" จะมีสักกี่สถานที่ ที่จะทำให้เราสัมผัสความงดงามที่เป็นเอกลักษณ์ของในแต่ละฤดูได้

สำหรับเรา ฤดูฝนอันชุ่มฉ่ำนี้ บ้านป่าบงเปียง อำเภอแม่แจ่ม จังหวัดเชียงใหม่

เป็นสถานที่ที่เรายกให้เป็น หุบเขาแห่งสายฝน "

ในวันที่สายฝนโปรยปราย ชาวนาทั้งหลายต่างดีใจที่เราจะได้เริ่มดำนากันอีกครั้ง พืชเศรษฐกิจประจำชาติของประเทศไทย อย่างนาข้าวนี้ มีแหล่งทำกินมากมายทั่วประเทศ ทั้งบริเวณภาคพื้นราบและบนเขาบนดอย ที่จะต้องเร่งมือดำนาข้าวขั้นบันได เพื่อรอต้อนรับสายฝนที่กำลังเคลื่อนตัวผ่านมาตามฤดูกาล

นาข้าวขั้นบันได แห่ง "บ้านป่าบงเปียง" อำเภอแม่แจ่ม จังหวัดเชียงใหม่ เป็นสถานที่ที่เราตั้งใจมาเยือนในฤดูฝน เพราะเราคาดหวังจะได้รับความเขียวชะอุ่มชุ่มฉ่ำหัวใจจากที่นี่ ความอุดมสมบูรณ์ของภูเขาและป่าไม้ ทำให้ที่นี่กลับกลายเป็นแหล่งท่องเที่ยวที่โด่งดัง ผู้คนนิยมพากันมาค้นหาความลำบากและชีวิตแบบเปียกๆที่นี่เสมอ บ้านป่าบงเปียงเงียบสงบ มีวิถีชีวิตอยู่กันอย่างชาวเขา ส่วนใหญ่ผู้คนที่นี่จะเป็นชาวเขาชาวกะเหรี่ยงปะกาเกอญอ ที่ใช้ชีวิตกลางวันทำไร่ทำนา กลางคืนที่นี่ไม่มีไฟฟ้า มีเพียงแสงจากตะเกียง และแสงจากพระจันทร์ส่องสว่างให้พอมองเห็นทิวเขาอยู่รำไร มีดวงดาวรายล้อมเต็มท้องฟ้ายามค่ำคืน หุบเขาที่มีความเงียบและความมืดเป็นเพื่อน แต่มันกลับมอบความสุข ให้กับผู้มาเยือนเสมอ..

การเดินทางมาที่บ้านป่าบงเปียงในฤดูฝนนั้น อาจจะทุลักทุเลไปสักหน่อย แต่มันก็จะเป็นช่วงเวลาที่สวยงาม เพราะทุ่งนาข้าวขั้นบันไดในฤดูฝนนี้จะเขียวชะอุ่มไปทั่วบริเวณ มีบรรยากาศที่ชุ่มชื้นเย็นสบาย มันคุ้มค่าเลยล่ะที่เราจะเสี่ยงหรือยอมลำบากกับการเดินทางมาที่นี่ในวันที่สายฝนโปรยปรายลงมาอย่างหนัก

เราเดินทางมาโดยติดต่อหาพี่วิชัยที่มีข้อมูลอยู่ทั่วอินเตอร์เน็ต พี่วิชัยเป็นผู้ดูแลบ้านพักหรือกระต๊อบแสนชิลล์ของที่นี่นั่นเอง แกยังบริการรับส่งนักท่องเที่ยวขึ้นลงที่ไม่มีรถโฟล์วิลล์มาไต่ระดับภูเขาที่มีแต่ดินแดงและดินโคลนคอยท้าทายนักขับตลอดเส้นทาง พวกเรานำรถมาจอดไว้ที่ น้ำตกห้วยทรายเหลือง บนดอยอินทนนท์ เพื่อเราจะเดินทางไปอำเภอแม่แจ่มต่อด้วยเส้นทางนี้ โดยเรานัดหมายให้พี่วิชัยลงมารับพวกเราที่นี่

เมื่อการนัดพบและการรวมตัวของสหายทุกท่านพร้อมแล้ว ความสนุกก็เริ่มต้นขึ้น เมื่อพวกเราก้าวขึ้นหลังรถกระบะของพี่วิชัย การขับรถกระบะโฟล์วิลล์ด้วยความชำนาญของพี่วิชัยนั้น ลัดเลาะไต่ระดับความชันของภูเขาที่นี่ไปอย่างปลอดภัย เส้นทางเต็มไปด้วยดินโคลนที่เกิดจากการที่ฝนเทลงมาตลอดทุกวัน ระหว่างทางเราจะพบเห็นรถติดหล่มตลอดทางหลายๆคัน แต่ไม่เพียงมองผ่านไปเฉยๆ เรากลับพบน้ำใจของผู้ที่เดินทางทุกท่าน พี่วิชัยและทุกๆคนช่วยกันลงไปดันรถติดหล่มที่พบตามรายทาง คนรอก็คอยเอาใจช่วย ให้พวกเราผ่านเส้นทางเหล่านี้ขึ้นเขาไปยังบ้านป่าบงเปียงด้วยความปลอดภัยกันทุกคน

