ทริปนี้ว่าด้วยเรื่อง Flight of Gibbon บินอย่างชะนี ที่ไม่ได้ตั้งใจ คือว่า...มีโปรโมชั่นตั๋วบินราคาถูกๆ ก็ไม่ควรพลาด รีบจับจองไม่รอรี จำความได้น่าจะราคาไปกลับ 7ร้อยกว่าบาท จาก กรุงเทพฯ-ปาย รูทนี้คือ เป็นการบินต่อรถ ด้วยบริการเชื่อมต่อไปยังเมืองต่างๆ ของสายการบินไทยแอร์เอเชีย Thai Air Asiaแต่พวกเราแอบลงแค่เชียงใหม่ ไม่ไปต่อที่ปาย


ด้วยเวลา 2 วัน 1 คืน 6 คน คิด คิด คิดหาที่จะเที่ยว ซิลๆ ก็ลงเอยที่แม่กำปอง อ.แม่ออน นอนโฮมสเตย์ อยู่กับธรรมชาติ ท่ามกลางป่าเขาและเหล่าชะนี 4 นาง และ ท่านชาย 2 นาย


... หลังจากลงเครื่องที่สนามบินเชียงใหม่ ก็มีป้ายชูต่อรถตู้ไปปาย แต่พวกเรา ไม่ไป ^_^ ออกไปรอรถตู้ที่เช่าไว้มารับไปแม่กำปองกันนะ :) ไปเรื่อยๆ อีกตามเคย แวะตลาดซื้ออาหารทำกินมื้อเย็น แวะร้านกาแฟ แวะถ่ายรูป ณ จุดนี้ ธารทองลอด์จ รีสอร์ทและร้านอาหารชื่อดัง ต้องแวะไปชมบ้าง แต่พวกเราไม่กินอาหารที่นี่นะ ต้องกินอาหารพื้นบ้านแบบบ้านๆ ให้เข้าถึงชุมชนกระจายรายได้

จากนั้นก็ต้องร้านกาแฟ ขึ้นชื่อ ร้าน ชมนก ชมไม้ ได้จิปกาแฟกลางป่าเขา เบื้องล่างเป็นหมู่บ้านเล็กๆ ชมนก ชมไม้ ชมวิว แต่ที่นี่ถ่ายรูปมาน้อยมากคะ แบบว่าเพลินจนลืมกดชัตเตอร์ ^_^ ถ้ามาที่แม่กำปองก็ขับรถเลยขึ้นมาอีกนิดนะคะ ต้องมาเห็นด้วยตัวเองนะคะ :)


รูปที่มีทุกบ้าน และ ทุกร้าน กับ พ่อหลวงของเราชาวไทย


จิปกาแฟกลางแจ้ง พร้อมสังเคราะห์แสงแดด >*<


หน้าร้าน กับ คู่จิ้น


พอได้ชื่นชมบรรยากาศแล้ว ก็ไปกันต่อ ร้านกาแฟชื่อดังอีกร้านที่อยู่ในหมู่บ้านแม่กำปอง บ้านฮิมห้วย ลุงปุ๊ด ป้าเป็ง แวะชมให้รู้ว่ามาถึงแล้วนะ :) แบบว่าผ่านเข้าไปแล้วผ่านออกมา เพราะเรากินกาแฟร้านชมนกชมไม้มาแล้ว ครั้นจะกินกาแฟอีกคืนนี้คงคึกคะนองเป็นแน่คะ 555

หน้าร้านจะเด่นด้วยการตกแต่งแบบบ้านๆ ดั่งเดิม ด้านหลังร้านติดกับลำธารเล็ก (ขอบรรยายนะคะ ไม่มีรูปประกอบ อิอิ)



ต่อจากนั้น แวะกินมื้อเที่ยงอาหารตามสั่งร้านในหมู่บ้านแม่กำปอง และเดินเล่นแป่บๆ อยู่ๆ ก็มีเสียงเรียก ไอ้กิฟ ... กิฟคือน้องที่ไปด้วยกับพวกเรา จากต้นเสียงดัง เป็นชายตัวเล็กมีอุปกรณ์ในการโหนต้นไม้เต็มตัว กิฟก็งงอยู่ใครกัน แต่พอเห็นหน้าชัด แค่นั้นละ ความสนิทก็มา ตบหัว โอบไล่ กิฟเจอเพื่อนเก่านั่นเอง ชื่อตึ๋ง หรือชื่อในที่ทำงานคือ ทิมมี่ ทำงานเป็น Sky Ranger ชื่อเท่ห์เนอะ หรือเป็น Staff พานักท่องเที่ยวบินที่ Flight of Gibbon นี้ เข้าทางพวกเราพรุ่งนี้จะได้บินกับเค้าคนนี้ละ ติดตามชมกันว่าจะ สนุก มันส์ ฮา ขนาดไหนนะคะ


