ภูบักได ในหน้าฝน กับแบงค์พันสองใบ

"ภูบักไดหน้าฝน" เละเทะได้ใจจริงๆ

เดินทาง 9-11 มิถุนายน 2561 สมาชิค 6 คน +2 ปลายทาง

ภูบักได มีความสูงยอดภู 1,500 เมตรจากระดับน้ำทะเล

ระดับการเดินป่า: เดินง่าย

ต้องต่อรถอิแต๊กเข้าไป ไกลพอสมควรทางชัน ยิ่งหน้าฝนยิ่งลื่นมาก เละมาก ประมาณ 2 ชม. ถึงจุดเริ่มเดิน เดินทั้งหมด 3 กิโลเมตร มีทางชั้นแค่ 300 เมตร นอกนั้นเรื่อยๆ

ข้างบนไม่ห้องน้ำ ไม่มีร้านค้า แต่มีจุดตาน้ำผุด สามารถนำไปประกอบอาหารได้

ต้องเดินไปตัก ระยะทาง 1 กม. อากาศเย็นสบาย

เดินทางโดยรถโดยสาร

Day 1 หมอชิต - ภูเรือ (รถทัวร์เพชรประเสริฐ) ราคา 349 บาท

Day2 ภูเรือ - ภูบักได (รถกะบะแบบเหมาราคา 1500 ไปกลับ + อิแต๊ก คันละ 3000 นั่งได้สูงสุด 5 คน)

นอนบนเขา

Day3 บขส.เลย - หมอชิต (รถทัวร์ซัลบัส ราคา 605 บาท)

เดินทางโดนรถทัวร์ บ. เพชรประเสริฐ ราคา 349 บาท

ได้ตั๋วแล้วยิงยาวไป 7 ชม.กว่าๆ

ถึง สถานีขนส่งผู้โดยสารเทศบาลภูเรือ

แวะซื้อสเบียงอาหารได้ที่นี่เลยค่ะ

พร้อมแล้วเดินทางไปที่โรงเรียนบ้านกลาง ต.ปลาบ่า

(สามารถติดต่อเช่ารถกะบะได้กับพี่แสงเดือน เบอร์โทร : 096-4151467)

หรือ กำนันเชิด โทร.087-8662648, 095-7013139

ราคาไปกลับ 1500 บาท นั่งได้ถึง 10 คน

จัดของพร้อมแล้วก็ลุยเลย ฝนก็โปรยตลอดทาง

พอเริ่มเข้าสู่ทางลาดชัดก็ติดโซ่ที่ล้อกันสักหน่อยช่วยได้เยอะ

มาถึงจุดพักรถ แวะเข้าห้องน้ำให้เรียบร้อย เพราะทางหลังจากนี้คือ มีแต่เนินๆๆๆๆๆและก็เนิน

จากนี้ไปขึ้นลงรถอิแต๊กไม่ต่ำกว่า 10 รอบ 555+ ติดตลอดทาง

เจออีกคณะกำลังลง วันนี้เจอรถสวนทางไป 3 คัน ส่วนขาขึ้นนั้นมีแค่กรุ๊ปเรา

ช่วงนี้รถติดนานด้วยเลยแวะกิน KFC แปป 555+

KFCในป่าใหญ่มื้อกลางวันของเรา มีเงาะด้วยนะ

กินเสร็จแล้วนอนเลย งงใจ ผู้หญิงคนนี้จริงๆนะคะ

เราจะตัดบางช่วงมาให้ดูกันนะ...ระหว่างทางนั้นเละมาก ติดโคลน ต้องลงเดินหลายรอบ

และล้อดิฟ แบบมันมากๆ

2 ชม. ที่แสนยาวนานได้ผ่านไป..ตอนนี้ถึงจุดเริ่มเดินแล้ว

ระยะทางไม่ไกล 3 กิโลเมตรเท่านั้น ทางชัน ประมาณ 300 เมตรที่เหลือเดินสบาย

#ถ้าไม่ติดเรื่องทาก มหาสาร มายืนโบกมือ ดูคอนเสิร์ต อย่างกับเราเป็นดารา

วิธีป้องกันทาก ที่กลุ่มเราเตรียมไปรบกับมัน

- ยาสูบละลายน้ำ ผสมแป้งเย็น

- ปูนขาว

- ซอฟเฟล

- เกลือ ตัวนี้ทากดิ้นพลากเลยจ้าาา

เรื่อยๆค่ะ เดินเรื่อยๆ?

