นาขั้นบันได บ้านปางมะโอ สุข..จนสุดใจ

---

ข้างกองไฟประมาณสิบแปดนาฬิกากว่าๆ ฟ้าใกล้มืดค่ำ อุณหภูมิเริ่มลดต่ำลงตามลำดับ ความหนาวเย็นเข้ามาเยือน บทสนทนาข้างกองไฟระหว่าง พี่หมาน..เจ้าของสถานที่กับผู้มาเยือน คัดเอาแต่ชุดสนทนาที่โดนใจ…. 

ผู้มาเยือน เปิดมานานยังครับ

พี่หมาน เพิ่งเปิดให้เข้ามาเที่ยวได้เป็นปีแรกครับ

ผู้มาเยือน เคยมีเข้ามาพักมากที่สุดกี่คนครับ

พี่หมาน สิบสองคนครับ ที่นี่มีบ้านสามหลัง รับได้เท่านี้ ดูแลได้ทั่วถึงครับ

ผู้มาเยือน วันนี้มีคนมาพักกี่คนครับ

พี่หมาน วันนี้รวมพวกพี่ก็สามคนครับ

ผู้มาเยือน แล้วเค้าจะเริ่มเกี่ยวข้าวกันเมื่อไหร่ครับ

พี่หมาน ประมาณอาทิตย์หน้าก็จะเริ่มแล้วครับ

อย่างที่บอกว่าตัดมาบางส่วนของการพูดคุยข้างกองไฟกันเท่านั้น ยังมีเรื่องราวอีกมากมายที่ได้แลกเปลี่ยนกัน

---

เอาจริงๆ แค่คิดจะเริ่มบรรยาย ก็ไม่รู้จะเรียบเรียงลำดับอักษรยังไง ให้ใครที่ผ่านมาได้อ่าน ได้เห็นภาพที่ไปเก็บกลับมา รับสัมผัสถึง ความสุขแบบ สุขจนสุดใจ…..

ที่ตรงนี้…

ไม่มีไฟฟ้า…

ไม่มีสัญญาณโทรศัพท์…

แต่ที่นี่มีความสุข มากมายก่ายกอง…..

ด้วยความบังเอิญ ได้เห็นสถานที่แห่งนี้ อืมมม..น่าสนใจ ชื่อนี้ไม่คุ้นเคย ไม่เคยได้ยินมาก่อน ตัดสินใจเดี๋ยวนั้นเลย ไป…..

…นาขั้นบันได บ้านปางมะโอ…

---

เริ่มต้นสั้นๆสำหรับการเดินทางมาที่นี่ โดยวิธีการของเราสองคน จากสนามบินเชียงใหม่ ติดต่อเช่ารถไว้ล่วงหน้าแล้ว ขับจากสนามบินมา อบต.ป่าแป๋ อำเภอแม่แตง จังหวัดเชียงใหม่ ใช้เวลาประมาณชั่วโมงกว่าๆ จอดรถไว้ที่ อบต.ป่าแป๋ เนื่องจากเส้นทางต่อจากนี้ มันสาหัสสากรรจ์พอสมควร พี่หมาน เจ้าของ ผู้ดูแล นาขั้นบันได บ้านปางมะโอ จะเอารถกระบะมารับเรา 

เดินทางต่อไปอีก ยี่สิบนาที ก็จะถึงบ้านปางมะโอ ยังๆไม่จบ คราวนี้เริ่มใช้กำลังกันแล้ว ต้องเดินเท้าต่ออีก 2 กิโลเมตร ถ้าไม่เดินก็นั่งมอไซค์ เข้ามาได้ น้องเค้ามีบริการ แต่เราเลือกเดินดีกว่า อยากเก็บเกี่ยวบรรยากาศกลับไปให้มากที่สุด จบกระบวนการเดินทาง ถึงหมุดหมายตามความตั้งใจ…..

เริ่มเดินแล้วนะ......

เอาบรรยากาศสองข้างทางมาให้ดูกันก่อน แค่นี้ก็โคตรว๊าวแล้ว....

---

สภาพเส้นทางเดินเท้าไปยังจุดหมาย

---

สัญญาณแห่งความดีงาม มันเริ่มตั้งแต่ตอนเราเดินเท้าเข้ามาแล้วล่ะ น้องธี ผู้นำทางมาจากหมู่บ้าน คอยบรรยาย บรรยากาศระหว่างเส้นทาง ใช้เวลาเกือบครึ่งชั่วโมงกว่า ที่ช้า ก็เพราะหยุดถ่ายรูปนานไปนิดนึง ถ้าจ้ำๆน่าจะไม่เกินยี่สิบนาทีก็ถึงแล้ว

---

แวะไปชมความสุขในอีกรูปแบบนึงก่อนได้นะ https://youtu.be/mGbTvELypUc

---

ในที่สุดเราก็มาถึง นาขั้นบันได บ้านปางมะโอ ในวันที่ทุ่งนาเป็นสีทอง เมื่อยามกระทบกับแสงจากดวงอาทิตย์ อร่ามไปทั่วหุบเขา ความรู้สึกแรกที่ได้เห็นคือ มันใช่เลย ใช่มากๆ มันต้องใช่แน่ๆ แน่นอน ขอจัดแบ่งความใช่เลยเป็นข้อๆ ตามนี้…

