แบงค์พันสองใบก็ไปได้แอ่วได้ ที่เชียงใหม่

______________________________

แล้วเธอก็เลือก " เขา " ไง
______________________________
ไปบอกรัก " เขา " ก่อนที่เขาจะไม่อยู่ให้บอกรัก

______________________________

การเที่ยวคนเดียวมันไม่ใช่เรื่องง่าย และมันก็ไม่ใช่เรื่องยาก

______________________________

ถ้าไม่เที่ยวตอนนี้ เเล้วจะไปเที่ยวตอนไหนหล่ะครับ

......

สวัสดีครับ...

วันนี้ผมจะมารีวิว อโลนทริป
หยุดยาวๆทั้งที่ ปลายฝนต้นหนาวนี้ก็คงเป็นที่ไหนไม่ได้นอกจากภาคเหนือ
ต้องบอกเลยครั้งนี้ไปใช่แค่การท่องเที่ยวธรรมดา แต่มันคือการผจญภัยดีๆนี้เอง ไม่ว่าจะเป็นการนั่งรถไฟไป-กลับ กว่า 1,400 กม. ขี่มอไซค์ตะลอนในเชียงใหม่ 400 กว่ากม.
อาจจะดูลำบากหรือน่ากลัว หน่อยน่ะครับแต่บอกเลย ว่า
มันส์ๆๆ !!!!!!!!!!!!!

อย่าปล่อยให้ความลำบากมาปิดกั้นความสุขที่เราควรได้รับมันน่ะครับ
เอาเป็นว่าผมจะไม่บรรยายมากล่ะเพราะมันไม่เห็นภาพ..
รออะไรหล่ะ ไปรับชมรีวิวได้เลยครับ !!

____________________________

กดไลค์กดแชร์เป็นกำลังใจให้ทริปนี้เเละทริปต่อไปด้วยน่ะครับบบบ

-โจทย์ของเราคือ แบงค์พันสองใบไปให้ถึง กลับให้ได้ -

มาถึงสถานรถไฟหัวลำโพง
เดินตรงดิ่งไปที่ขายตั๋ว ได้ตั๋วฟรีมามา รถออก 13.45 น. ถึง 04.05 เเล้วก็หาเตรียมเสบียงใส่กระเป๋าไว้กินบนรถ

หลังจากที่ไม่ได้นั่งรถไฟมาเจ็ดแปดปี สภาพก็โอเคกว่าที่คิดเยอะ คนไม่แออัด (อาจเป็นเพราะเป็นสถานีต้นทาง55555)

ประมาณ 05.00 น. ก็มาถึงเชียงใหม่ เลทมาหนึ่งชั่วโมงก็ถือว่าไม่เลว ภารกิจต่อไปคือการหาเช่ามอไซค์

พอหาร้านเช่ามอไซค์ได้ ก็หานู่นนี่นั่นกิน

แล้วก็เเว้น ขี่รถออกมาจากตัวเมืองไม่ไกล มาที่แรก ที่ตั้งใจเอา นั้นก็คือ

แกรนแคนยอนนนน ! ตืนเต้นจังเลยยยยย

ตอนนี้เราก็อยู่กันที่ อเมริกา ในรัฐแอริโซนา ถุ้ยยยย !!!
นี่ไงครับแกรนแคนยอนเชียงใหม่ เข้าได้ (มี3เจ้าน่ะ)
เสียค่าเข้า50บาท ค่าใช้อื่นๆไม่รู้เพราะไม่เล่นน้ำ มาดูเฉยๆ

เป้าหมายต่อไปคืออำเภอเชียงดาว เพื่อที่จะไปดอยหลวงเชียงดาว ขี่รถไปไม่ยาก เพราะเรามี google map ไปยังไงก็หลง

ผมพึ่งโทรจองที่พักตอนอยู่ที่แกรน การจองที่พักนั้นจะติดต่อลำบากหน่อยเพราะบนนู้นไม่มีคลื่น และที่ที่ผมจองได้คือ บ้านวิวดอยหลวง นอนเต็น ราคา 350 บาท

ราคาที่พักบนนี้จะเท่ากันหมดน่ะครับ นอนบ้านโฮมเสตย์ 500 บาท เต้นท์ 350 บาท
อาหารฟรี เย็นกับเช้า

แล้วก็ เราสามารถเดินเล่นในหมู่บ้าน ถ่ายรูปตามจุดต่างๆได้น่ะครับ

สำหรับที่พักน่ะครับ จะไม่มีปลั๊กไฟให้ แต่จะมีปลั๊กรวมให้ที่จุดชาร์ตจ้า

ตอนพระอาทิตย์ตกนี้จะไปอะไรที่สวยมาก แต่ไม่รู้จะถ่ายให้เห็นถึงความสวยยังไง

ได้เวลากินข้าวเเล้ว เย้ยยยยยย
นั่งกินข้าวข้างๆเขา เป็นโมเม้นที่สุดย้อดดด
แล้วก็รีบนอน จะได้ตื่นมาดูทะเล