ป่าวค่ะ "ทาก" เกาะเรื่อยๆ เลยค่ะ กรี๊ดดดป่าแตก

ที่ไหนยังมีเต่าทอง แสดงว่าที่นั่นยังสมบูรณ์

เดินไปได้ 100 เมตร พื้นรองเท้าหลุดอีก มัดรองเท้า ไม่ต่ำกว่า 5 รอบ เดินหลุด เดินหลุด

เดินไปได้แปปนึง เท้าจมในกอง "ขี้วัว" อีกกกก เละไปหมด

ทั้งเหม็น ทั้งเน่า ทั้งพื้นรองเท้าที่ห้อยต่องแต่งอีกกกก+++

และแล้วเราก็ถึงจุดที่เค้านิยมถ่ายรูปกัน คือ คนอื่นเค้าไปกัน เค้าถ่ายออกมาแล้วคือสวย เห็นวิวเขา ต้นหญ้าอะไรแบบนี้

แต่อิกรุ๊ปนี้เห็นแต่พื้นขาวๆ อากาศเย็นๆ จนสั่นสะท้าน มองไม่เห็นห่าอะไรเลยยยคุ๊ณณณณณณณ

นั่นไง ผาหินหลอกลวง OMG !!! มองไม่เห็นอะไรอีกเหมือนกัน

ก้อนหินที่ยื่นออกมาเพียงก้อนเดียว กับพื้นแบล็คกราวขาวๆ ไม่ทรายเลยค่ะว่าอยู่ที่ไหน? นี่ฉันมาทำอะไรที่นี่เสียงนั้นแว่วเข้ามาในหูทันที.... #ฟ้าปิด #เดินป่าหน้าฝน #หมองหนาๆ

และนั่งถ่ายรูปอยู่ดีดีเพียงแค่ไม่กี่วินาที ที่ลมพัดไปแรงๆ แรงพอที่จะพัดเอาหมอกตรงนั้นหายไปแวบนึง

ทำให้ใจของฉันเต้นแรงอีกครั้ง....และอยากกลับมาอีกในฤดูร้อน ^ ^

และเมื่อฟ้ามืดท้องก็ร้องหิวข้าวพอดี

ได้เวลา กางเต้นส์ ทำอาหารเย็น

หุงข้าวไว้ทำข้าวผิดพรุ่งนี้

กินเสร็จไปเดินถ่ายรูปใหม่อีกได้แต่นั่งรอตาปริบๆ ว่าฟ้าจะเปิด แต่ป่าวเลย ปิดกว่าเดิมอีก ป๊าดติโถ่วว

สงสัยต้องมาซ่อมอีกซินะ

ฟ้าไม่เปิดเอาไงดีพวกเรา

ยิ้มรับมัน....ด้วยหัวใจ ธรรมชาติที่ไม่ใช่แค่ก็ได้จะได้ที่จะเห็นมันด้วยสองตาเปล่า.....หนาวค่ะพี่สุชาติ!!

ความสุขที่ชัดเจน...แม้ภาพไม่ชัดเลย T T

ในคืนที่ไร้ดาวนั้นเอง เต้นส์เพื่อนเราก็โดนทางน้ำไหล ไปเต็มๆ ไม่ได้นอนตั้งแต่สองทุ่มยันเช้า ถุงนอนที่ชุ่มน้ำ และพอถึงเช้าวันใหม่พบว่าเพื่อนตาปรือมาก 5555