"ความรักในวัยเรียน ก็เหมือนจุดเทียนกลางสายฝน"

แต่เรียนจบแล้วนี่ดิ.. ยังหมกมุ่นเรื่องความรักอยู่เลย 55555

ธรรมดาของชีวิตวัยรุ่นค่ะ หาใครสักคนมาทำให้หัวใจกระชุ่มกระชวย

สมหวังบ้าง ผิดหวังบ้าง รักๆเลิกๆ กว่าจะเจอคนที่ใช่ต้องใช้เวลาเรียนรู้กันไป

อกหักอ่ะทำไงงง ToT อยากไปหาที่สงบจิตสงบใจ ตั้งหลักหน่อย

ทริปนี้มีผู้ร่วมชะตากรรม 2 คนด้วยกันค่ะ เรากำลังจะไป...เชียงคาน!!

**ภาพรีวิวสถานที่อาจจะไม่ค่อยละเอียดนะคะ**

เนื่องจากเราไปแบบติสๆตามประสาคนอกหัก

อยากถ่ายก็ถ่าย ไม่อยากก็ไม่ถ่าย

ส่วนมากจะไปเสพสถานที่มากกว่าถ่ายภาพค่ะ

รายนี้ก็ถ่านไฟเก่ามันร้อนรอวันรื้อฟื้น 5555

เปิดทริปด้วยการตกรถทัวร์รอบสุดท้ายไปเชียงคานค่ะ 5555

แต่ยังโชคดีที่มีรถทัวร์รอบสุดท้ายมาเมืองเลย

เราเดินทางตอนห้าทุ่ม ถึงเมืองเลยหกโมงกว่าๆ

ต่อรถสองแถวมาเชียงคานอีกที

ถามป้าบนรถว่าลงตรงไหน ป้าบอกให้ลงแถวๆทางเข้าถนนคนเดิน

ลงรถเสร็จ ก็มาต่อรถสามล้มเข้าไปค่ะ

บอกลุงว่าไปลงตรงไหนก็ได้ ลุงจะให้ลงตรงไหนก็ตรงนั้นแหละ

55555 (ดีลุงไม่เขกกะบาลให้)

ลุงสามล้อสนองความต้องการของเราได้เป็นอย่างดี

มาปล่อยลงตรงริมโขงเลยค่ะ

ตั้งแต่สุดทางเดินอีกฝั่งเลย แล้วจะต้องเดินไปไกลมั้ยอ่ะลุงงง

หนูเศร้าอยู่อย่าให้หนูเดินเยอะซี่ TT

เดินเลาะริมโขงถามที่พักมาเรื่อยๆค่ะ ราคาค่อนข้างสูง

บรรยากาศก็ไม่รู้สึกถึงเชียงคานเลย 5555

(อันนี้ความชอบส่วนตัวนะคะ)

ในที่สุดก็เดินมาถึงที่พักที่เราชอบมากๆค่ะ บ้านชานเคียงที่เชียงคาน

มาเชียงคานครั้งแรกสมัยเรียนตั้งแต่ยังไม่มีเซเว่น มาพักกับเพื่อนๆที่นี่

ชอบมากๆค่ะ มาครั้งนี้ที่นี่เปลี่ยนไปนิดหน่อย แต่ก็ยังมีเสน่ห์เหมือนเดิม

นี่สิ!! เชียงคานนน

แต่วันนี้ห้องพักเต็มอ่ะ ถถถถถถถถถ ToT

เดินมาเรื่อยๆ เริ่มหอบค่ะ เดินมาไกลพอสมควร

บวกกับความเหนื่อยจากการเดินทางเมื่อคืน ความหิวอีก

พอร่างกายลำบากก็ขวนขวายหาความสะบายทันที 5555

นอนไหนก็นอนละเว้ยยยย

มาหยุดอยู่ตรงหน้าบ้านนี้พอดีค่ะ มีเบอร์แปะอยู่

ก็โทรเลย มีคุณลุงหน้าตาใจดีเดินออกมาเปิดให้

ตกลงราคากับคุณลุงเสร็จก็ เข้าไปนอนเลยค่ะ

ที่พักสะอาด ลมเย็นสบาย มีโทรทัศน์ เครื่องทำน้ำอุ่น กาน้ำร้อน

ระเบียงนั่งชมวิว มีแอร์ให้เราด้วย พอได้ค่ะผ่าน..

