Phanut Phattanawong

ผมชื่อภาณัฐ พนักงานบริษัทเอกชน ผู้มีพื้นเพเดิมคือนักภูมิศาสตร์ หรือคนทำแผนที่นั่นเอง ผมเป็นคนที่รักในการออกกำลังกาย การท่องเที่ยว งานศิลปะ และการถ่ายภาพ พี่น้องและพ้องเพื่อนที่รู้จักผมจะรู้จักในมุมนี้ของผมเป็นอย่างดี และแน่นอนสิ่งที่ผมรักและชอบเหล่านั้น มักมีข้อจำกัดทางด้านเวลา กล่าวคือ มนุษย์ออฟฟิศอย่างผมไม่สามารถออกไปท่องเที่ยวได้เป็นเวลานานๆอย่างคนอื่น ที่มีความพร้อมทางด้านเวลา เช่น ไกด์เอย นักทำสารคดีเอย (จริงๆผมแอบอิจฉาคนกลุ่มนั้นนะครับ 555) แต่นั่นก็ไม่สามารถกีดขวางการเดินทางของผมได้หรอกนะ!

สำหรับในเวลาทำงานปกติ คุณอาจจะเห็นผมใส่เสื้อเชิ้ต กางเกงสแล็ค และห้อยบัตรพนักงาน ในฐานะมนุษย์เงินเดือน เหมือนคนปกติทั่วไป แต่พอนอกเวลาทำงาน ผมก็อดที่จะหากิจกรรรมต่างๆทำไม่ได้เลย หลายๆคนเคยพูดกับผมว่า “วันหยุดทั้งที ทำไมไม่ตื่นสายๆ ทำไมไม่พัก จะออกไปตากแดด ตากลมทำไม” ซึ่งผมก็ได้แต่ตอบพวกเขาไปว่า

“การพักผ่อนของคนเราไม่เหมือนกัน สำหรับบางคนการพักผ่อนคือการได้อยู่บ้านเฉยๆ บางคนคือการได้เดินเล่นห้างฯ ตากแอร์เย็นๆ แต่สำหรับผม การพักผ่อน คือการได้ทำในสิ่งที่ผมรักในทุกช่วงขณะที่มีเวลาว่าง ไม่ว่าจะเป็นช่วงเวลาที่สั้นหรือยาวก็ตาม ”

ทุกครั้งที่มีโอกาสทำกิจกรรม หรือไปเที่ยวตามสถานที่ต่างๆ ผมมักจะถ่ายรูปลง Social Media ต่างๆ เหมือนทุกๆคนเขาทำกัน ซึ่งแน่นอนว่าไม่มีแบบแผนในการลงรูปที่ตายตัว เพราะผมไม่ใช่คนเขียนหนังสือ คนทำเพจ หรือ Blogger เรื่องราวที่ได้พบได้เห็นในขณะนั้น ไม่ได้เขียนอยู่ในคำบรรยายใต้ภาพของรูปที่ลงไปในสื่อสังคม แต่กลับเป็นถ้อยเท่ห์ๆ ตลกๆ เนื้อเพลง หรือแม้แต่การบ่นเหตุการในชีวิตประจำวันที่พบเจอ จนมาวันหนึ่งผมก็มานั่งคิดว่า เราก็ผ่านพบอะไรมามากมาย แต่ทำไมไม่เก็บรวบรวมความทรงจำเหล่านั้นในเป็นระเบียบ คุณเคยไหม ? ทุกครั้งที่เปิดรูปภาพเก่ามาดู ก็ได้แต่รู้ว่าเคยไป เคยเห็น แต่เรื่องราวระหว่างทางกลับหายไปหมดตามกาลเวลา เพราะสุดท้ายสมองของคน ก็จดจำเรื่องราวไม่เท่าสมองกลของเทคโนโลยีแน่นอน การจะบันทึกความทรงจำได้นั้น ไม่ต้องมาเขียนไดอารี่ด้วยสมุดกับดินสออีกต่อไป เพราะฉะนั้นการที่เรามีชีวิตอยู่ในโลกแห่งเทคโนโลยีที่ทันสมัย ก็ใช้มันให้เป็นประโยชน์ซะเลย

นี่แหละครับ เพจเล็กๆของผมจึงเริ่มต้นขึ้นมา ในช่วงเวลาที่คิดว่าผมพร้อมที่จะหาภาพสวยๆ และได้เขียนเล่าให้คุณได้ฟังว่าในแต่ละการเดินทางของผม ผมได้ผ่านเรื่องราวอะไรมาบ้าง ทั้งดี ไม่ดี ทุกข์ สุข และเศร้า อย่างน้อยเรื่องราวของผมก็จะได้ไม่ถูกทิ้งร้างไว้บนชั้นหนังสือเก่าๆ แต่กลับให้มันได้มีโอกาสพบเจอทุกๆคนบนโลกออนไลน์นะครับ

สุดท้ายนี้ ผมหวังว่าเรื่องราวเล็กๆของผม อาจจะสร้างแรงบันดาลใจให้กับคุณทุกคนที่ได้เข้ามาอ่าน มาปรับทัศนคติในการดำรงชีวิตให้อยู่ในจุดที่เราคิดวาเราทำแล้วมีความสุข แล้วคุณจะเป็นมนุษย์เงินเดือน ที่มีความสุขที่สุดในชีวิตของคนๆหนึ่งที่อาศัยอยู่บนดาวเคราะห์สีน้ำเงิน

ถ้ามีโอกาสเข้ามาพูดคุยกับผมในเพจ หรืออาจจะเจอผมสักที่ใดบนโลกใบนี้ ก็เข้ามาทักทายกันนะได้ครับ

ภาณัฐ