ทริปรวยความสุข ที่ขอนแก่น

ตีพิมพ์แล้วใน หนังสือพิมพ์กรุงเทพธุรกิจ ฉบับวันเสาร์ที่ 8 ธันวาคม 2561 ในชื่อบทความ "เรียนรู้เรื่องอีสาน ผ่านวัดในขอนแก่น"
ได้รับอนุญาตในการนำลงเว็บไซต์นี้แล้ว โดย text ทั้งหมดในบันทึกนี้เป็นต้นฉบับก่อนการ Edit โดยบรรณาธิการ
ผู้เขียน - วนิดา แก่นจันทร์

เที่ยวกับใครไม่สนุกเท่าเที่ยวกับเพื่อน วลีนี้ยังคงใช้ได้ไม่ว่าจะยุคสมัยไหน และยิ่งเป็นเพื่อนสนิทที่รู้จักด้วยแล้ว ความสนุก และความสุขจะล้นปรี่เลยทีเดียว ฉันมีนัดกับเพื่อนสนิทที่จังหวัดขอนแก่น วางแผนกันดิบดี แต่เพื่อนก็ดันติดงานเสียนี่ คิดว่าทริปขอนแก่นของฉันจะล่มเสียแล้ว ก็ได้เพื่อนเจ้าถิ่นคนขอนแก่นพาเที่ยวแทน...

กรุงเทพฯ - ขอนแก่น เส้นทางแห่งความสนุก

เช้าครู่ของวันเสาร์ ฉันรีบจับรถแท็กซี่เพื่อไปยังสถานีรถนครชัยแอร์ตรงถนนกำแพงเพชร ถึงที่แล้วฟ้ายังมืดฉันอาจจะมาเช้าก่อนเวลามากไปหน่อย ผู้คนจอแจนั่งบ้าง ยืนตามทางเดินบ้างเพื่อรอเวลาห้องโดยสารเปิดตอนหกโมงเช้า ฉันเองก็เป็นหนึ่งในนั้น ทำให้ได้เห็นวิถีชีวิตผู้คนกวักไขว่...น่าสนุกและมีสีสันไม่น้อย เที่ยวรถกรุงเทพฯ - ขอนแก่นของฉันจะออกจากสถานีเดินรถแห่งนี้ในเวลาหกโมงครึ่ง เข้าไปนั่งรถในห้องโดยสารเพียงไม่นานก็ได้เวลาขึ้นรถ ตื่นเต้นเล็กน้อยเพราะเป็นครั้งแรกของฉันกับการนั่งรถทัวร์เป็นเวลาไม่ต่ำกว่า 6 ชั่วโมงแบบนี้

นั่งหลับ ๆ ตื่น ๆ ไปตลอดทาง จนรถทัวร์เข้าเทียบท่าที่สถานีขนส่งจังหวัดขอนแก่นในตอนบ่ายโมง เพื่อนผู้เป็นเจ้าถิ่นดินแดนขอนแก่นคนแรกก็มารับ แล้วความสนุกของฉันในที่แห่งนี้ก็เริ่มต้นขึ้น...

สายบุญตะลุยเที่ยววัด

หลังจากอิ่มท้องจากส้มตำรสเลิศ เพื่อนได้พาฉันไปไหว้พระเอาฤกษ์เอาชัยกันที่ วัดหนองแวง พระอารามหลวง แม้จะบ่ายคล้อยมากแล้ว แต่ผู้มีจิตศรัทธาก็ยังเดินทางเข้ามาที่วัดหนองแวงอย่างไม่ขาดสาย ฉันและเพื่อนเดินขึ้นด้านบนของพระมหาธาตุแก่นนคร หรือพระธาตุ 9 ชั้นตั้งตระหง่านด้วยรูปทรงอันโดดเด่นแบบชาวอีสานตากแห และความสวยงามของศิลปะสมัยทวารวดี ผสมผสานกับศิลปะอินโดจิน และในแต่ละชั้นได้ถูกจัดสรรอย่างลงตัว

สิ่งหนึ่งที่ฉันเห็นนอกเหนือไปจากสิ่งของจัดแสดงในทุก ๆ ชั้นทั้งข้าวของเครื่องใช้ชาวอีสาน พระธรรมคัมภีร์สำคัญต่าง ๆ ยังมีภาพจิตรกรรมฝาผนังทั้งภาพประวัติการย้ายเมืองและตั้งถิ่นฐาน ภาพประเพณีฮีต 12 คอง 14 ภาพคองคะลำ ซึ่งเป็นความเชื่อที่ยึดถือปฎิบัติกันของชาวอีสาน และภาพพุทธประวัติเวสสันดรชาดกที่วาดไว้อย่างสวยงาม เป็นผลงานของครูธรรมรงค์ แก้วโบราณ ศิลปินคนท้องถิ่นขอนแก่น

