กราบแทบพระยุคลบาท...ถวายสักการะเบื้องหน้าพระบรมโกศ
น้อมเกล้าน้อมกระหม่อม...
รำลึกในพระมหากรุณาธิคุณหาที่สุดไม่ได้

8.10 น. กราบลาพ่อ..
วันที่ 31 ตุลาคม 2559
น้ำตาไหล หัวใจสะเทือน...ตั้งแต่เดินเข้าไปในพระที่นั่ง...
มองเห็น...พระบรมโกศสีทองสว่างชัดเจนเต็มตา

ในความโชคดี...ที่ยืนอยู่เป็นคนแรกของกลุ่ม
ได้เดินเข้าไปนั่งเป็น...คนแรก...แถวแรกใกล้พระบรมโกศที่สุด
มีช่วงเวลา...ได้ยกมือพนมอธิษฐาน ถวายความอาลัย ถวายสัจจะสัญญา
นานที่สุด...ระหว่างรอให้คนข้างหลังเข้ามาจนครบ...
จนถึงเวลาที่เจ้าหน้าที่บอกให้ก้มกราบลา

คือความเศร้าลึก เพราะรับรู้ในหัวใจว่า ในพระบรมโกศที่อยู่ห่างเพียงไม่กี่ก้าว...
เราจะมีโอกาสเห็น "พ่อ" อยู่ตรงนี้ ตรงหน้าเรา...แบบนี้เป็นครั้งสุดท้าย

.
ช่วงเวลาเกือบ 5 นาที ที่อยู่เบื้องหน้าพระบรมโกศ
น้ำตาไหลริน...เสมือนคำมั่นสัญญา คำอาลัยจากหัวใจ
ที่ส่งไปถึง "พ่อ" ที่รับฟังอยู่เบื้องหน้าห่างไปเพียงไม่กี่ก้าว
คำพูดในใจ...ที่ลูก...บอกกับ "พ่อ" คือ

พักผ่อนให้สบายนะคะ...พ่อเหนื่อยมามากแล้ว

พ่อใช้ร่างกายตรากตรำทำงานหนักเพื่อลูกๆ มามากพอแล้ว
.
ทุกสิ่งที่พ่อทำเพื่อลูก ทุกคำสอน ทุกความดีของพ่อ
"เพียงพอแล้ว" ที่เป็นหลักให้ลูกยึดไปตลอดช่วงชีวิตที่เหลือของลูก
.
ลูกเชื่อมั่นว่า...พ่อไม่ได้จากไปไหน
แต่จะเฝ้ามอง...ลูกๆทุกคนที่รักพ่อ เดินตามรอยพ่อ
และคอยส่งคำอวยพรให้ลูกๆทุกคนเสมอ
..
พ่อ...จากไปแต่เพียงร่างกาย
แต่...พ่อ...จะอยู่ในหัวใจของลูกตลอดกาล
.
กราบแทบพระยุคลบาท...
ถวายสักการะเบื้องหน้าพระบรมโกศ
น้อมเกล้าน้อมกระหม่อม...
รำลึกในพระมหากรุณาธิคุณหาที่สุดไม่ได้

ก้าวเดินออกจากพระที่นั่ง น้ำตายังไม่ทันแห้ง...
เมื่อยื่นมือไปรับของที่ระลึกพระราชทานเป็นรูปพระบรมโกศ ถุงเมล็ดข้าวกล้อง และยาดม
ที่เจ้าหน้าที่ยืนรอคอยส่งมอบให้ตรงหน้าประตูทางออก...น้ำตาก็ไหลออกมาอีก

.
การมุ่งมั่นเดินทางมาหาที่พักที่ใกล้พระบรมมหาราชวัง เพื่อให้สามารถตื่น...และเดินมารอเข้าแถวตอนตีสี่ จนได้ก้าวเข้ากราบถวายสักการะ ในเวลา 8 โมงเช้า...รวมช่วงเวลาการรอคอย 4 ชั่วโมงนั้น คุ้มค่าที่สุด คุ้มต่อหัวใจ คุ้มต่อความทรงจำ และคุ้ม...ต่อชีวิตที่เหลืออยู่จริงๆ

....................................
บันทึกการเดินทาง
สำหรับเพื่อนๆที่กำลังเตรียมตัวจะมาที่นี่
....................................

