Camp ม่อนล้าน ความสงัดที่สนั่นทุกความรู้สึก

เพราะระหว่างทางจึงมีปลายทาง เพราะปลายทางจึงมีระหว่างทาง

สองคำคลาสสิกสำหรับการเดินทางที่ไม่เคยแยกจากกัน อยู่ที่ว่าใครให้น้ำหนักกับสิ่งไหน ส่วนตัวผมแล้วคือเท่าๆ กัน แต่ทุกครั้งไม่ว่าจะชวนเพื่อนรู้ใจหรือสาวคนสนิทไปด้วยกัน…รับรองว่าต้องร้องว้าว! และอาจมีคำว่าที่ไหนน่ะ? อยู่ด้วยแน่นอน

ความเท่ที่พิเศษอย่างหนึ่งของผู้ชายสายเดินทางก็คือ สร้างความประทับใจและสร้างความประหลาดใจให้กับเพื่อนร่วมทริปไปพร้อมๆ กันด้วยคำอุทานแบบข้างต้น

ครั้งนี้ผมขับรถมุ่งหน้าจากกรุงเทพขึ้นเชียงใหม่ บนเส้นทางหลักธรรมดาๆ กว่า 10 ชม. ถึงประตูท่าแพที่เป็นแลนมาร์คประจำเมือง และเดินทางต่ออีก 100 กม. เพื่อไป “ม่อนล้าน”

นี่แหละชื่อปลายทางที่ทำให้เพื่อนร่วมทริปสงสัย…และนิ่งสงัดไป

ม่อนล้านเป็นภูเขาที่สูงสุดในอำเภอพร้าวที่เล็กกะทัดรัด มีขนาดพอๆ กับตลาด อ.ต.ก. ในกรุงเทพ แต่ก็มีความน่ารักของวิถีผู้คนอยู่เต็มเปี่ยม ชาวบ้านและชาวเขารวมตัวกันที่ตลาด จับจ่ายใช้สอยกันเป็นปกติ จนเมื่อพวกผมเข้ามาอุดหนุนสินค้าบ้าง พวกเขาก็เพิ่มรอยยิ้มให้เราอย่างจริงใจ

เมื่อเสบียงทุกอย่างพร้อมแล้วอีก 20 กม. ก็จะถึงยอดดอยม่อนล้าน กับเส้นทางลาดยาวที่สูงชันและคดเคี้ยวเหมือนงูเลื้อย พร้อมกับบรรยากาศที่หนาวเย็นและสวยมากขึ้นเรื่อยๆ มีรอยยิ้มให้เราอย่างจริงใจ จากผู้คนอยู่เต็มเปี่ยมท่ามกลางสายหมอกจางๆ ในตอนบ่าย 2 โมง และเวลาที่ขับกันขึ้นมาคือ 1 ชั่วโมง

ชื่อของม่อนล้านเป็นความหมายตรงตัวมากนั่นคือ ม่อน = ดอยเล็กๆ + ล้าน = โล้น แปลได้ว่า “ดอยเล็กๆ ที่โล้น” ซึ่งสิ่งที่โล้นคือต้นไม้แบบไม่มีอยู่เลย กลายเป็นความแห้งแล้งและดินเสื่อมจากการปลูกไร่เลื่อนลอยของชาวเขามากว่า 50 ปี

และความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นก็เพราะพระมหากรุณาธิคุณของพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช บรมนาถบพิตร และสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ ในรัชกาลที่ 9 ทรงต้องการให้ชาวเขามีอาชีพเกษตรกรรมที่ยั่งยืน ดินกลับมาดี เพาะปลูกอะไรก็ขึ้น จึงได้จัดตั้งโครงการสถานีพัฒนาการเกษตรที่สูงตามพระราชดำริ ดอยม่อนล้าน ขึ้นมา ใน พ.ศ. 2547 ที่ระดับความสูงกว่า 1,700 เมตร จากระดับน้ำทะเลปานกลาง ในสภาพการการเดินทางที่ทุลักทุเล ถนนกลายเป็นโคลนเกือบตลอดทั้งปี ชาวเขาที่นั่นเล่าให้ฟังว่า…ทั้งสองพระองค์ต้องนั่งรถสลับกับเดินเท้ากว่า 20 กม. ใช้เวลาตลอดทั้งวันจึงจะมาถึงยอดดอย

นี่คือที่มาที่ไปในจุดที่เรามายืนชมวิวกันอยู่นี้ ความสวยงามที่ปกคลุมด้วยเมฆหมอก ความอุดมสมบูรณ์ของผลไม้เมืองหนาวมากมาย ดอกไม้สวยๆ อย่างดอกพญาเสือโคร่งและดอกทิวลิปกำลังบานอยู่เต็มแปลง เรื่องที่เล่าไปทั้งหมด เพื่อนบางคนถึงกับไม่อยากเชื่อว่าที่แห่งนี้เคยเป็นภูเขามาหัวโล้นมาก่อน

เพราะบรรยากาศการแค้มป์ปิ้งคืนนี้เหมือนพวกเราอยู่บนสวรรค์ มีดาวนับพันละลานอยู่เต็มท้องฟ้า มีกองไฟขนาดย่อมคอยผิงให้ไออุ่น อยู่ข้างๆ เต็นท์และบ้านพักหลังเล็กๆ ริมหน้าผาที่เหมือนในนิยาย พวกเรากินดื่มกันอย่างสนุกสนาน สาวๆ ก็จัดเมนูบาร์บีคิวมาอย่างสุดฝีมือ ส่วนผมชอบรสชมของกาแฟดำ จึงรับอาสาเป็นบาริสต้าประจำยอดดอยม่อนล้านตลอดค่ำคืนนี้

เรื่องเล่ามากมายถูกพูดผ่านควันจากปากจนถึงเช้าตรู่ ความหนาวเย็นที่สงบงามแบบนี้ยังคงมีอยู่ หากเรามองหาการเดินทางที่แตกต่างออกไปบ้าง ออกไปจากภาพเดิมๆ ที่อยู่เดิมๆ หน้าจอเดิมๆ แล้วคุณก็จะเจอกับที่ๆ สงบ และจะประทับใจจนสนั่นความรู้สึกในทุกการเดินทาง

…เหมือนกับม่อนล้านที่สงัดและสงบแห่งนี้