ช่วงเข้าพรรษาที่ผ่านมานี่หละค่ะ มีโอกาสผ่านไปย่านศาลเจ้าพ่อเสือ เพราะว่าจะต้องแวะไปปากคลองตลาด เพื่อหาซื้อดอกไม้ มาตักบาตรดอกไม้วัดแถวบ้าน

จริง ๆ แล้วก็ขับรถผ่านหน้าร้านไปแล้วนะคะ แต่กลิ่นมันหอมหวล ยวนใจมากค่ะ เลยต้องไปหาที่กลับรถวนกลับมาอีก อ้อ ลืมบอกไปเป็นเด็กแวนท์ค่ะ เลยง่ายต่อการเหลียวหลัง แต่ขนาดเป็นมอเตอร์ไซด์ฮ้าง ก็ไม่ใช่ว่าจะหาที่จอดง่ายนะคะ ต้องจอดแปะไว้ตรงหน้าร้านหมูสะเต๊ะ บอกเขาว่าจะมากินข้าว เขาก็ไม่ได้ว่าอะไร ยอมให้จอดแต่โดยดี เพราะเขาร้านเดียวกัน

ไปถึงก็นั่งจุ่มปุ๊ก ชะเง้อ ชะแง้ แลมองว่าจะมีใครมาจดออเดอร์มั้ย ซักพักหนุ่มน้อยหน้ามนก็เดินตรงมาถามว่าจะกินอะไร เมนูดูไม่ยากค่ะ เพราะติดไว้เต็มข้างฝาร้านในอัตราแต่ละรายการเท่ากระดาษเอสี่ แต่ด้วยความที่มันก็ดึกมากแล้ว จะกินอะไรมากมายมันก็ไม่ไหว ชั่งใจอยู่ระหว่างหมูสะเต๊ะ กับผัดซีอิ้ว แต่สุดท้ายผัดซีอิ้วมาวินค่ะ เพราะความที่มันแปลก เพราะเขาเอาหมี่กรอบมาผัด ต้องลองกันแล้วหละ

วันนี้คนค่อนข้างมาก เลยต้องนั่งรอกันนานเสียหน่อย แถมย่านนี้ใกล้กับพระบรมมหาราชวัง และวัดเราเลยได้เห็นคนใส่ชุดดำมานั่งกินกันมากมาย ไม่รู้ไปกราบในหลวง หรือไปงานศพ จะไม่ถามก็ไม่ใช่เรือง นั่งรออาหารของเราดีกว่า

พักกลาง ๆ (ไม่เล็กไม่ใหญ่) ทีเดียวที่กว่าอาหารของเราจะเอามาเสริฟ ราดหน้าเส้นใหญ่ อันนี้ออริจินัล ต้องลอง ร้านนี้เขาผัดเส้นได้หอมติดกะทะมากค่ะ น้ำราดหน้าก็ไม่เหนี่ยวจนข้นคลัก ถึงแม้นว่าผักจะไม่ได้กรอบอะไรมากนัก แต่หมูหมักนี่แจ่มจริง ๆ เรียกว่าถ้าไม่กินเปรี้ยวกินเผ็ดนี่ไม่ต้องปรุงกันเลย

จานที่สองนี้ จานที่รอคอย หมี่กรอบผัดซีอิ้ว หรือจะเพราะคอยรอ เลยรู้สึกผิดหวังนิดหน่อย เพราะโดยส่วนตัวแล้ว หมี่กรอบ มันเอามาผัดซี้อิ้ว มันไม่ถูกปาก เพราะตัวหมี่มันดูดน้ำ เลยทำให้ไม่กรอบเท่าที่ควรเพราะน้ำมันไปคลุก ๆ ที่ตัวเส้น แถมตัวหมี่เองยังดูดกลิ่นไหม้ของกะทะเข้าไปมากกว่าเส้นใหญ่ จานนี้เลยไม่ถูกใจเท่าไหร่นัก

จะว่าไปก็นั่งกินจนหมดทั้งสองจานอะนะค่ะ ยังนึกเสียดายว่ากินหมูสะเต๊ะที่กลิ่นหอมแตะจมูกมากมาย ไม่ไหวแล้ว แถมรายการอาหารอื่น ๆ ก็ยังน่าลอง เอาไว้โอกาสหน้าดีกว่าค่ะ จะมาเก็บรายการที่เหลือ

ขอบคุณที่เข้ามารับชมนะคะ

สายลม ที่ผ่านมา

 วันจันทร์ที่ 17 กรกฎาคม พ.ศ. 2560 เวลา 14.39 น.

ความคิดเห็น