดีที่สุดแห่งปี ถึงจะเหนื่อยล้าไปหน่อยแต่ก็คุ้มค่าสุด ๆ "

"ขุนช่างเคี่ยน เขตหมอกสีชมพู"

ต้องขอบคุณเพื่อนผู้ร่วมเดินทางของผม

ขอบคุณที่ลากผมมา

ขอบคุณที่ทนเหนื่อยทนหนาวไปด้วยกัน

และสุดท้าย...ขอบคุณความเหงาที่ทำให้ผมได้พบเจอสิ่งที่สวยงาม

________________________________________________

เมื่อความเหงามาเยือน จะไปเที่ยวที่ไหน เมื่อไหร่ก็ได้...

________________________________________________

แล้วเจอกันใหม่ทริปต่อไป...

#นายพาเที่ยว