06.00 น แคะขี้ตาตื่นมาดูทะเลหมอก...
เอ้ะ ทำไมม้ายยยยยมี....สรุปว่าเฟล
ไม่เป็นไรรีบกินข้าวรีบไปที่อื่นต่อ
บ้ายยยยยยย

ไปเเล้วน่ะ เชียงดาว ไว้มีโอกาสหน้า จะมาใหม่อีกครั้งนี้นอน !
เป้าหมายต่อไปคือ แม่กำปอง

ก่อนอื่นก็เข้าตัวเมืองเชียงใหม่ก่อน น่ะครับ
เเวะเช็คอินวัดบ้างไรบ้าง 555555

อิ่มบุญอิ่มใจ ก็เดินทางต่อไปที่เเม่กำปอง... 30กว่ากิโล

ถึงแล้ว หมู่บ้านแม่กำปอง
เช่นเคยครับ เดินทางมาไม่ยาก แค่มี google maps มายังไงก็หลง 55555

พักชมนักชมไม้ล่ะลายทรัพย์ ที่ร้านชมนกชมไม้
ถ่ายภาพตามวิถีเช่นเคย

ส่วนนี่ก็คือ ร้านกาแฟ ใจแอ้นท์ !!!
มันคือร้านกาแฟบนเขา กลางต้นไม้ใหญ่ นั่งกินได้อารมณ์เศร้าจริงเลยๆ เห้อมมมม

และต่อไปก็คือวามพีคของรีวิวจะยาวหน่อยข้ามไปก็ได้ครับ

#อ่านเพิ่มเติม-จุดพีค

ว้าววววววว !
บอกเลยครับ ว่าโมเม้นที่ตื่นมาท่ามกลางนาขั้นบันได ที่มีทะเลหมอกปกคลุมนั้น เป็นโมเม้นที่ฟินแบบอธิบายไม่ถูกเลย 55555 เป็นเช้าวันใหม่ของชีวิตใหม่เลยทีเดียว

และนี้ก็คือบริเวรที่พัก ลืมบอกไปว่าอยู่ปงเปียงนั้นจะไม่มีไฟฟ้าใช้ แล้วก็มีแค่คลื่นAISกับDTAC เท่านั้นใครที่จะมาเตรียมตัวให้ดีด้วย

บอกเลยครับว่าคุ้มกับการเดินทางมามากๆ ถึงแม้จะเดินทางมาลำบาก แต่ได้เจอบรรยกาศ แบบนี้ก็คุ้มเกินค่าครับ

อาหารมาส่งเเล้ว และนี่ก็คือข้าวเย็นของเรา
(พี่เขาบอกว่าที่นี้มีแต่ข้าวเย็นน่ะ ผมก็เลยถามไหนบอกว่าข้าวสองมื้อไงครับ พี่แกก็บอกว่า นั้นแหละมีแต่ข้าวเย็น เพราะกว่าพี่จะขี่ขึ้นมาส่งจากหมู่บ้านข้างล่าง ข้าวก็เย็นหมดเเล้ว สรุปว่าข้าวเย็นของแกจริงครับ )

ถ่ายรูปยังไงไม่ให้เหงา
1 2 3 ชีสสสสสส ! ไปแล้วน้า

และแล้วก็ต้องถึงเวลากลับ นี่ก็คือสภาพรถที่เจอะไรต่อมิอะไรมา แต่ก็หนุกดีครับ
มุ่งหน้าเข้าสู่เชียงใหม่

จบลงแล้วครับบบ
สำหรับทริปแอ่วเชียงใหม่ ในครั้งนี้ 4วัน2คืน
_______________________

ในทริปครั้งนี้สอนอะไรให้กับผมมากมายเลยครับ
ขอแค่เรากล้าทำในสิ่งที่เรายังไม่เคยทำ แล้วเราจะได้ประสบการณ์ ความสุขต่างๆมาเอง
________________________

แท้ที่จริงแล้วเรามักจะกลัวในสิ่งที่เรายังไม่เข้าใจ ?
อย่าให้ความกลัวมาปิดกั้นความสุขน่ะครับ
________________________

ผมเองก็คงสามารถเล่าเรื่องถ่ายทอดออกมากได้แค่เพียงเท่านี้ แต่ฟังไปก็เท่านั้นแหละ !!
มันคงไม่มีประโยชน์อะไรถ้าคุณไม่ได้เป็นคนออกเดินทางเองดู