การเดินป่าหน้าฝน ภูสอยดาวคือในลิสต์ที่ห้ามพลาด หลายคนพูดกับเราแบบนี้ ภูสอยดาวคือการเป็นเป้าหมายของการเดินป่าหน้าฝนของเรา เราเลือกที่จะเดินทางไปด้วยความท้าทาย และทำการบ้านน้อยมากกับป่านี้ และการเดินทางของเราก็เริ่มขึ้น

เราเลือกเดินทางไปกับเพจ Mom Please, Let me go ซึ่งเป็นการเดินทางร่วมกันครั้งแรก เราเดินทางออกจากกรุงเทพมหานคร ตอนหัวค่ำของคืนวันศุกร์ มุ่งหน้าสู่ อุทยานแห่งชาติภูสอยดาว จังหวัดอุตรดิตถ์ ซึ่งไปถึงประมาณช่วงเช้า (จำเวลาไม่ได้)

การเดินทางสู่ลานสนภูสอยดาวไม่ง่าย เพราะเราต้องเดินเท้าในระยะทาง 6.5 กิโลเมตร ผ่านป่าหลายแบบ ผ่านเนินทั้งหมด 5 เนิน ประกอบไปด้วย เนินส่งญาติ เนินปราบเซียน เนินป่าก่อ เนินเสือโคร่ง และสุดท้ายคือ เนินมรณะ นอกจากนี้แล้วเราจะเจอสายหมอกแวะมาทักทาย รวมทั้งต้นไม้ที่เปลี่ยนไปตามระดับความสูง

ระหว่างทางจะมีจุดพักให้เราได้นั่งหายใจ หรือว่าจัดการกับเสบียงที่เราเตรียมมา และบางจุดก็จะมีวิวดีๆ ให้เราได้พักและถ่ายรูป แต่ว่าหมอกกลับบดบังวิวด้านล่างเอาไว้

และแล้วเราก็เดินทางมาถึงเนินสุดท้าย ที่บอกได้เลยว่าท้าทายกำลังขาเราเหมือนกัน กับ "เนินมรณะ" ระยะทาง 1.5 กิโลเมตร กับความชันที่ท้าทาย พร้อมแล้วเดินต่อ ถ้าไม่ไหวก็พัก เพราะเราอาจเจอวิวดีๆ ที่โดนสายหมอกบังไว้ โผล่มาทักทายเรา

นับว่าเป็นโชคดีของเรา ที่ระหว่างเดินขึ้น เราไม่เจอฝนเลย อาจเจอสายหมอกบังเรา แต่มันดีกว่าที่เราจะเดินไปลื่นไป ถ้ารองเท้าคุณไม่พร้อมบอกเลยว่า เดินป่าหน้าฝนไม่สนุกแน่

และเมื่อเราเดินทางผ่านเนินมรณะมาแล้ว เราก็ก้าวขึ้นสู่ลานสนภูสอยดาว สายฝนที่ยังไม่ได้มาเยือนเราตั้งแต่เดินขึ้นมาก็มาทักทายในตอนแรกคิดว่าเบาๆ สักพักทวีความหนักขึ้น จนมองแทบไม่เห็นคนที่เดินข้างหน้า

และนับตั้งแต่เรามาถึงลานสน เราก็พบแต่สายหมอก สายฝน และอีกเป้าหมายของเราคือ ทุ่งดอกหงอนนาค

ที่ออกมาเล่นน้ำฝนกันสนุกสนาน สวยงาม 

ลืมเล่าไปเรามีเพื่อนร่วมทริปคือเจ้าเพื่อนผู้แข็งแกร่ง ที่เราบอกว่า เดินไปเลยเพื่อน ขอเปิดตัวผู้ร่วมทริปนี้กับเรา ในที่สุดก็ได้มาเดินป่าด้วยกัน หลังจากที่ไปภูกระดึง

จะเห็นว่าหมอกยังคงลงตลอด แต่ว่ายังมีโชคดีที่ฟ้าเปิด แสงอาทิตย์สาดส่องเข้ามา ทำให้เราได้เห็นลานสนที่สวยไปอีกแบบ บอกเลยว่าสวยมาก

แสงแดดโผล่มาทักทายเราได้เพียงไม่นาน สายหมอกก็กลับมาทำหน้าที่ของตัวเองเหมือนเดิม เรากับเพื่อนก็ออกไปเริงร่ากับสายหมอกกันต่อ

เช้าวันใหม่ เรากับเพื่อน และกลุ่มเพื่อนๆ ที่รู้จักกันในทริปครั้งนี้ นัดกันเดินไปยังหลักกิโล ที่แบ่งเขตแดนระหว่าง 2 ประเทศคือไทยและลาว ซึ่งหมอกก็ยังเดินเป็นเพื่อนเราเหมือนเดิม 

สิ่งหนึ่งที่การเดินป่าให้กับเรา คือมิตรภาพจากเพื่อนใหม่ ที่มารู้จักกันครั้งแรกที่นี่ หวังว่าเราจะได้มีโอกาสเจอกันอีกนะ

ระหว่างทางที่เราเดินกลับไปเต้น เราเดินวนไปคนละเส้นทาง ที่เป็นริมหน้าผา หมอกก็ยังไม่ลด เพิ่มความแรงของสายลมอีกด้วย

และแล้วเราก็ถึงเวลาโบกมือลา สายหมอก ดอกหงอนนาค และสายฝน อำลาลานสนภูสอยดาว สัญญาว่าจะกลับไปอีก 

เพื่อนเราบอกว่า ครั้งหน้าชวนได้ตลอดนะ คิดในใจ ชวนแน่ ป่ะเดินป่ากัน ยัยเมท

สุดท้ายของคุณตัวเองอีกครั้ง ที่พาตัวเองไปพิชิต 1663 เมตร ที่ลานสนภูสอยดาวได้สำเร็จ ทั้งที่การเดินทางครั้งนี้เตรียมตัวน้อยมาก ... แล้วออกเดินทางกันอีกนะ

ฝากเพจเราด้วยนะ กวางไม่มีเขา