ตื่นมาก็บ่ายๆค่ะ ออกมาหาอะไรกิน

ทริปนี้เราไม่ได้วางแผนว่าจะไปเที่ยวไหนอะไรเลย

อยากมานั่งโง่ๆ นั่งแบบนั่งเหม่อ นั่งคิดถึงพี่เค้าไรงี้ 5555

เชียงคานตอนกลางวันเงียบเหงามากๆ

มีร้านอาหารเปิดไม่กี่ร้าน แล้วก็ใกล้จะหมดแล้วด้วย

เราเดินมาเจอร้านนี้ตรงหัวมุมสุดทางเดิน ก็นั่งเลย

หิวอ่ะ ส่วนมากคนอกหักเค้าไม่ค่อยหิวข้าวกันเนอะ

แต่เราเป็นคนอกหักที่หิวข้าว หิวมากด้วย 5555

ทั้งร้านเหลืออยู่แค่นี้ 2 อย่าง

อันนี้ป้าเจ้าของร้านให้ค่ะ อร่อยดีจัง

กินเสร็จก็เดินเล่นมาเรื่อยๆ

มาแวะบ้านชานเคียงซื้อเครื่องดื่มค่ะ

ไม่ได้นอนก็ขอให้ได้กิน 5555

แต่พี่คนขายไม่อยู่ อดกิน! โถ..ชีวิต

หลังจากที่เราเดินตรงมาเรื่อยๆ ตรงอย่างเดียวเลย

เกิดอยากจะเลี้ยวเข้าซอยขึ้นมาค่ะ

มาเลี้ยวซ้ายเข้าซอยนึง เห็นบ้านเล็กๆน่ารักอยู่ทางขวามือ

เรา : ร้านเค้าน่าจะมีอะไรอร่อยๆขายนะ

เพื่อน : แต่ประตูปิดอยู่หนิ ปีนได้ป่ะวะ

เรา : แต่ประตูข้างในเปิดนะ เค้าอยู่ข้างในป่าว

ตกลงร้านนี้ปิดหรือเปิดอยู่กันแน่ ไปยืนด้อมๆมองๆกันสองคน

แล้วก็มีผู้ชายคนนึงเดินออกมา...

"หวัดดีครับ เอาไร? มีแต่กาแฟนะ"

(หน้าแบบพึ่งตื่น)

เรา : หนูกินกาแฟไม่ได้อ่ะพี่ (เป็นช่วงที่หมอสั่งลดเครื่องดื่มที่มีคาแฟอีน)

"อ่าว แล้วมึงจะแดกอะไร เบียร์ไม่มีนะมึงไปซื้อมาเอง"

(หน้าตาเชิญชวนให้ซื้อเบียร์)

หลังจากที่ตกใจกับคนแปลกหน้าที่พูดจาแบบห้วนๆปนหยาบคาย

เราสองคนไม่ได้รู้สึกโกรธค่ะ แปลกมาก.. แล้วก็ขำพร้อมกัน 55555

ระหว่างขำพี่เค้าดึงหัวเราไปกอดไว้ใต้จักแร้ แล้วก็เอาอีกมือนึงบดขยี้หัวเรา..

อย่างเจ็บครับคุณผู้ชม แบ่บ... 55555555555555

แม่งงงงง อะไรวะ ใครว่ะเนี่ยกูไม่รู้จัก 555555

หลังจากเสร็จพิธีทักทายกัน พี่เค้าก็เชิญให้ชมบ้านค่ะ

หูยยยย ชอบมากเลย มีแต่ของจุ๊กจิ๊กน่ารักๆ

เดินชมได้เพียงมุมกาแฟนิดเดียว

พี่เค้าก็บอกให้ไปซื้อเบียร์มา 555555

พร้อมกับให้กุญแจเจ้าบุญถึงมาด้วย บอกพิกัดเรียบร้อย

จัดไปค่ะ เอามันแต่หัววันนี้แหละ!!