จากนั้นก็เข้าที่พักอยู่ที่ ปางสูงลอร์ด หมู่บ้านแม่ลาย จะเป็นที่พักสำหรับกลุ่มนักเรียนนักศึกษามาทำกิจกรรมซะส่วนมาก และช่วงนี้ไม่มีกลุ่มนักเรียนมาพัก สบายเลยมีแต่พวกเรา แต่... ก็ไม่นะ เนื่องจากช่วงนี้ไม่ค่อยมีลูกค้ามาพัก ที่พักก็อาจจะยังไม่ได้จัดหรือเตรียมไว้ดีนัก แต่ไหนๆก็จ่ายค่าที่พักถูกแล้วนะ ลงมือจัดกันเอง ตั้งแต่ปูที่นอน ใส่ปอกหมอน และทำครัวทำอาหารกันเอง โดยมีแม่บ้านที่เป็นชาวบ้านในหมู่บ้านแม่ลาย รีสอร์ทจ้างให้มาช่วยดูแลความสะดวกและช่วยบริการพวกเรา จะไม่ค่อยได้ถ่ายรูปที่พักนะคะ แบบว่ามาพักผ่อน พูดคุย เม้าท์มอย กินอาหารท่ามกลางธรรมชาติ ลงมือเตรียมของทำกับข้าว เท่าที่จำเมนูอาหารได้ก็มี ต้มยำปลา หมู เนื้อย่าง เห็ดผัดเนย ผัดผักรวมมิตร น้ำพริกหนุ่ม น้ำพริกสามรส อร่อย... เขียนไปก็น้ำลายไหลตามไปด้วย ^^,

ก่อกองไฟ ไล่ยุง

ตกเย็น อากาศเริ่มเย็นๆ

จบทริปคืนนี้ด้วยปาร์ตี้อาหาร อิ่ม นอน ฝันดี พรุ่งนี้ลุยต่อ zzzzz


เสียงไก่ขัน ปลุกให้ตื่นแต่เช้า ตื่น ตื่น เก็บของไว้ในรถแล้ว Check out ออกไปเลย เนื่องจากพวกเราต้องไปโหนต้นไม้ที่หมู่บ้านแม่กำปอง Flight of Gibbon ตอนเช้า


9 โมงเวลานัดที่นัดหมาย แต่เรามาถึง 9.30 น. Staff ตึ๋งมีบ่นว่ามาสาย ก็ยังอยู่ในช่วง 9 โมงนิ ยังไม่ถึง 10 โมงเลยนะ ได้อยู่ ^_^ มาถึงตึ๋งก็จัดแจงให้พวกเราเตรียมตัว เก็บของที่ยังไม่จำเป็นไว้ที่รถ พวกเราก็กังวล ว่า เอาอะไรเก็บไว้หรืออะไรจำเป็นบ้างนะ คือตื่นเต้น ... วิ่งไปวิ่งมา แว่นตากันแดดใส่ไปด้วยจะหล่นมั้ยนะ เก็บไว้ดีกว่าใส่แล้วอาจจะหล่นหายได้ ... มือถือไม่ควรติดตัวไป อาจจะหล่นแล้วไม่สามารถตามหาซากในป่าใหญ่นี้ได้ ... กล้องจะเอาไปด้วยได้มั้ยนะ จะอันตรายรึป่าว สุดท้ายก็ต้องติดตัวไป แขวนคอแล้วโหนไปด้วยได้ นึกแล้วขำอะ วิ่งมาแต่งชุดใส่อุปกรณ์การโหน วิ่งเอาของกลับมาเก็บที่รถ ไปมาหลายรอบ เพราะเราคิดว่าจะได้นั่งรถตู้ของที่นี่พาไปส่งที่จุดเริ่มต้น แต่... ไอ้ตึ๋งก็ไล่พวกเราขึ้นรถตู้เราเอง อ้าว อึ้ง แล้วตรูจะวิ่งไปมาเอาของมาเก้บทำไมเนี่ย ฮาๆๆ

เริ่มแต่งตัวประกอบอุปกรณ์ให้ครบ และปฏิบัติตามคำสั่ง Staff อย่างเคร่งครัด เพื่อความปลอดภัยของตัวเราเอง

หมวกกันน๊อคต้องให้แน่นพอดี

หน้าตายังดูสดใส

ถ่ายรูปหมู่กันก่อน ยังลั๊ลล๊าได้อยู่ (มีบางคนกลัวความสูง)

go go go ....