ยิ่งขึ้นบันไดไปสู่ชั้นที่สูงขึ้นมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งเพลิดเพลินไปกับข้าวของนานา และภาพฝาผนังสวย ๆ จนลืมความเมื่อยไปเสียสิ้น ฉันและเพื่อนเดินขึ้นมาถึงชั้น 9 ของพระมหาธาตุแห่งนี้ ภายในชั้นนี้เป็นหอพระพุทธ ฉันกราบพระบรมสารีริกธาตุที่บรรจุไว้ตรงกลางบุษบกพลางอธิษฐานขอพรให้ครอบครัวมีความสุข ก่อนเดินออกมาตรงระเบียงชมวิวทิวทัศน์ของเมืองขอนแก่น…

เช้าวันถัดมา เพื่อนรุ่นพี่เจ้าถิ่นอีกคนหนึ่งก็มารับฉันแต่เช้า เราไปกินข้าวเช้าตามสไตล์คนญวน เสร็จก็มุ่งหน้าไป วัดป่าแสงอรุณ หลังจากบุกป่าฝ่าดงบนเส้นทางสายฝุ่นไม่นานก็มาถึง เราเลี้ยวรถเข้าไปจอดข้างสิมอีสานซึ่งตั้งตระหง่านสีทองสุกสกาวตัดกับสีฟ้าของท้องฟ้า...

อุโบสถของวัด หรือ สิมซึ่งเรียกแบบอีสาน โดยคำว่าสิม มาจากคำว่า สิมมา พัทธสีมานั่นเอง สิมของวัดป่าแสงอรุณเป็นสิมอีสานแบบประยุกต์ที่โอ่โถงงดงาม ภายในประดิษฐานพระพุทธสังสิโยภาสสุขพิพัฒน์ พระประธานของอุโบสถ ฉันชอบที่นอกจากจะมีภาพจิตรกรรมฝาผนังเป็นภาพเทพชุมนุมแล้ว ภายในอุโบสถยังมีภาพวาดลวดลายของผ้าไหมมัดหมี่ อันเป็นเอกลักษณ์ของเมืองขอนแก่นอีกด้วย

เมืองต้องมนต์คนขอนแก่น

ถัดจากวัดป่าแสงอรุณ พวกเราได้แวะไป วัดทุ่งเศรษฐี วัดใหญ่ที่ตั้งมหารัตนเจดีย์ศรีไตรโลกธาตุ หรือมหาเจดีย์รัตนะ) ที่เป็นทั้งแหล่งเรียนรู้ แหล่งท่องเที่ยว และสถานที่ศักดิ์สิทธิ์บนแผ่นดินที่เป็นจุดบรรจบของสวรรค์ แดนมนุษย์ และบาดาล...

ฉันชอบเข้าพิพิธภัณฑ์ โดยเฉพาะพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น เพราะเราจะสัมผัสกับรากเหง้าของคนในพื้นที่นั้น ๆ ได้อย่างครบถ้วน ดังนั้นหลังจากเข้าวัดทำบุญ ฉันกับเพื่อนก็เดินทางต่อมายัง โฮงมูนมังเมืองขอนแก่น ที่เปรียบเสมือนห้องโถงที่เก็บทรัพย์สมบัติล้ำค่าของคนที่นี่ไว้อย่างดี และที่นี่ฉันก็ได้เจอกับรุ่นพี่ที่ทำงานด้วย แหม!! ทริปขอนแก่นของฉันในครั้งนี้ เรียกว่าเป็นทริปรวมเพื่อนจริง ๆ

ฉันเข้าไปเรียนรู้ประวัติศาสตร์ วัฒนธรรมประเพณี ภูมิปัญญาท้องถิ่นของคนขอนแก่นผ่านโซนจัดแสดงต่าง ๆ ไม่น่าเชื่อว่าด้านนอกเห็นเป็นเพียงอาคารหลังเล็ก เมื่อเข้าไปจริง ๆ แล้วจะมีพื้นที่ใหญ่โตสมกับความหมายของคำว่า "โฮง" ที่หมายถึงห้องโถงขนาดใหญ่ ซึ่งเนืองแน่นไปด้วยมรดก หรือ "มูนมัง" ที่ตกทอดเรื่องราวสู่คนรุ่นหลังอย่างแท้จริง

แม้เพื่อนสนิทของฉันจะติดงานด่วน ไม่ได้พาเที่ยวตลอดทริปแต่เพื่อนก็ยังให้ที่นอน และพาฉันมาชิมอาหารอร่อยๆ เราคุยกันทั้งเรื่องทุกข์ และเรื่องสุข ภาพความทรงจำในวัยเด็กฉายชัดขึ้นอีกครั้ง เราอาจจะเคยคิดฝันให้เพื่อนมากมายอยู่ล้อมหน้าล้อมหลัง แต่เชื่อเถอะ...กาลเวลาจะบอกเราเองว่า ใครจะกลายเป็นเพื่อนที่สนิทกับเราที่สุด...