จากความเดิมตอนที่แล้ว อิโปห์ ความอร่อยในขุนเขา เรานั่งรถไฟ ต่อเรือ ต่อรถเมล์ ไม่เกิน 2 ชม. เราก็ได้เช็คอินเข้าที่พักที่ปีนัง

หลังจากออกเที่ยวสักพัก ก็ได้เวลาเติมพลังงานแล้วค่ะ

:::กินอาหาร ดื่มด่ำวิว:::

มื้อแรกในปีนังของพวกเราเริ่มต้นด้วยการกินอาหารชมบรรยากาศบนปีนังฮิลล์

กลัวเงินที่แลกมาไม่หมด จัดไปเลยค่ะร้านนี้

สเต็กแกะกับสลัดผัก รองท้อง ก่อนไปหาอาหารบ้าน ๆ ข้างทางกิน

ม็อกเทลผลไม้ เบา ๆ ให้เข้ากับบรรยากาศ

พอตกกลางคืนก็สวยไปอีกแบบ ไม่ได้คาดหวังว่าจะสวยอะไรขนาดนี้

:::กินอาหารข้างทาง ยามดึก:::

ลงมาภาคพื้นดิน หาของกินข้างทางก่อนนอนกันบ้าง เราเลือกกินกันที่ซอยก่อนถึงโรงแรมที่เราพัก ตึกสีส้ม ๆ ในรูปนั่นหล่ะค่ะ

บรรยากาศร้าน

Wan tan mee หน้าตาดูเหมือนหมี่เกี๊ยวธรรมดา แต่อร่อยจนน่าแปลกใจ

Cha kway teow ผัดกับกุ้ง หอยชิ้นโต เลอค่ามาก

กับแกล้มคือ สารพัดสะเต๊ะ

ปิดท้ายด้วยของหวาน Cendol หรือลอดช่องจ้ะ ของมาเลย์ เท่าที่ลองกินหลาย ๆ ร้าน รสจะไม่หวานนะ ถ้าเป็นคนชอบกินหวานนี่ จะถือว่ารสจืดเลยหล่ะ

ออลืม ก่อนนอน ดื่ม แลคโตบาซิลลัส ไปช่วยย่อยซะหน่อย

:::กินอาหารในเมืองแห่งความหลากหลาย:::

ร้าน Line Clear ซึ่งเป็นร้านอาหารประเภท Nasi Kandar หรือข้าวราดแกงธรรมดาที่ไม่ธรรมดา เมื่อวันก่อนนั่งรถเมล์ผ่านร้านนี้เห็นคนต่อคิวเต็มเลย เช้าวันนี้เดินมาถึงร้านเช้าแต่หัววัน เลยต้องลองชิมซะหน่อย

สิ่งที่ดึงดูดเราให้เข้ามาในร้านอย่างแรกเลยก็คือ กุ้งตัวโต ๆ ชนิดที่ว่า ไม่เคยเห็นร้านข้าวราดแกงที่่ไหนใช้กุ้งตัวขนาดนี้มาก่อน เราจะเจอกุ้งตัวขนาดนี้เวลาไปร้านอาหารแล้วสั่งเมนูกุ้งเป็นโล ๆ เท่านั้น กุ้งนี้น่าจะตกอยู่ราวไม่ต่ำกว่า 900 บาทต่อโลแน่ ๆ ด้วยลืมตัวเผลอสั่งปลาอินทรีทอดไปอีกชิ้นโปะด้วยถั่วงอกผัด สรุปแล้วหลังจากลุงมายืนมองคิดราคาจานนี้ 21.4 ริงกิตจ้า ส่วนของเพื่อนร่วมทางสั่งกุ้งกับไข่ปลาไรสักอย่างและกระเจี๊ยบราคา 24.4 ริงกิตจ้า ทั้งสองจานจะมีราดน้ำแกงให้

ถ้าให้เหมือนคนแถวนั้นก็ต้องใช้มือเปิบนะจ๊ะ รสชาติอร่อยเลย แต่ถ้าคนไม่ชอบกินอาหารอินเดียอาจจะไม่ชอบก็ได้ เพราะทุกอย่างในร้านเหลืองเหมือนใส่ผงกะหรี่ไปซะทุกเมน

ลอดช่อง อีกแล้วค่ะ วันนี้ขอชิมร้านดัง ถ้ามาช่วงกลางวันอาจจะไม่มีที่นั่งเลยทีเดียว

ถ้าพูดถึงลอดช่อง เราคงนึกถึงลอดช่องสิงโปร์กันใช่ไหม แต่มีผู้(น่าจะ)รู้คนหนึ่งกล่าวว่า จริง ๆ แล้วลอดช่องสิงคโปร์เอามาจากปีนังนั่นเอง ทริปนี้ได้กินทั้งร้านขึ้นชื่อกับร้านทั่วไป ทำให้พวกเราลงความเห็นว่าจุดเด่นของลอดช่องที่นี่น่าจะเป็นเส้นลอดช่องที่เล็ก รสชาติไม่หวานมาก บางร้านถึงกับรู้สึกว่าเหมือนกับไม่มีน้ำตาลเลย ทำให้รู้สึกว่ากินแล้วไม่ผิด ดีต่อสุขภาพ ในลอดช่องนิยมใส่ถั่วแดงด้วยกินคู่กัน

หลังจากนั้นพวกเราก็เดินถ่า่ยรูป Street Art ซึ่งแดดร้อนมาก ขอพักกิน น้ำแข็งใสแป๊บนะ

เกล็ดน้ำแข็งใสรสฝรั่ง แปลกดี กินคู่กับมะม่วงสุก สวรรค์ชัด ๆ ช่วยลดอุณหภูมิร่างกายไปได้เยอะ

สำหรับมื้อสุดท้ายก่อนไปขึ้นเครื่อง หมี่แมกกี้ผัด ชอบอาหารที่นี่ก็ตรงนี้หล่ะ ทุกร้านถ้ามีการใส่กุ้งจะเป็นกุ้งตัวอวบอ้วนใหญ่ กินแล้วไม่เสียดายตังค์เลย ปิดท้ายด้วยน้ำแครอทดับกระหาย

รีวิวที่เกี่ยวข้องกับทริปนี้คลิ๊กติดตามกันต่อเลย

24 ชั่วโมงในปีนัง เราไปทำอะไรกัน