เอ้า ลุย ... แอบหวาดเสียว แต่มาถึงนี่แล้วต้องลองๆๆ


เดินลงไปจุดเริ่มต้น


ก่อนจะเริ่มต้นทิมมี่ก็สอนวิธีการปฏิบัติตัว การใช้อุปกรณ์ วางตัว และห้ามปลดล๊อคเองเด็ดขาด และให้ซ้อมก่อนโหนจริง

ความหวาดเสียวกำลังจะเริ่มต้น ^^, บนสลิงเส้นนี้

ได้เวลาปล่อยตัวที่ละคน เสียดายไม่มีคลิปวีดีโอ ไม่งั้นจะได้ฟังเสียงชะนีกรี้ดลั่นป่า 5555+

ตัวใหญ่หน่อยก็ดึงสลิงให้หย่อนได้ขนาดนี้ อิอิ

แต่ละเส้นความยาวจะไม่เท่ากัน บางเส้นทิมมี่ก็ต้องเขย่าต้นทางเพื่อให้ไปได้เร็วหรือไม่ให้ติดค้าง

โหนคู่บ้าง

สลับเดินบนสะพาน สังเกตุว่า ตะขอของเราจะติดกับราวสะพานตลอด ไม่ต้องกลัวหล่น ขอแค่อย่าปลอดล๊อคตะขอเองก็เป็นพอ

ให้เห็นชัดๆ ว่าระยะไม้กระดานห่างแค่ไหน

สลับกับเดินให้พอเหนื่อยหอบบ้าง :)

เดินชมธรรมชาติ


ลุยกันต่อ หน้าตาคนกลัวความสูง


เข้าฐานโรยตัวลง ยังหัวเราะได้อยู่นะ

สูงใช้ได้เลยละ

ณ จุดนี้ ทิมมี่ชอบแกล้ง มีจังหวะการปล่อยให้สะดุ้ง

จะถ่ายรูต้องท่าสวยไว้ก่อน

ถึงคิวหล่อนคนนี้บ้าง ทำหน้าตาให้น่าสงสาร แต่ลงไปได้ก็กอดกันไว้ๆๆ ตรูรอดแล้ว คริ คริ

ไปฐานอื่นกันต่อ กลับตัวไม่ได้แล้วนะ ผ่านไปยังไม่ถึงครึ่งเลย ^^

โหนคู่กันไปผลักกันไป

ทางวนรอบต้นไม้ลง

ท่ากบกระโดด แบบว่าได้กระโดดปล่อยตัวตามสบาย แต่เสียวอ่า

กระโดดลอยตัวมาติดตาข่าย

ป้ายให้ข้อมุลสัตว์ในป่านี้ระหว่างทาง

ยังสนุกได้อยู่

ตั้งใจ ปน ความกลัว

จะเริ่มกับฐานที่สลิงยาวที่สุดประมาณ 800 เมตร ซึ่งมักจะมีคนติดกลางทางบ่อย รอบนี้ก็ไม่พลาด เทอคนนี้ก็ติดจนได้ ทิมมี่เค้าจะแจ้งเสมอว่าให้ยกขาๆ แต่อยา่งว่า พอคนกลัวบอกอะไรความกลัวก็บังหมด ขาก้ยกไม่ขึ้น ติดซะเลย 555

วอบอกปลายทางว่า ติดแน่นอนให้มารับด้วย จะถึงอยู่แล้ว ก็ไหลย้อนกลับ เดือดร้อนถึง Staff ปลายทางต้องโหนกลับไปรับมา

นางอ่อนแรง แทบจะร้องไห้ T_T ต้องขอบคุณน้องใหญ่ Staff ปลายทางไปรับไม่ใช่ใกล้ๆนะ แถมตัวก็หนักด้วย แฮะๆ