30 ตค. เรามาถึงบ้านเพื่อนที่อยู่ใกล้กับพระบรมมหาราชวังตั้งแต่ตอนเย็น ออกไปรอรับเสด็จพระบรมวงศานุวงศ์ ในช่วงค่ำ เดินสำรวจจุดที่จะต้องมารอเข้าคิวในตอนเช้า แล้วเข้าที่พักเตรียมตัวตื่นตีสาม เพื่อออกมารอคิวตอนตีสี่

.
31 ตค. ตืนตีสาม ออกจากบ้านตอน ตีสี่ เดินมาทางประตูท่าพระจันทร์ของธรรมศาสตร์ เจอหางแถวยาววนมาทางฟุตบาทถนนเลียบกำแพงวัดมหาธาตุ

4.30 น. ยืนต่อแถวบนถนนใกล้กำแพงวัดมหาธาตุ ท่าพระจันทร์ แถวค่อยๆเคลื่อนช้าๆ ไปเรื่อยๆ

* ระหว่างรอ...จะมีน้ำมาแจก มีมอเตอร์ไซด์แสนดี วิ่งมาถามว่าเข้าห้องน้ำมั้ย จะรับไปส่งแล้วรอรับกลับ
* มีเจ้าหน้าที่เดินมาประชาสัมพันธ์ สอนวิธีก้มกราบถวายสักการะ ยืนดูกันไปเพลินๆค่ะ

5.00 น. เดินมาจนถึงหน้าประตูเดินผ่านจุดคัดกรอง * วันนี้ไม่มีบัตรคิวนะคะ* จัดแถวนับคนเข้ากันตรงนั้นเลย พอตรวจค้นผ่านเรียบร้อย ก็วิ่งๆๆ รีบเข้าไปหาหางแถวที่วนอยู่รอบสนามหลวงให้เร็วที่สุด เดินไปจนเจอ จุดที่ต่อแถวเรียงเป็น 4 แถว เราก็เลือกแถวที่สั้นที่สุดยืนเรียงกันไป แล้วก็เดินไปเรื่อยๆ ตามที่เจ้าหน้าที่คอยบอกทาง ไม่ต้องกลัวเปียกฝน เพราะตลอดทางที่เดินคือเดินอยุ่ในเต้นท์ตลอดค่ะ

* จุดคัดกรองของวันนี้ อยู่ตรงริมสนามหลวง ด้านสามแยก ทางเข้าท่าพระจันทร์ ฝั่งกำแพงวัดมหาธาตุ จุดนี้จะมีประตูสแกน เหมือนเวลาเราเข้าสนามบิน มีเจ้าหน้าที่ตรวจค้นกระเป๋าอย่างละเอียด
* ห้ามของมีคมทุกชนิด คัดเตอร์ กรรไกร ก็ติดไปไม่ได้นะคะ โดนหยิบทิ้งหมด
* มีเจ้าหน้าที่คอยบอกทางตลอดค่ะ ถ้าอยู่ในแถวแล้ว ก็เดินไปเรื่อยๆได้แล้ว
* ระหว่างทาง มีคนแจกกาแฟ มีแจกข้าวเหนียวหมูทอด ไก่ทอด ในห่อใบตอง น่ารักจริงๆ

5.30 น. เริ่มเคลื่อนแถว ข้ามมาที่เต้นท์อีกฝั่งทางถนนหน้าพระลาน เรียงตัวกันในเต้นท์ มีเก้าอี้ให้นั่งรอ เตรียมตัวทยอยเข้าสู่ประตูวิเศษไชยศรี

6.00 น. เข้าสู่พระบรมมหาราชวัง ตั้งแถวรอรับเสด็จพระบรมวงศานุวงศ์ ด้านหน้าพระที่นั่งจักรีมหาปราสาท พนมมือฟังสวด รอเวลา...ให้พิธีการภายใน เสร็จสิ้น

* ตรงประตูทางเข้าวัง จะมีเจ้าหน้าที่มาคอยตรวจความเรียบร้อยเรื่องการแต่งกาย ถ้าไม่เหมาะสม จะมีจุดให้ยืมเสื้อ ผ้าถุงให้เปลี่ยน แล้วกลับเข้ามาที่แถวเดิมได้นะคะ
* พยายามแต่งตัวให้เหมาะสมที่สุด กระโปรงยาวเลยเข่า เสื้อมีแขนและไม่รัดรูป รองเท้าหุ้มส้น แต่ถ้าไม่มีจริงๆ อย่ากังวลมากไปค่ะ เจ้าหน้าที่เต็มใจช่วยมากๆ คนแก่คนเฒ่าจากต่างจังหวัดที่มา แต่งตัวไม่เรียบร้อย เจ้าหน้าที่ก็ช่วยเหลือเต็มที่ทุกคนจนผ่านเข้าไปได้กราบท่านกันครบถ้วน

8.00 น. เริ่มเดินเข้าไปยังพระที่นั่งดุสิตมหาปราสาทใกล้ๆกัน ทยอยขึ้นกราบหน้าพระบรมโกศ

