Manaslu Circcuit Trek I 11-27 April 2023 I EP.2

มาต่อ EP.2 กันเลย

Manaslu Circuit Trek

Starts at: Macha Khola

Ends at: Dharapani

Max Altitude: 5167 m / 16752 ft (Larkya Pass)

Best Season: Sep-Dec & Mar-May

DAY 9

Samagaon (3500m) - Manalu Base Camp

เมื่อคืนฝนตกและเช้านี้พอมีแดดอ่อนๆ เราเริ่มเดินออกจากที่พักเป้าหมายคือเบสแคมป์

ฟ้าเปิด นั่นไงยอดมนัสลู สวยมากจริงๆ

เดินลัดเละไปหลายทางมากๆ เพราะหินถล่ม ทางปิดไปหมดต้องเดินอ้อมไปอ้อมมา สุดท้ายมาถึง

Birendra Lake ( वीरेन्द्र ताल ) แต่ไม่สามารถดันไปถึง Base Camp ได้ เนื่องจากหิมะถล่มต่อหน้าเลยจ้า ไหลลงเรื่อยๆ ซึ่งไกด์ของเราแนะนำให้กลับ คนที่เดินไปก่อนหน้านี้ก็เดินกลับ.....ที่จริงวันนี้เราโคตรตั้งใจไปให้ถึงเบสแคมป์เลย มันช่างน่าผิดหวังจริงๆที่มาได้แค่นี้

สุดท้ายเดินกลับไปที่พัก

ระหว่างทางขากลับ น้องอยากถ่ายรูปด้วยเลยต้องจัดสะหน่อย

พอถึงที่พักฝนก็ตกทันที ฝนเริ่มตกแรงขึ้นเรื่อยๆ ไปไหนไม่ได้เลย อากาศตอนนี้ 4 องศา

กินข้าวแล้วรีบเข้านอนเลย

DAY 10

Samagan (3500m) - samdo (3862m)

วันนี้เดินประมาณ 7 กิโลเมตร เริ่มออกเดิน 8.50น.

5555+ สายนิดหน่อย

ค่า Gain + 401/ - 89 เนื่องจากเมื่อคืนฝนตกตลอดทั้งคืน เช้านี้เลยเห็นหิมะเกาะตามต้นไม้เยอะมากๆ และทางวันนี้ก็สวยมากๆๆๆๆๆๆ

ขี้จามารียังเป็นน้ำแข็งเลย

ตลอดเส้นทางของวันนี้ หิมะถล่มอยู่เรื่อยๆเลยอ่า น่ากลัวอยู่นะ ประมาณ 4 ครั้งได้

วันนี้เดินเรื่อยๆมาตลอดทาง...จนกระทั่งจะถึงหมู่บ้าน และหมู่บ้านตั้งอยู่บนเขา โน่นนนนนค่ะ

มาถึงฟ้าปิดทันที หิมะเริ่มตกและตกแรงขึ้นเรื่อยๆ

แค่ 10 นาที ทุกอย่างถูกกลืนกินไปด้วยหิมะสีขาวฟูฟ่อง

หิมะแรกของปี.....ก็ต้องออกไปวิ่งเล่นซิ

วิวหน้าที่พัก

และห้องน้ำรวมที่อยู่ด้านนอก ตอนนี้เดินมา 9 วันแล้วยังไม่เจอห้องนอนที่มีห้องน้ำในตัวห้องเลย เศร้าจัง

อากาศตอนนี้ 2 องศา

วันนี้ทำอะไรไม่ได้นอกจาก กินข้าวแล้วนอน ตื่นมากินข้าวเย็นนแแล้วก็นอนต่อ - -

หิมะตกแรงขึ้นอีกแล้ว

DAY 11

ติดอยู่ samdo พายุหิมะเข้าอย่างหนัก นอกจากกินกับนอน แล้วออกไปเล่นหิมะ ก็ไม่มีอะไร

กวาดหิมะหน้าห้อง เพราะไม่มีอะไรให้ทำแล้ว เหงาสุดๆ นอนจนเบื่อ

และแล้วไฟก็ดับ หึหึ.....ทุกอย่างที่เหงาอยู่แล้วยิ่งเหงาสุดหัวใจ

ตอนนี้หลายๆทีม เริ่มประชุมกันแล้วว่าพรุ่งนี้จะเอาไงดี....ส่วนทีมเรามีกันอยู่ 2 คนถ้วน ไกด์แนะนำว่าถ้าพรุ่งนี้ไม่มีแดดเราไม่ควรเดินไปต่อ ควรเดินกลับทางเดิม เพราะถ้าไปต่อ หรือมีคนไปไม่ถึง 10 คนเราไม่ควรไป Dharamsala เพราะที่นั่นไม่มีไฟ ไม่มีบ้านคน อาหารก็น้อย และเสี่ยงมากเกินไป ตอนนี้เริ่มใจไม่ดีแล้ว อยากไปต่อให้จบรูทนี้มากๆ แอบน้ำตาซึม สักพักไกด์ได้ติดต่อเอเจนซี่ว่าเราจะเอายังงัยดี ตอนที่คุยกับเอเจนซี่ เค้าบอกว่าตอนนี้รัฐบาลประกาศห้ามขึ้นนที่สูงเพราะพายุเข้า 5 วัน อะไรนะ ตอนนั้นหูดับไปเลย แล้วแนวโน้มที่จะเดินลงมีสูงกว่าไปต่อ......ฮือออออออ คราวนี้ร้องไห้ของจริง จากที่ฟังกลุ่มอื่นๆ ไม่ไปต่อ แต่มีเพียงคู่รักสองคนที่จะไปให้ได้ ตอนนั้นดีใจและมีเพื่อนไป แต่ก็ไม่มีอะไรชัว.....