กลับมาถึงก็ไม่รีรอค่ะ เบียร์เย็นเจี๊ยบบบ

กับอากาศดีๆแบบนี้ อีเขียวมันซัดก่อนเพื่อนเลย

เบียร์ย้อมใจ 55555

เจ้าของบ้านใจดี สั่งกับแกล้มมาอิ๊กกก

พอตึงๆได้ที่ก็เดินสำรวจอีกค่ะ ที่นี่น่ารักมาก

พื้นทางเดินก็มีเรื่องราว มีรายละเอียด มีรองเท้าให้ใส่อีก คิคิ

ครัวเล็กๆ น่ารักข้างในบ้านค่ะ

หลังจากที่รู้จักกันมาได้สองชั่วโมงกว่า ก็เซลฟี่หน่อยซี่

ผู้ชายที่ออกมาต้อนรับเราชื่อพี่เกมส์ค่ะ

คนในรูปนี่แหละ เป็นชายแก่ท่าทางใจดี 5555

พี่เกมส์อยู่กับพี่อีกคนค่ะ

ชื่อพี่นิ่ม เป็นพี่ผู้หญิงใส่แว่น ท่าทางใจดีเหมือนกันเลย

เรื่องแปลกใจที่ตามมาก็คือ พี่เกมส์ดันเป็นรุ่นพี่เรียนมหาวิทยาลัยเดียวกันกับเรา

แต่พี่เกมส์เรียนถ่ายภาพ เราเรียนนิเทศ ดูจากสีผมแล้วไม่กล้าถามรุ่นเลย 55555

เรามาดื่มให้รักพังๆครั้งสุดท้ายกันเถ่ออออ... หมดแก้ว!

ระหว่างดื่มเบียร์ พี่เกมส์ก็เล่าอะไรต่อมิอะไรหลายเรื่องค่ะ

เล่าว่าของเกือบทุกชิ้นที่อยู่ในบ้านนี้ เป็นของของคนที่มาพักที่นี่

แล้วทำไว้ค่ะ เป็นเรื่องราว เป็นความทรงจำ ความรู้สึกต่อที่นี่ (เจ๋งอ่ะ)

แล้วพี่เกมส์ก็เอาผ้ายาวๆที่เย็บต่อกันคล้ายๆธงลาวออกมาให้เรา

"อ่ะะ เรียนอาร์ตกันมาหนิ ทำให้พี่หน่อย วาดไรก็ได้เลยแล้วแต่"

ด้วยอาการกรึ่มๆ บวกกับความชิลในการนั่งดื่มเบียร์ เราคิดไม่ออกค่ะ 555

บอกพี่เกมส์เดี๋ยวขอคิดก่อนนะพี่นะๆๆ

ซักพักพี่นิ่มก็ออกมานั่งคุยด้วยค่ะ

คุยกันไปคุยกันมา เราก็ถามว่าพี่นิ่มมาที่นี่ได้ไง

พี่เกมส์กับพี่นิ่มไม่ได้เป็นคนจังหวัดเลยค่ะ แต่มาเปิดเกสเฮ้าส์เล็กๆที่นี่

พี่นิ่มก็เล่าให้ฟังค่ะ เรื่องมันเริ่มจากตุ๊กตาตัวนี้

เรื่องยาวมาก ใครอยากรู้ต้องไปนั่งฟังพี่นิ่มเองนะ คิคิ

มันเป็นอะไรที่ดีมาก พอได้ฟังแล้วมีแรงบันดาลใจขึ้นมาทันที

มีความมั่นใจ มีกำลังใจ มีสติ รู้สึกแบบ..โลกมันโหดร้ายหรอ ชั้นไม่กลัว!!

รู้สึกแบบนี้จริงๆนะ 55555

เรื่องเซอร์ไพรส์ก็ยังไม่หมดแต่เพียงเท่านี้ค่ะ

มีบรรดาเพื่อนๆของพี่เกมส์ ที่เดินทางมาอีก 3-4 คน.ในวันนั้นพอดี

แต่ละคนเรียกได้ว่าเป็นสุดยอดช่างภาพเลยก็ว่าได้

เราสองคนเหมือนเด็ก 10 ขวบนั่งฟังผู้ใหญ่คุยกัน 5555

รู้สึกโชคดีมากที่ได้มานั่งฟังเรื่องที่เกี่ยวกับการถ่ายภาพ

เรื่องกล้อง ตั้งแต่สมัยก่อนจนทุกวันนี้ ถ่ายยังไง จัดแสงยังไง เทคนิคอะไร

โอโหหห เรียกได้ว่าแทบจะทุกอย่าง ทุกเม็ด เป็นอะไรที่หาไม่ได้ในห้องเรียน

รู้สึกแฮปปี้มากๆๆๆๆ และก็เมามากด้วย ToT

งานเลี้ยงต้องมีวันเลิกราค่ะ เดินเซไปเซมากลับที่พักแบบสบายใจ

อ่าว หมดวันแล้วหรอ..??

ตั้งแต่มาถึงยังไม่ได้นั่งเศร้าๆแบบที่ตั้งใจไว้เลย ยิ้มทั้งวันเลยวันนี้ 5555

แวะถ่ายรูปกันระหว่างทาง เบลอทุกรูป!!

