ครั้งแรกกับการเดินป่า ก่อนหน้านี้ไม่เคยมีความคิด จะพาตัวเองไปลำบากอะไรแบบนี้เลย จนมาเจอรุ่นพี่ที่ทำงานคนหนึ่งเล่าให้ฟังว่ามันดียังไงกับการเดินป่า จึงอยากลองดูสักครั้งหนึ่ง เราก็นัดกับพี่คนเดิมนั่นแหละวางแผน ขอเวรหยุด เข้าระบบจองคิว จ่ายเงินจองที่พักต่างๆที่จริงจะไปเดินตั้งแต่เดือน ธันวาคม 2564 แต่ดันเจอโควิด-19 ก่อนจึงขอเลื่อนมาเป็นรอบเดินสุดท้ายนั่นคือรอบปิดดอย 14 กุมภาพันธ์ 2565 วันแห่งความรักเสียด้วย แต่คนโสดอย่างเราๆก็ไปค่า ไปฝึกความอดทนในป่ากัน เราออกเดินทางจาก สวนดอกในเช้าวันที่ 13/2/65 โดยรถ จยย คู่ใจ สองสาวพี่น้องที่พากับแบกเป้ถือของ ขับ จยย ไปยังขนส่งช้างเผือกเพื่อไปขึ้นรถบัสประจำทางสีส้มเดินทางมุ่งหน้าไปยัง อำเภอเชียงดาวค่า วันนี้เราต้องเข้าอบรมช่วงบ่าย ที่ อ.บ.ต.อะไรสักอย่างลืมไปล่ะ แต่การขึ้นดอยหลวงทุกครั้งทุกคนต้องผ่านการอบรมนะคะ เราจะได้เพื่อนใหม่ในวันนี้แหละค่ะ แต่รอบนี้รอบสุดท้าย เรามีกันแค่ 5 คน ปกติ ก็จะ 10-30 คน แต่รอบเราพิเศษ ไม่ต้องเเย่งกับใครเรามากันแค่ 5 คนค่ะ เมื่ออบรมเสร็จ เราก็เหมารถ สีเหลือง หรือสีแดง จำไม่ได้แล้วค่า แต่เราต้องเหมารถไปต่อเพราะรถประจำทางต้องใช้เวลารอนาน พวกเราไปพักที่โฮมสเตย์ใกล้ๆ กับกรมป่าไม้ 

อาหารเช้าที่โฮมสเตย์จัดให้เราในวันที่เดินทางเข้าป่ากินแค่นี้มันไม่พอนะคะ อิชั้นต้องกินหมูปิ้งข้าวเหนียวเพิ่มอีกค่ะ

และเราก็เดินออกจากที่พักไปรับของใช้ที่จองไว้และเอาของไปฝากกับลูกหาบที่เราจอง สภาพคือพร้อมมาก

ไปกันค่ะ ขึ้นรถพร้อมออกเดินทาง

จุดเริ่มเดินคือที่นี่นะคะ นั่งรถมาประมาณ 10 กิโลเมตรได้เลยนะ ตลอดทางคือ ฝุ่น ลูกลังดินแดง

ทางขรุขระสุดๆ 

ให้พี่ๆเดินก่อน เราขอเก็บแรงจะเดินตามไปทีหลังนะคะ ตอนนี้น่าจะประมาณ 10 โมงเช้า อากาศก็เริ่มจะร้อน

ตลอดทางที่เดินขึ้น ก็จะเจอกับเพื่อนๆกลุ่มก่อนหน้าเดินสวนทางลงมาตลอด 

เดินๆไปก็เจอกับสุนัขตัวใหญ่ตัวหนึ่ง ทุกคนที่ผ่านทางนี้ก็จะเจอกับน้องงับๆ

        พอมาถึงยอดดอยหลวงความรู้สึกเหนื่อยและน่ากลัวที่ปีนขึ้นยอดเขาก็ได้หายไปหมดเลย

สองศรีพี่น้องที่พากันมาผจญภัยในป่ากว้าง ตลอดทางที่เดินไม่มี แม่น้ำไหลผ่าน น้ำกินน้ำใช้ต้องพึ่งฝากลูกหาบค่า ห้องน้ำที่เจ้าหน้าที่เตรียมให้คือกระโจม มีเก้าอี้กลม ตัดเป็นรูตรงกลางสำหรับใส่ถุงดำที่เขาแจกให้ นะคะ มีถุงฉี่ถุงถ่ายที่เราต้องรับผิดชอบ ง่ายๆคือทุกคนที่ไปเดินป่าจะไม่ได้อาบน้ำค่า มันฟีลแบบไปเข้าค่ายของ นศท. คนที่จะไปได้ต้องแข็งแรงนิดหน่อยนะคะ 

วิวบนยอดคุ้มค่ามากค่า คุ้มมากกลับความยากที่ผ่านมา 

คืนนี้นอนถุงนอนในเต้นท์ อากาศบนยอดดอยจะเย็นหน่อยๆแต่ไม่หนาว เพราะเป็นช่วงปลายฤดูหนาวแล้ว

รุ่งเช้า ประมาณ 5 โมงเช้า เจ้าหน้าที่ผู้นำทางจะเรียกพวกเราไปยอดดอยอีกรอบเพื่อชมทะเลหมอกค่า

ปุยเมฆสวยเป็นที่สุด

โดดดีมั้ย

รองเท้าที่ใช้คือ รองเท้าวิ่งลื่นสุดทางเดิน 555

ในรูปนี้พี่เจ้าหน้าที่บอกว่ามีกวางออกหากิน แต่เรามองตาเปล่าไม่เห็น

พระอาทิตย์กำลังจะขึ้น อากาศตอนเช้าคือเย็นมากๆต้องเตรียมเสื้อตัวหนามาด้วย

และแล้วกลุ่มของพวกเราก็กลับบ้านกันอย่างปลอดภัยโดยตอนกลับบ้านพี่เจ้าหน้าที่พาสองศรีพี่น้องไปส่งที่ท่ารถเชียงดาวด้วยค่าเรามีเพื่อนร่วมทางที่ดีได้ประสบการณ์ที่ดีเยอะมากๆจากการเดินป่าครั้งนี้