DAY 12

Samdo(3862m) - Dharma Shala (4466m)

วันที่สามที่ซัมโด ตลอดเส้นทางหิมะท่วมหนาราวๆ 30-40 เซนติเมตร แต่เช้านี้มีแดด ทำให้เราตัดสินใจไปต่อ แต่ก็มีคนจำนวนมากเดินกลับ เพราะคิดว่าถึงเดินไปถึง Dharma Shala ได้ก็คงไม่ได้ข้ามพาส แต่เราเลือกไปต่อถึงแม้ว่าอาจจะติดอยู่ Dharma Shala กี่วันก็ได้ เราเสี่ยงค่ะ

เริ่มเดิน 8.20 น. ระยะทางวันนี้ 6.1 กิโลเมตร แต่เหนื่อยเอาเรื่อง เพราะเดินยากขึ้น

ค่า Grain +650 / -62

เขาข้างหลังนั้นคือซัมโดริ

เตรียมตัวออกเดินทางได้

ถึงที่พักแล้ว ถึงตอน 13.40 น. พายุกระหน่ำอีกครั้ง ฟ้าเริ่มมืด

ที่พักมีแค่นี้เลย เป็นห้องแถว 2 หรือ 3 แถวเนี่ยแหละไม่แน่ใจ เพราะมาถึงก็รีบเข้าห้องเลยมันหนาวมากมือชา

แล้วก็มีเต้นท์ด้วยถ้าคนเต็มต้องนอนเต้นท์

แล้วห้องน้ำอยู่ไหน? ........

โน่น ค่ะ ไกลๆ หน่อย ตั้งอยู่ท่ามกลางหิมะ มีแค่ 2 ห้องเท่านั้น ใช้รวมกัน

ภายใที่พักมีฟูกเรียงอยู่ 4 อัน กับหมอนให้ ไม่มีไฟในห้อง หนาวมากๆ

วันนี้กินข้าวแล้วนอนเลย........

DAY 13

Dharma Shala (4466m) - ข้ามพาส Larke pass (5160 m)

ตื่มาตี สามกว่าๆ กินไข่ต้มไป 2 ฟอง พกน้ำร้อนในขวดน้ำ เตรียมตัวเดิน

วันนี้ลมสงบ เงียบ คนน้อยมากๆ ที่ข้ามพาสพร้อมเรา คนกลุ่มใหญ่กลุ่มสูงวัยไม่ไปต่อ ก็แอบใจหาย

เริ่มเดิน มันหนาวเข้ากระดูกจริง

สิ่งที่เราตรียมตัวคือ 1. เสื้อผ้า 4ชั้น 2.แผ่นแปะร้อนติดทั้งตัว มือ ในรองเท้า 3.ถุงมือสองชั้นข้างในมีแผ่นแปะร้อนหน้าหลังมือ เดินไปได้ 500 เมตร

มือไม่ขยับ ตัวแข็ง มือเย็นแบบไม่รู้สึก ตอนนั้นทำไรไม่ได้นอกจากร้องไห้ ไกด์เดินมาหา พร้อมเอาถุงมือไกด์ใส่เพิ่มให้ แต่ต้องเดินต่อเป็นความรู้สึกที่ไม่ดี คิดดีไม่ได้เลยตอนนั้น

เดินร้องไห้ไปเรื่อยๆ จนคิดว่าฉันต้องโดนตัดนิ้วไหม? จากนนั้นนนก็ปล่อยโห ออกมา...มันแย่มากๆตอนนั้น

.........

นั้นแหละเดินไปจนพระอาทิตย์เริ่มขึ้น ขาไม่รู้สึกแต่ยังก้าวไปเรื่อยๆ มือไม่ต้องพูดถึง เป้โยนทิ้งไป 5555+

น้ำร้อนที่ใส่มาแข็งหมด...คว่ำขวดก็แล้ว

แดดดี แต่ยังไม่หายหนาว แย่มากๆ

เป็นการข้ามพาสที่มองไม่เห็นปลายทางเลย

หว่าเว้มาก

ท้อมาก จมูกแห้งแตก แก้มแห้งมาก ปากแตกมาก

ข้ามเนินแล้วเนินเล่าก็ไม่ถึง

เมื่อเดินมาถึงพาส ได้แต่ร้องห๊ะ แค่นี้อะนะ ป้ายจมอยู่ในกองหิมะ

จากนี้ไปจะไม่มีรูป....พายุมาอีกรอบแบบแรงมากๆ

ตอนนี้เหลือมิ้นท์กับไกด์แค่ 2 คน เดินลงยาวๆ บางจุดเดินแล้วจมลงไปทั้งขา บางจุดไม่เห็นเส้นเทรค วิ่งลงเขายาวๆ จนลืมความหนาวไปเลย รู้แค่ว่าต้องเอาชีวิตไปถึงให้ได้ มันยาวนานมากในความรู้สึกตอนนั้น..

ตั้งแต่ตี 4 จนถึง บ่าย 4 ยังไม่ถึง หิวมาก มีแค่แท่นโปรตีน ช็อคโกแลต แต่มันไม่พอให้มีแรงเดิน แต่ต้องเดิน มันยากมากจริงๆและยาวนานจริงๆ เราเดินอยู่เส้นพาสราวๆ 11ชม. เจอโรงน้ำชา ก่อนถึงที่พัก