ความสงบ ให้สิบเอ็ดเต็มสิบ ทั่วทั้งทุ่งนาท่ามกลางหุบเขา มีมนุษย์อยู่ สามถึงห้าคน บางช่วงเวลาเหลือแค่ สองคน ไม่มีเสียงเครื่องยนต์ กลไก ใดๆทั้งสิน มีแต่เสียง หรีด ริ่ง เสียงสายน้ำที่ไหลอยู่ในลำธาร เสียงใบไม้ เสียงลม ดีโคตร…

---

ความสวยงาม ดูจากภาพที่ไปเก็บกลับมา อันนี้ให้คะแนนกันได้เลย คือถ้าเราบอกไปเดี๋ยวจะหาว่าให้คะแนนกันเกินไปป่าว แต่แอบบอกนิดเดียวว่า ดีโคตรโคตร....

---

ธรรมชาติ มันจะมีอะไรดีกว่านี้แล้ว พื้นที่หลายร้อยเอเคอร์ มีมนุษย์ใช้ออกซิเจน อยู่ สามสี่คนเองอ่ะ อ่อ มีหมาหนึ่งตัว แล้วก็แมลงตัวเล็กๆ มด ไส้เดือนดิน ก็อยู่กันประมาณนี้แหละ โคตรดี...

---

ความสุข คือ ที่สุดที่เราได้จากที่นี่ เอาสามสิ่งที่บอกไปมามัดรวมกัน บางเวลาได้อยู่กับตัวเอง บางเวลาได้อยู่กันสองคน มันก็นานมากแล้วนะ ที่เราไม่มีสัญญาณการติดต่อสื่อสารกับมนุษย์ทั้งโลก ไม่มีข่าวสารมีแต่ข้าวสารเต็มทุ่ง ไม่มีดราม่าแต่มีมาม่าเป็นบางมื้อ ไม่มีการพูดคุยทางไกลโดยไม่เห็นหน้าค่าตา 

---

อารมณ์ ความรู้สึก สติ ประสาทสัมผัส เราอยู่ตรงนั้นเลย ตรงทุ่งนา ตรงหุบเขา ตรงลำธาร ตรงบ้านหลังเล็กๆ ตรงนั้น มันดีมากมายมหาศาล.......

สามวันกับสองคืน เราได้รับการดูแลจากพี่หมาน ตามความจะเป็น มันสมจริงมากๆ มีอาหารให้กินอิ่มทุกมื้อ มีการสนทนาตามประสา ผู้มาเยือนกับผู้ต้อนรับ อาจจะยังไม่ค่อยคุ้นเคยกันแต่มันแฝงไปด้วยความจริงใจระหว่างกันและกัน 

---

คราวนี้มาชมภาพบรรยากาศแบบยาวๆพร้อมคำบรรยายสั้นๆเนอะ....

นี่คือภาพแรกที่เราเห็นตอนเดินมาถึงจุดหมายปลายทาง.....

---

กระท่อมกลางนา  บ้าน โฮมสเตย์ จะเรียกยังไงก็ได้ มันคือที่ที่เราอาศัยอยู่สามวันกับสองคืน เป็นสถานที่ที่มีความทรงจำดีๆมากมายมหาศาลจริงๆ

---

แม่พี่หมาน เป็นแม่ครัวด้วย ทำอาหารอร่อยมากกกกกกก เดี๋ยวให้ดูหน้าตาอาหาร....

อร่อยแท้.....

มื้อเช้า เบาๆ ข้ามต้มหมู  กาแฟ โอวัลติน ไข่ต้ม…

---

ภาพชุดเพลิดเพลิน เจริญนา..........

หนึ่งคนบันทึกด้วยการวาดภาพ...หนึ่งคนบันทึกด้วยความทรงจำ  คร่อกกกกก........

---

เย็นย่ำจนค่ำมืด มีลมหนาว มีนาข้าว มีกองฟืนไฟ  กับดาวแสนล้านดวง........

---

บรรยายความมาถึงตรงนี้ แสดงภาพมาถึงตรงนี้ ใครที่ตามมาถึงบรรทัดนี้ คงเห็นภาพแห่งความสุขบ้างแหละเนอะ

---

ความรู้สึกตอนต้องกลับออกมา บอกเลยว่า ไม่อยากกลับอ่ะ กลับมาอยู่ในวิถีชีวิตของตัวเอง ก็บอกกับตัวเองตลอดว่า เราจะต้องกลับไปที่นั้นอีกครั้ง.....

วิธีการติดต่อกับ พี่หมาน....https://www.facebook.com/Pangmaoriceterrace
ขอจบแบบนี้นะ

---

กลับจากแม่แตง เราขับข้ามเชียงใหม่ ไปเที่ยวต่ออีกที่ โครงการหลวงขุนแปะ ไปชมทุ่งไฮเดรนเยีย ฝากตามต่อด้วยนะ เร็วๆนี้
…จบบริบูรณ์......