ผมตัดสินใจออกจากงานและมาทำตามสิ่งที่ใจบ้าๆเรียกร้อง
Part 1: Fourteenth day
การผจญภัยใน โคราช ของผมเริ่มแล้ว วันนี้ผมตื่นเช้ามาด้วยอาการปวดท้องแบบฉับพลัน ผมพุ่งตรงไปที่ห้องน้ำแบบ fast and furios หลังจากทำธุระเสร็จ ก็คิดว่าจะจัดของแล้วออกไปพักกับอีกโรงแรมหนึ่งที่จองไว้กับ Agoda แต่ว่าทันใดนั่นความซวยบังเกิด น้ำเจ้ากรรมดันไม่ไหลครับ "เอาอีกแล้วกู" ในใจก็คิดจะทำยังไงดีวะเนี่ย แต่โชคยังดีที่มีกระดาษทิชชู่อยู่ใกล้ๆ (รอดตายครับ เฮ้อ)
ผมรอน้ำอยู่พักใหญ่เพื่อหวังว่าจะได้อาบน้ำก่อนออกไปตะลุยโลก รอแล้วก็รออีก มันก็ไม่ไหล(จะบ้าตาย) สุดท้ายก็รอไม่ไหว ผมจึงจัดของและออกเดินทางไปโรงแรมแห่งใหม่ทันที Tokyo Hotel เป็นโรงแรมแบบคลาสิคราคาไม่แพงและที่สำคัญอยู่ในเมืองซึ่งเดินทางไปไหนมาไหนสะดวก ผม check in เสร็จก็พุ่งไปอาบน้ำ ในหัวตอนนี้ blank มากไม่รู้จะไปเที่ยวไหนเลย โชคยังดีเพื่อนสมัยเรียนกฎหมายมีจิตใจที่เมตตาโทรมาแนะนำสถานที่ Thansuda Sanluec้ha ผมได้รับไอเดียจากมันว่าที่นี้มีตลาดดีๆน่าไป ผมไม่รอช้า set up แผนนี้เข้าโปรแกรมและเตรียมออกลุยในที่สุดก็ได้มาสองที่คือ ตลาดนัดรถไฟ กับ save one
ตลาดนัดรถไฟเป็นตลาดพิเศษไม่รู้เนื่องจากอะไรแต่มันจัดแค่ 3 วันและวันที่ผมไปเป็นวันสุดท้ายพอดี ผมเดินร่อนอยู่พักใหญ่ ถ่ายรูปเรื่อยๆจนมาสะดุดอยู่ร้านหนึ่งคือร้านขายมีด ตอนนั้นในใจคิดสนุกถ้าหยิบมาแล้วไล่ฟันคนจะเป็นไง (อย่างเพี้ยน)
ร่อนเร่ได้สักพักผมก็เล็งเห็นบูธกิจกรรมอะไรสักอย่างอยู่ไกลๆ (คิดในใจกูต้องได้อะไรติดมือแน่) ผมไม่รอช้าปรี่เข้าไปตรวจสอบทันที พบว่ามันเป็นทีมงานที่แจกยาสีฟันและแปรงสีฟัน ด้วยการร่วมสนุกกด like กด share จะรอไรละครับฟรีๆแบบนี้ เอาจริงๆในช่วงการเดินทาง ผมภาวนาให้ได้ยาสีฟันเพราะมันจะหมดพอดี สุดท้ายก็ได้จริงๆ ผมดีใจมากตอนนั้นพอได้ยาสีฟันเสร็จผมก็ออกจากที่นั้นโดยไม่ซื้ออะไรเลย Haha
Part 2 :
ตลาด save one เป็นตลาดที่โคตรใหญ่ มีของเยอะหลากหลาย โดยเฉพาะของกินมันเยอะมากจนลายตาแต่มันทำไรผมไม่ได้ครับเพราะก่อนมาผมซัดข้าวไป 2 จานถนัด เรียกได้ว่าอิ่มแบบไม่สามารถยัดอะไรเพิ่มได้อีกซึ่งวิธีนี้ผมเรียกมันว่าคาถาปิดผนึกท้องครับ ผมจ่าย 100 ให้ค่าข้าวสองจารดีกว่าต้องจ่าย 200 ให้ตลาด save one (save one แต่ไม่ save ตังผม) (อย่างเพี้ยน) เอาจริงผมก็อยากเดินเที่ยวเดินซื้อและก็กินให้มันอร่อยแต่ผมอยู่ในการเดินทางที่ต้องประหยัดนี้สิครับ จึงต้องคิดถึงมื้ออื่นด้วยเพราะมนุษย์ดันต้องกินข้าวหลายมื้อใน 1 วัน
ผมเดินเยี่ยมชมไปทุกซอกซอยและที่ชอบที่สุดคือโซนเปิดท้ายเพราะมีของวินเทจที่ผมสนใจ ผมวนเวียนได้สักพักก็ดันปวดขี้ขึ้นมากระทันหัน!!!!! (วันนี้มันวนเวียนอยู่แต่เรื่องนี้) ผมมองมาห้องน้ำโดยไม่รอช้า บุญมีแต่กรรมบัง ห้องน้ำอยู่ข้างหน้าแต่เข้าไม่ได้เพราะมันเต็ม ผมยืนอึนอยู่พักหนึ่งในที่สุดก็ว่าง หลังจากทำธุระเสร็จก็ตัดสินใจกลับเลย (ตอนนั้นรู้สึกหงุดหงิดตัวเองสุดๆเพราะ Feel กำลังดีๆมีอุปสรรคอีกแล้ว) ผมไม่ได้ซื้ออะไรตามเดิม แต่สนุกมากเพราะ eyes shopping แค่นี้ก็พอแล้วสำหรับวันนี้ ผมกำลังจะสตาร์ทรถมอไซต์ทันใดนั่นก็เกิดเรื่องครับ "กระเป๋าขาดเอว Dc ใบโปรดของผมหายไป" นึกขึ้นได้กูลืมอยู่ในห้องน้ำแน่จึงเดินจ้ำอ้าวกลับไปเอา ป้าที่ดูแลห้องน้ำก็ใจดีเก็บไว้ให้และก็ได้มันคืน ฮ่าๆวันนี้สนุกดีการทำอะไรคนเดียวบางทีมันก็เหนื่อยแต่บางทีมันก็สนุกนี้แหล่ะสีสัน
ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามครับวันนี้ไม่มีคำคมแต่ว่าวันหน้ามันกว่านี้แน่ครับ
Mr.Electric
วันพฤหัสที่ 8 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2567 เวลา 20.44 น.