ไม่เบลอก็เอียง 5555

ปล่อยชีวิตอิสระสักวัน

ด้วยการนอนกลางถนน 555555

สรุปคืนนี้เลยละกันค่ะ ปาร์ตี้ยังคงไม่ได้เลิกรา 5555

เลยที่พักเราไปหน่อยนึง มีร้านน่ารักๆ ชื่อร้านเสวนาริมโขงค่ะ

พี่เจ้าของร้านเชิญเราไปนั่งด้วย ก็ยาวไปอีกสอง ชม. จ้าาา

แทบคลานเข้าห้อง... TT

อรุณสวัสดิ์เช้าที่สดใส...

ไม่เช้าเลย นี่จะเที่ยงแล้วนะ 555555

มาทำตัวเป็นสล็อตกันเถิดดด..

ออกจากที่พักเที่ยงกว่าค่ะ เดินเลาะริมโขงมาหาอะไรทาน

มาเจอร้านนี้เปิดอยู่ จัดไป!!ขอซดน้ำแรงๆ แฮงค์มาก!!

ร้านอาหารอยู่ติดริมโขงเลย

อิ่มแล้วก็เดินไปหาที่พักใหม่ค่ะ

เราสองคนตัดสินใจว่า...เดี๋ยวค่อยกลับ 5555

และแน่นอนที่พักต้องไม่ใช่ที่ไหนอื่นไกล... 55555

กลับมาที่เดิมค่ะ ที่ทำการพักอยู่เลย เปิดทำการทุกวันสุข

พี่เกมส์ เปิดตูโหน่ยยยย

หลังจากที่เก็บสัมภาระเรียบร้อย

เราก็จะไปเดินหาเครื่องแต่งกายให้มันเข้ากับสถานที่กันหน่อย

แวะกินไปเรื่อย

กล้วยทับ อร่อยและถูกมากค่ะ

กลับมาพร้อมคอนเซปการแต่งตัวแบบกำนันเป๊าะ 5555

บานหน้าต่างที่ปิดอยู่นี้ จริงๆคือประตูค่ะ เป็นห้องพักน่ารักมาก

เขียวขจีของเราก็ไม่น้อยหน้า

จัดเดรสชิคๆจากฝีมือการทอผ้าของคนท้องถิ่นมาใส่

วันนี้เราก็ยังคงเดินสำรวจบ้านค่ะ 5555

เมื่อวานอยู่ทั้งวัน ไม่ค่อยได้ดูไรเลย

มีของน่ารักๆ อีกเพียบ

บ่ายสองค่ะ เวลาน้ำชา... วันนี้ๆ 555

พี่นิ่มยกชาเก็กฮวยมาให้เราสองคนค่ะ

หอมมากๆ แอบเติมน้ำตาลหน่อย แก้แฮงค์ 5555

ภารกิจที่เราทิ้งค้างไว้เมื่อวาน เริ่มได้ค่ะ

หลังจากที่ใช้ชิวิตอยู่ที่นี่มาหนึ่งคืน ก็พอจะคิดออกว่าจะวาดอะไรดี

อันนี้เราวาดเอง วาดความรู้สึกต่อที่นี่ค่ะ เชียงคาน..

