ภูกระดึง ตึงกว่าที่คิด ไม่เกินจริง ><

ระหว่างเดินขึ้นก็คือทึ่งกับพี่ๆลูกหาบคือแข็งแกร่งสุด มีทั้งเด็กผู้ใหญ่ คุณป้า คุณลุง แต่พวกเขาแข็งแรงมาก

เราแค่แบกเป้ใส่น้ำ ใส่ขนมเดินขึ้นก็จะแทบโยนทุกอย่างทิ้ง 555555

ตลอดเวลาที่เดิน มีกี่ซำแวะทุกซำ แล้วไม่ได้กินแค่น้ำนะ กินข้าว กินส้มตำ กินขนมทุกซำของจริง

ทำไงก็ได้ให้ไม่ต้องเดิน ><

กว่าจะเดินถึงหลังแปรไม่ใช่เรื่องง่าย ชะเง้อแล้วชะเง้ออีก ถึงยังวะถึงยังงงงงง

กว่าจะเดินถึงลานกางเต้นท์ก็เย็นแล้ว รีบเก็บของอาบน้ำก่อนเลย เพราะกลัวหนาว

แล้วอยากไปกินหมูกระทะแล้ววววววว

พลบค่ำแล้วก็ถึงเวลานอน เข้านอนเร็วเพราะเหนื่อยและหนาว 

ตื่นเช้ามารีบไปผานกแอ่นเพื่อที่จะชมพระอาทิตย์ขึ้น เจ้าหน้าที่จะนัดทุกคนที่จะไปให้มาจุดรวม 

เพื่อที่จะเดินไปพร้อมกัน เพราะทางนั้นมืดมาก อาจหลงป่าได้ 

ดูพระอาทิตย์ขึ้นแล้วก็กลับมาที่พัก เตรียมตัวเดินเท้าอีก 10 กิโลเพื่อไปผานกแอ่น เดินช่วงสายๆ ถึงก็พระอาทิตย์เริ่มตกพอดี

อยากจะบอกว่าเห็นคนขับจักรยานแล้วรู้สึกอิจฉามาก ฉันเดินแล้วเดินอีก เดินจนเท้าบวมก็ยังไม่ถึง เดืนไปถึงได้แค่แวะกินน้ำ กินข้าว กินบราวนี่ที่สั่งไว้ และต้องรีบเดินกลับ เพราะจะมืดสะก่อน

รีบจ้ำเดินกลับกันอย่างไวเพราะต้องใช้เวลาเท่าขามาที่เดินมา 10 กิโล 

แล้วก็ได้แวะชมพระอาทิตย์ตกระหว่างทางกลับ 

รวมๆแล้วทริปนี้เดินเท้าประมาณ 50 กิโลเห็นจะได้ กลับมาเท้าพังมากเว่อ แต่สนุกไหมสนุก ดี ชอบบบบ 

ถ้าไปอีกจะขอปั่นจักรยานไปผาหล่มสักนะ ><