ไวเพ็จบึงบอระพจน์ เห้ย..ไวพจน์บึงบอระเพ็ด

ขับรถจากบ้านที่อยู่ไม่ไกลราว 11.00 ไม่เกินครึ่งชั่วโมงก็ถึงบึงบอระเพ็ด เกิดที่นครสวรรค์ไปๆมาๆ อยู่บ่อยครั้ง แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ได้มาบึงบอระเพ็ด คนค่อนข้างบางตาในสถานการณ์ที่ต้องอยู่ร่วมกับไวรัสเช่นนี้ แต่ก็มีรถบัสที่พานักเรียนมาทรรศนะศึกษาร่วม 30 กว่าชีวิต ผมซื้อกาแฟบริเวณที่จอดรถแก้วละ 35 บาทดูดให้หายอยาก ถ่ายรูปป้าที่ให้อาหารปลาด้วยขวดนมที่ไม่ว่าจะไปที่วัดดังๆวัดไหน หรือตามงานวัดก็คงหนีไม่พ้นปลาคาร์ฟดูดนมจากขวด ปลาช่วยคน คนช่วยปลา ช่วยกันทำมาหากินกันไป

เดินเลยจากซุ้มปลาคาร์ฟไปก็เป็นส่วนของอาคารแสดงโชว์จระเข้ ที่เน้นว่าผู้ชมต้องมี 10 คนขึ้นไปถึงจะทำการแสดงโชว์ได้และกลุ่มคนเหล่านั้นที่น่าจะกลับกันไปหมดแล้วคงเป็นกลุ่มสุดท้ายของวันนี้ที่ได้ดูการแสดงโชว์ ส่วนผมและญาติ ๆ มากันไม่ถึงจึงทดแทนด้วยการเดินไปรอบ ๆ แทน ก็สนุกไปอีกแบบที่นาน ๆ จะเจอจระเข้เป็นๆ นอกจากที่เห็นในทีวีตามรายการสารคดี

ขากลับใครสนใจให้อาหารปลาสวายก็ถือว่าเป็นอีกหนึ่งกิจกรรมธรรมดาแต่ก็เพลิดเพลิน(ปลาสวายเผือกเยอะด้วยนะ) แต่อาจจะไม่สนุกเท่าปลาคาร์ฟดูดขวดนม หรือซุ้มแกะดูดขวดนมก็มีให้บริการเช่นกัน

นมหมดขวด เดินไปอีกหน่อย เดินไม่ไกลก็ถึงอาคารแสดงพันธุ์สัตว์น้ำบึงบอระเพ็ดเฉลิมพระเกียรติ 80 พรรษา ค่าบริการผู้ใหญ่ 40 บาท จัดตั้งเมื่อวันที่ 5 ธันวาคม 2550 ถึงตอนนี้ก็ 14 ขวบแล้ว จัดแสดงพันธุ์ปลาต่าง ๆ กว่า 100 ชนิด ดูปลาเพลินๆ อย่างมีความสุขรู้ตัวอีกทีความเพลินนี้ก็ปาไปเกือบ 2 ชั่วโมงแล้ว เดินขึ้นชั้นบนไปก็จะเจอกับกลุ่มนกประจำถิ่นและนกอพยพโดยสามารถฟังเสียงนกด้วยการกดปุ่ม แต่อาจจะดีเลย์นิดๆและเสียงนกอาจจะออกลำโพงแตกหน่อยๆ ถ้าปรับปรุงและเพิ่มความน่าตื่นตาอีกนิดรับรองว่าจะทำให้ทั้งเด็กและผู้ใหญ่สนุกขึ้นมากกว่าเดิม