ไปกันต่อ สู้โว้ย !@#$%

ยิ้มเยาะนะหล่อน

โหนด้วย ถ่ายรูปไปด้วย ก็ยังไหว


เห็นกล้องก็ท่าสวยเข้าไว้

สู้ตายคะ

กล้องตามลงมา

อุปกรณ์ทุกชิ้นรับความคุณภาพถึงความปลอดภัย

ท่าเยอะเข้าไว้ สวยงาม :)

บินอย่างชะนีหน้าตาเป็นแบบนี้ กับ Staff ชื่อน้องใหญ่ที่ดูแล

คนนี้ที่ดูแลพวกเรา ตึ๋ง หรือ ทิมมี่ ชื่อในวงการที่ลูกค้าชาวต่างชาติเรียก บริการดี ตลก โปกฮา รับประกันความมันส์ หากใครไปใช้บริการสามารถ Request คนนี้ได้นะคะ ไม่กัด !



ด่านสุดท้าย รูปนี้ตึ๋งกดชัตเตอร์ให้ กับขณะที่เค้าโหนอยู่


ยังยิ้มได้ รอดแล้วทุกคน พร้อมไปรับใบประกาศ อิอิ ( ไอ้ตึ๋งมีอำด้วยนะ ว่าได้รับใบประกาศและสามารถใช้บินได้ทั่วโลก ^^ ก็เชื่อนะ 555 )


สุดท้าย โรยตัวลงที่พื้นล่าง ตากล้องต้องลงคนสุดท้ายซินะ

ลงมาถึงพื้นล่างได้ ปรบมือ รัวๆ ทุกคนสุดยอด รอดมาได้ ให้ผ้าโพกหัวเป็นที่ระทึกกลับบ้านคนละผืน เพราะเก็บไปซักใช้งานต่อคงไม่คุ้ม

ใช้เวลาประมาณ 2 ชั่วโมง ในการโหนไปตามฐานต่างๆ เหมือนได้ออกกำลังกายเลยคะ สนุกมากๆ กรี้ดแต๋วแตกลั่นป่าแข่งกับชะนีตัวจริงในป่านี้ได้เลย อิอิ จบทริปกลับมาที่จุดเดิมมาถอดอุปกรณ์ ก็มีเจ้าหน้าที่บอกว่าสนใจรูปสามารถซื้อกลับไปได้ แล้วก็เรียกไปดูที่หน้าคอมฯ จบทริปก็พร้อมขายรูปซินะ :) แต่ไม่ใช่เอามาติดจานแล้วตั้งโชว์ขายน่ะ ล้ำสมัยกว่านั้น เปิดให้ดูรูปว่าสนใจมั้ย ถ้าจะซื้อก็จะ write ลงแผ่น DVD ให้หมดทุกรูปในกลุ่มของเรา อุดหนุนไปบ้างหารเฉลี่ยกันแล้วราคาก็ไม่ได้แพงคะ บางมุมที่เห็นกล้องเราก็ไม่สามารถไปอยู่จุดนั้นได้ เก็บไว้เป็นที่ระทึก ^_^


ต้องขอบคุณ ตึ๋งหรือทิมมี่หรือไอ้เจ๋ง และน้องใหญ่ที่ดูแลพวกเราเป็นอย่างดี จะหลอกจะแกล้งกันบ้างก็เพื่อสีสันความสนุก และเพื่อลดความกลัวของแต่ละคน ใครมีโอกาสผ่านไปเที่ยวแม่กำปองอย่าลืมลองแวะโหนดูบ้างนะคะ

... โหนสลิงเหินเวหาท่ามกลางขุนเขาแห่งธรรมชาติผืนป่าแม่กำปอง ได้กรี้ดเฉกเช่นชะนีในป่าใหญ่ และได้ปลอดปล่อย สำหรับคนที่เครียดๆ คุณจะลืมความเครียดทันที เมื่อได้เป็นชะนี :) แล้วคุณจะรู้ว่าการมีชีวิตที่แขวนอยู่บนเส้นด้ายความรู้สึกเป็นยังไง ขอแค่มีสติ และใจที่สู้ แค่นี้ก็ไม่ต้องกลัวอะไรแล้วนะคะ


เรื่องโดย ลิงเปิ้ล LingPle : [email protected]

ถ่ายภาพ โดย ลิงเปิ้ล LingPle , Puffin Coral , มารุต ไม่ลืมญาติ

Facebook มิตร ภาพ : www.facebook.com/welikejourney

IG : lingple

#เชียงใหม่#กินเที่ยว
ความคิดเห็น