ตักบาตรกันก่อนเลย ทุกเช้า..

พักอาศัยอยู่กับพี่ป้าน้าอาชาวพวนมา 4 วัน ส่วนใหญ่มีโอกาสพบเจอแต่ผู้ใหญ่ วันนี้เลยจะไปตามหาเด็ก ๆ ที่โรงเรียนปากพลีวิทยาคาร

โรงเรียนปากพลีวิทยาคารเป็นโรงเรียนสหประจำอำเภอขนาดเล็ก สอนระดับชั้นมัธยมศึกษา มีนักเรียนประมาณ 400 คน

เดินทางไปถึงโรงเรียน 10 โมงกว่า ๆ นักเรียนกำลังทำกิจกรรมบำเพ็ญประโยชน์ เด็ก ม. 1 ช่วยกันปลูกต้นไม้และเก็บขยะหน้าอาคาร ชอบโมเมนต์ที่เด็ก ๆ ตื่นเต้น อยากรู้อยากเห็น แต่ก็เขินอายที่จะเข้ามาคุยด้วย

ได้มีโอกาสเข้าเรียนกับนักเรียนชั้น ม. 2 ในวิชานาฏศิลป์ (วิชาเลือกเสรี) เด็ก ๆ กำลังเรียน รำวงมาตรฐาน..นึกถึงตัวเองสมัยนั้นเลือกเรียนวิชา สหกรณ์ร้านค้า ส่วนวิชานาฏศิลป์ก็สอบเกือบไม่ผ่าน

ได้ออกสเตปโชว์ (นิด ๆ หน่อย ๆ) 3 เพลง

จบคาบก็พักเที่ยงพอดี ไปโรงอาหารช้าไป 20 นาที อาหารหมดจ้า ได้ซื้อแค่น้ำลำไยเฟรปเป้ แก้วละ 5 บาท

คุณครูหนุ่มใจดีโชว์ฝีมือผัดไทยชาววัง เจียงกับแพรวขอเป็นลูกมือเพราะหิวมาก (เจียงคือเพื่อนมาจากเปรู)

ระหว่างรอเส้นสุกก็ได้พูดคุยกับเด็ก ๆ ..ถามว่าพูดพวนได้ไหม เด็ก ๆ ตอบว่า ไม่ได้

ตอนทานอาหารเลยลองพูดพวนออกมา เด็ก ๆ ก็ตอบกลับเป็นภาษาพวน คุยกันง่ายเลยทีนี้ ประโยคสุดท้ายที่ฟังออกคือ เด็ก ๆ ขอตัวไปซ้อมหลีดกีฬาสี

ไกด์ชุมชน คุณชาติชายพาแวะ ราวิน โฮม คาเฟ่ ..เครื่องดื่มหลักร้อย วิวหลักล้าน ตรงตามสโลแกนจริง ๆ

กลับมาถึงโฮมสเตย์ แม่คุณชาวไทยพวน แสดงการละเล่นพื้นบ้าน "นางด้ง" ให้ชม ด้ง หมายถึง กระด้ง เป็นการละเล่นเกี่ยวกับการเชิญวิญญาณมายังร่าง

ด้วยกาลเวลาและความรู้ทางวิทยาศาสตร์ การละเล่นนางด้งแทบจะสูญหาย เหลือเป็นเพียงความเชื่อส่วนบุคคลเท่านั้น...