* ปิดมือถือ ห้ามถ่ายภาพโดยเด็ดขาด
* ถอดรองเท้า ถุงเท้า ก่อนก้าวขึ้นพระที่นั่ง
* กระเป๋า เป้ ห้ามสะพาย ให้เอามาถือไว้ในมือ

8.10 น. กราบแทบพระยุคลบาท...
ถวายสักการะเบื้องหน้าพระบรมโกศ

* ข้างบันไดทางลงจากพระที่นั่งจะมีตู้บริจาคสำหรับร่วมทำบุญตั้งไว้ ใครอยากร่วมทำบุญเตรียมเงินไว้ให้หยิบได้ง่ายๆด้วยนะคะ บันไดชัน คนเยอะค่ะ เดี๋ยวไม่ทัน

8.30 น. รับของที่ระลึกพระราชทาน ทางประตูทางออก ด้านถนนหน้าพระลาน เจ้าหน้าที่จะยืนรออยู่เป็นระยะ...มีน้ำกระเจี๊ยบเย็นๆ รอแจก ก่อนที่ก้าวเดินออกนอกพระบรมมหาราชวัง

รวมเวลา 4 ชั่วโมง ที่ผ่านไปเร็วมาก

===================

แนะนำสำหรับคนที่จะมานะคะ

1. ถ้าสามารถ...หลีกเลี่ยงวันหยุด ลางานซักวันเถอะค่ะ มาช่วงวันธรรรมดา คนน้อยกว่า ลดช่วงเวลารอคิวได้เยอะเลย
2. เวลาที่ดีที่สุด ในการมาต่อคิว คือ เช้ามืด ไม่ร้อน ไม่เจอแดด คนยังน้อย เพราะพอเริ่มสว่างซัก 6 โมงเช้า ผ้คนจะมารวมตัวกันเยอะขึ้นมากจนแถววนรอบสนามหลวงแล้ว ตอนนี้เลื่อนเวลาเปิดให้เข้า เป็น ตีสี่ ลองดูว่าสามารถตื่นได้เร็วที่สุดซักกี่โมง
3. หลายคนเตรียมรองเท้าที่ใส่สบายที่สุดมาใส่ระหว่างรอคิว แล้วไปเปลี่ยนตอนนั่งในเต้นท์ ระหว่างรอคิวเข้าประตูวัง ช่วยได้เยอะนะคะ เพราะเราต้องยืนและเดินหลายชั่วโมง
4. เช้ามืด อาหาร น้ำดื่ม ยาดม ขนม ยังแจกไม่มาก เตรียมติดเป้มาด้วยซักเล็กน้อยก็ดีค่ะ ระหว่างรอถ้าหิว ก็หยิบมารองท้องได้
5. เสื้อฝน ร่มกันแดดกันฝน หมวก พกมาเผื่อไว้ ระหว่างนั่งรอในพระบรมมหาราชวัง ไม่มีเต้นท์นะคะ
6. ประตูทางเข้าวัง จุดคัดกรอง ระบบการเข้าคิว ช่วงเวลาเข้ากราบ ปรับเปลี่ยนทุกวันเพื่อความเหมาะสมของจำนวนคน และสถานการณ์ อัพเดทข้อมูลก่อนไปทุกวันนะคะ

.

มาด้วยหัวใจ มาด้วยความตั้งใจ
อย่ากลัวร้อน กลัวฝน กลัวลำบากเลยค่ะ พอมาถึงที่...
เพื่อนร่วมร้อน ร่วมฝ่าแดดฝ่าฝน อดทนยืนเดินไปกับเรามีนับหมื่น
ทุกอย่างที่กลัว...มันจะหายไปหมด

.
การรอคอย...สำหรับเรา... 4 ชั่วโมง ผ่านไปเร็วมาก
แทบไม่รู้สึกเลย เราเผื่อเวลาไว้ทั้งวัน ฟังจากคนที่มาวันก่อนๆ ไม่ต่ำกว่า 7 ชั่วโมง
ต่อให้ได้เข้าเย็นหรือค่ำ ขอแค่ให้ได้เข้า...เราก็เต็มใจรอ
.
และพอได้อยู่ต่อหน้าพระบรมโกศ...
เราก็รู้แล้วว่า...คุ้มค่าแค่ไหน...กับความตั้งใจของเรา

พ่อเหนื่อยกว่าเรา...
เดินไกลกว่าเรา ฝ่าร้อน ฝ่าฝน
เหงื่อท่วมตัวมากกว่าเรามาทั้งชีวิต
แล้วทำไม...ครั้งนี้...
แค่มาลาพ่อเป็นครั้งสุดท้าย...
ทำไมเราจะอดทนบ้างไม่ได้

==============

บันทึกไว้ใน...ความทรงจำ
https://www.facebook.com/loveasjourney/