วันนี้จะขอมารีวิวถึงร้านที่ชอบไป หรือเลือกที่จะไปถ้าได้มีโอกาสแวะผ่านไปแถวนั้น นั่นก็คือ ร้าน "สวง" อ่านว่า "สะ-หวง (sa-wong)" ร้านนี้มีพิกัดอยู่ที่ตลาดหวังหลัง แถวศิริราชนั่นเอง แต่อยู่ในซอกมุมที่ลึกลับสักหน่อย ทำให้บรรยากาศค่อนข้างเงียบสงบเหมือนกับหลุดมาอยู่อีกทำเลหนึ่ง

ร้านนี้เน้นว่าเป็นอาหารสุขภาพใช้ผักปลอดสารพิษ น้ำมันมะพร้าว ไม่ใส่ผงชูรส ใช้เนยสดแท้ แม้กระทั่งนมข้นยังทำเอง สุขภาพสุด ๆ ถ้าอย่างนั้นเรากินเยอะ ก็ไม่เป็นอะไรหรอกเนอะ อิ อิ

มาดูบรรยากาศภายในร้านกัน ไม่ค่อยได้ถ่ายรูปมาเท่าไร เพราะไปทีไรก็ชอบไปนั่งมอง ๆ กิน ๆ เพลิน ๆ เสียมากกว่า

มันก็ออกจะแนวย้อนยุค เข้าไปนั่งแล้วทำให้นึกถึงวันวาน

อย่าเสียเวลาเลย มาดูของกินกันดีกว่า เมนูที่นี่มีหลากหลายมาก ทั้งเครื่องดื่ม และอาหารคาวหวาน มาทีไรเลือกไม่ถูกสักทีว่าจะกินอะไร ก็นาน ๆ ได้มีโอกาสผ่านมาอ่ะนะ

สตอเบอร์รี่นมสดร้อน เพราะว่าแก้วเล็กไป หรือเป็นคนกินจุก็ไม่รู้ รู้สึกว่ากระดกได้นิดเดียวก็หมดเสียแล้ว แต่หอมสตอเบอร์รี่นุ่ม ๆ ดี

ชาพีชเย็น กำลังอินเรื่องป่าท้อ เลยอยากกินอะไรที่พีช ๆ ท้อ ๆ ให้ชื่นใจ หอมอร่อยดี

นี่ก็ชาเย็น ๆ อีกแก้ว ชาแอปเปิ้ลเย็น หอมฉ่ำ ชื่นใจจริง

นี่ กาแฟเย็น ของคุณเพื่อน ไม่ได้ไปลองจกมาดูว่าเป็นไง

ชามะนาวเย็น ของคุณเพื่อนอีกคน หน้าตาดูไม่เลว

มาดูหมวดหมู่ของคาวกันบ้าง เริ่มต้นด้วยสลัดปูอัด กินคู่กับน้ำสลัดใส ๆ กำลังดี ผักสดและกรอบ

สปาเก็ตตี้ไวท์ซอสทูน่า คุณเพื่อนบอกว่าจืด แต่เราก็ว่าโอเคนะ กินได้ รสแบบอาหารสุขภาพอ่ะ

สปาเก็ตตี้ซอสมะเขือเทศสด เห็ด หมูสับ ไส้กรอก แฮมหมู รสแนวเดียวกับด้านบนคือ รสไม่จัด แต่จานนี้จะออกรสเปรี้ยวของมะเขือเทศสด

สปาเก็ตตี้ซอสมะเขือเทศสดทะเล รสก็เหมือน ๆ จานบน ออ ลืมบอกไปว่าขนมปังกระเทียมก็หอมอร่อยน้า

ลองมาดู โทสต์ไก่ กันบ้าง ใช้ไก่ทอดด้วยน้ำมันมะพร้าว หอมมอสซาเรลล่าชีส กินอร่อย มัน ๆ จนหยุดไม่ได้

ปิดท้ายด้วยของหวานกันบ้าง คากิโคริ เสาวรสฟรุ๊ตสลัด ดีงาม เป็นเกล็ดน้ำแข็งราดด้วยนมข้นโฮมเมดกินคู่กับผลไม้สด และซอสเสาวรสเปรี้ยว ๆ ด้วย ชอบอ่ะ แต่คุณเพื่อนไม่ชอบ ช่างหัวนางเน๊อะ เราชอบเป็นพอ คือดูว่าถ้วยเล็กนิดเดียว แต่จริง ๆ แล้วอัดแน่นมาก ตอนยกมาแรก ๆ จะกินลำบากหน่อย ตักตรงนี้ ตรงนู้นก็หล่น วุ่นวายพอสมควร

นอกจากเมนูหลากหลาย อาหารอร่อย บรรยากาศชิลล์ดีแล้ว พนักงานและคุณพี่เจ้าของร้านก็มีอัธยาศัยไมตรีที่ดีงาม ไปนั่งแล้วสบายใจ แม้ไปคนเดียว เราก็นาน ๆ ไปที บางทีไปคนเดียวก็กินจนปั๊มบัตรสะสมแต้มได้เกือบครบแผ่น ถ้าไปหลายคนไม่ต้องพูดถึงปั๊มทีได้สองสามแผ่น คิดดูแล้วกันยัดลงไปเยอะขนาดไหน

สำหรับรีวิวนี้ก็ขอจบแค่นี้ ขอตัวไปค้นของในบ้านก่อน มีอะไรเหลือให้กินบ้างตอนนี้ รีวิวไปก็หิวไป