31st Dec 2020


เพราะโควิดทำให้ปีนี้ไม่ได้หยุดยาวคริสตมาสแบบ 2 อาทิตย์เช่นทุกปี ทำให้วันหยุดปลายปีทุกวัน มีความหมายมาก
แต่ก็นะ ออกนอกพื้นที่น่าจะเสี่ยงเกินไป
เรามองสะเมิงไว้ เพราะคุณย่าและโมเสสอยากเก็บสตอร์ฯที่สวนแบบสด ๆ
แน่นอน การเลี่ยงความเสี่ยงเห็นจะเป็นการตื่นแต่เช้า ออกบ้านเร็วแบบ 6 โมงกว่า ๆ เป็นไง ไปไว กลับไว ลดความเสี่ยง

แต่กระนั้น.. กว่าจะได้ออกนอกเมือง
ก็โน่น นี่ นั่น

เราถึงที่สวน นภ - ภูผาก่อนแปดโมงค่ะ เรียกว่ายังไม่มีรถจอดสักคัน มีแต่รถของแขกที่พักที่นั่นเท่านั้น

สิ่งที่ตื่นตาของเราเอามาก ๆ ก็คือ ความงามของใบไม้แดงที่ภูเขาและสายหมอกบาง ๆ ที่กล้องจับภาพไม่ทัน ขณะขับรถอยู่นั้น
ทำเอาอยากกลับไปที่นั่นอีก ในวันสองวันนี้
ภาพข้างล่างสายหมอกตอนจอดรถที่ไร่

..................

แสงแดดตอน 8 โมงเช้าสาดส่องมาที่ภูเขาด้านหลังของไร่
- สวยงาม -
การเยือนหนที่สองทำให้เรามักนึกถึงภาพเก่าที่ครั้งนึงเราจำไว้ แต่ตอนนี้ภาพเหล่านั้นเปลี่ยนไป
แปลงสตอร์เบอรี่ที่เปลี่ยนรูปแบบ และราคาการเข้าเก็บสตอร์เบอรี่ปีนี้ กก.ละ 300 บาท คิดในใจเองว่า เขาคงแอดค่าเข้าสวนไปแล้วละมัง

มาถึงแล้วก็ลุยกันเลยเนาะ
เดินเก็บแบบ
เหมือนไม่ได้มาด้วยกัน

สาย ๆ นทท.หลายกลุ่มเริ่มมา
เรารู้ตัวว่า ได้เวลา ลาไร่กันแล้ว

ลาไร่ ด้วยความทรงจำของหนที่สองกับสตอร์เบอรี่ กับใบไม้แดง
- คิดถึงญี่ปุ่น -

เราแวะที่โครงการหลวงปางดะ
เหลือบ ๆ ดูลานกางเต้นท์ที่ไม่ได้มาสักที
บ้านพักดูเงียบเหงาเพราะวันหยุดสิ้นปี

ขับรถกลับทางแม่ริม
แวะซื้อผลไม้ชาวเขา
และ

แวะชมวิวเขาสะเมิง, อช. ออบขาน

ไว้ข้าวบาร์เล่ย์สีทองแล้ว เราจะกลับไป "สะเมิง"





ขอบคุณที่แวะมา