แทนคนเป็นแมวไป.. จริงๆวาดคนไม่ค่อยสวย 555

ทางฝั่งของเขียวขจีก็เริ่มแล้ววว

เริ่มลงสีได้.. เราลงสีให้น้องเหมียวเป็นแบบแมวไทยทั้งหลายค่ะ

สีสวาท วิเชียรมาศ เก้าแต้ม พวกแมวมงคลอะไรงี้ สีมันรวมๆกันน่ารักดี

ระหว่างนั่งทำก็ฟังเรื่องเล่าอันหลากหลายของพี่เกมส์อีกเช่นเคย

วันนี้เรื่องที่ชอบเป็นเรื่องของต้นไม้ค่ะ มีคู่รักที่มาพักที่นี่ปลูกไว้

เป็นเรื่องที่ดีอีกเรื่องเลย

เวลาผ่านไปไวมากค่ะ เป็นอีกวันที่สบายๆ

หิวก็เดินออกมาถนนคนเดิน มีของอร่อยๆเพียบ

อันนี้หมูทอดห่อใบตอง ข้าวเหนียวนิ่มมากหอมใบตองด้วย

รักเลยมื้อนี้

นั่งวาดกันจนเย็นเลยค่ะ พี่นิ่มแนะนำให้ไปดูพระอาทิตย์ตกที่ริมโขง

แสงสวย อากาศดี เราก็ไม่รอช้า..ไปโลดดดด

แวะเดินเล่น หาอะไรกินหน่อยๆ

พอได้ของกินก็กลับค่ะ มานั่งจิบเบียร์วาดรูปต่อ

อันนี้ของเพื่อนเรา

หมดไปอีกวันค่ะ ภารกิจเสร็จลุล่วง

จิบเบียร์กรึ่มๆกำลังพอดี นั่งดูดาว ฟังเพลง และ..คิดถึงพี่เค้า 5555

ได้คิดสักที..คิดถึงจังเลยยย แต่ไม่ได้เศร้านะ

คิดแบบปลงๆ แบบเข้าใจโลกอ่ะ ช่างมันเหอะไรงี้

เออ รู้สึกว่าสิ่งที่ได้เจอในการเดินทางครั้งนี้ มันช่วยสอนเรา

ช่วยให้เราเข้มแข็ง ให้เรารู้ว่าตัวเรามีค่า เวลาทุกนาทีของเราก็มีค่า

น้ำตามันไม่ได้ช่วยแก้ปัญหาอะไรเลย มันต้องแก้ที่ใจเราทั้งนั้น

ทุกๆวันเราต้องพบเจอคนแปลกหน้าอีกมากมาย

สักวันเราจะเจอคนที่เหมาะสมกับเรา

ไปค่ะ ไปนอน เมาแล้วเพ้อเจ้อ 5555

พรุ่งนี้ตื่นไปดูทะเลหมอกที่ภูทอกกัน

เช้าแล้ว...

ขี่เจ้าบุญถึงมาถึงจนได้ค่ะ

เราต้องต่อรถสองแถวขึ้นไปอีกนิดนึง

อากาศหนาวมากๆ เสื้อที่ใส่มามีน้ำค้างเกาะเป็นเม็ดๆเลย

มาถึงแล้วก็จับจองที่ยืน เสียดายที่ไม่เห็นพระอาทิตย์ขึ้น

เมฆเยอะมาก แต่ก็สวยค่ะ ยืนดื่มด่ำบรรยากาศกันสักพักเราก็กลับ

ไม่ได้ถ่ายรูปกับทะเลหมอกเยอะๆเลย คนเยอะมาก

ถ่ายทีไรได้แต่รูปหมู่ เห้ออออ

ขับกลับมาใส่บาตรตอนเช้ากันค่ะ ใสบาตรข้าวเหนียว

กลับมาถึงที่พัก พี่นิ่มน่ารักมากค่ะ

เตรียมชาร้อนๆไว้ให้เลย แก้หนาวได้นิสนึง

รูปหล่อของเราค่ะ เจ้าแบลค

มานอนคู่กับรูปที่วาดให้เลยนะะะะ

เตรียมตัวเดินทางกลับแล้ววว กลับไปสู่โลกแห้งความเป็นจริง

ไม่อยากกลับเลย อยากไปลาวต่อ 5555

พี่เกมส์เรียกรถมาบริการเราถึงหน้าบ้าน สบายจริงๆ

พี่เกมส์กับพี่นิ่มออกมาส่งเราด้วยค่ะ

ขอบคุณพี่ทั้งสองคนมากๆ สำหรับความประทับใจไม่มีวันลืม..

แล้วน้องจะกลับไปเยี่ยมใหม่น้าาา

@ที่ทำการพัก ได้พักทั้งกายทั้งใจจริงๆ

สำหรับใครที่ยังไม่เคยไปเชียงคานก็รีบไปหน่อยนะคะ

ทุกวันนี้เชียงคานเปลี่ยนไปมาก

มีทั้งดีและไม่ดีตามความชอบส่วนบุคคล

ถ้าถามเรา เราชอบแต่ก่อนมากกว่านะ

มันดูมีเสน่ห์มากกว่านี้ ดูสงบมากกว่านี้

ใครอยากไปก็อย่าคิดเยอะค่ะ ไปเลย ไม่ลองไม่รู้

ทริปนี้เราก็ไม่ได้วางแผนอะไรเลยค่ะ

ปกติเป็นคนชอบวางแผนก่อนเดินทาง

เพื่อให้ทุกอย่างมันผิดพลาดน้อยที่สุด

ทริปนี้ไปแบบตามใจเลย ไปตายเอาดาบหน้า 555

ค่ำไหนนอนนั่น หิวหรอร้านข้างทาง ง่ายๆเลย ชีวิตมันง่ายๆ

อย่าให้ทุกอย่างมันอยู่ในกรอบในเกณฑ์มากไปค่ะ

อายุมากขึ้นก็ไม่ได้หมายความว่าจะสนุกไม่ได้

ปล่อยเป็นอิสระบ้าง ชีวิตจะได้หาความสุขได้ง่ายขึ้น..

..ขอบพระคุณผู้อ่าน..