กระต๊อบฮิปปี้หลังเล็ก มีหน้าจั่วสามเหลี่ยม ที่พอจะซุกหัวนอนได้เพียงสองคนถูกเตรียมรอไว้ต้อนรับพวกเรา กับเต้นท์ริมคันนาข้าวอีกหนึ่งหลังที่พี่วิชัยบอกมาอย่างเชื่อมั่นว่ามันสามารถกันฝนได้ ห้าสหายสายดิบมีหรือจะได้นอนบ้านพักที่มีระเบียงไว้นอนดูดาวตอนกลางคืน มีที่นอนอุ่นๆไว้ให้ซุกตัว เหมือนว่าพี่วิชัยจะรู้อยู่แล้วว่าพวกเราไม่ได้มาที่บ้านป่าบงเปียงนี้เพื่อจะใช้ชีวิตแบบนั้น มันอาจจะสบายเกินไปสำหรับพวกเราก็เป็นได้

สัมภาระทุกอย่างถูกเก็บยัดเข้าไปไว้ในกระต๊อบฮิปปี้หลังเล็ก ที่ไม่มีแม้แต่ประตูมาปิดกั้นความเป็นส่วนตัวใดๆ ด้านข้างมีห้องน้ำแบบเปิดไว้ให้พวกเราใช้สอย ลังเบียร์เย็นฉ่ำถูกวางไว้ด้านข้าง พร้อมกับกีตาร์หนึ่งตัว บรรยากาศในเย็นวันนั้น มีทุ่งนาข้าวขั้นบันไดกว้างๆสีเขียว แสงแดดทอแสงจัดจ้าน ก้อนเมฆสีดำๆก่อตัวเคลื่อนใกล้เข้ามา เป็นสัญญาณว่าพวกเราน่าจะเจอกับสายฝนอันชุ่มฉ่ำในยามกลางคืนอย่างแน่นอน ทุกคนไม่พูดพร่ำทำเพลง นั่งจิบบรรยากาศตรงหน้า เป็นการพักผ่อนของพวกเราเพื่อเก็บแรงไว้ลุยในยามค่ำคืน

เมื่อดวงตะวันเริ่มลับขอบฟ้าที่เหลี่ยมภูเขาแล้ว บรรยากาศก็เริ่มพลบค่ำ ความเหนื่อยล้าจากการเดินทางนั้นทำให้อาหารมื้อเย็นจากพี่วิชัยเป็นความหวังของพวกเรา เราเตรียมเพียงเนื้อย่างไม่กี่กิโลเพื่อมาย่างแกล้มสุราที่ถูกจัดเตรียมมาอย่างพอดีในหนึ่งคืนสำหรับทุกคนที่นี่ ขันโตกหนึ่งชุดสำหรับห้าคนถูกยกมาให้พวกเราได้กินกันที่หน้าเต้นท์ริมคันนาข้าวขั้นบันได เรารู้สึกว่าอาหารธรรมดาๆมื้อนั้นมันช่างอร่อยเหลือเกิน ข้าวสวยร้อนๆ ไข่เจียว ผัดผัก กับมันต้ม ที่มีวิวภูเขาแห่งอำเภอแม่แจ่มโอบล้อมไว้ อากาศเย็นสบายไม่ต้องเปิดแอร์ มันดีและมีค่ามากต่อความทรงจำของพวกเรา

เมื่อความมืดคลอบคลุมเข้าทุกพื้นที่ของหุบเขา ตะเกียงพายุกับเทียนห้าเล่มที่พี่วิชัยจัดเตรียมไว้ให้ก็เริ่มทำงาน กลิ่นควันจากเตาไฟถูกจุดไว้พร้อมเตรียมสำหรับย่างเนื้อ อากาศเริ่มหนาวเย็นแบบชื้นๆ สหายล้อมวง ฟังเพลง บรรเลงกีต้าร์เคล้าบรรยากาศ แนวเพลงเปลี่ยนไปเรื่อยตามบทบาทของผู้บรรเลง แต่ทุกคนมีความสุขและโยกหัวตามให้กับทุกบทเพลง เสียงปรบมือเบาๆในยามหัวค่ำ ไม่เท่ากับความครื้นเครงในกลางดึก ที่ดีกรีของสุราเข้าเต็มร่างกาย เกมทายเพลงในวงเหล้าเริ่มต้นขึ้น ไม่รู้ทำไม เราคิดว่าเราฟังเพลงมาเยอะ ตะโกนร้องเพลงในรถเป็นประจำ แต่พอมาเล่นเกมทายเพลงในวง ทำให้สมองนึกไม่ออก มีแต่เสียงหัวเราะสรวลเสรเฮฮากันทั้งคืน เหตุการณ์เลวร้ายที่สุดคือสหายผู้หนึ่งร้องเพลงทิ้งท้ายไว้เป็นเพลงโดราเอม่อน ที่ลงท้ายว่า ม่อน! แล้วทำให้ทุกคนไม่มีสิทธิ์ไปต่อเพราะหาคำมาต่อเพลงนี้ไม่ได้จริงๆ เกมจึงจบลงในเวลาตีสามครึ่ง เรานอนเอนกายเพียงแค่พิงหลังแล้วพักสายตาจากความง่วงเท่านั้น เสียงเพลงจากลำโพงเป็นแนวเรกเก้ยังดังก้องอยู่ที่หน้าเต้นท์ อาการสะลึมสะลือลุกตื่นมาของเราถึงกับทำให้หัวเราะจนท้องแข็ง ที่เห็นนักเต้นเท้าไฟสามคนกำลังบรรเลงเสต็ปท่าเต้นแนวเรกเก้กันอยู่ที่หน้าเต้นท์ เชื่อมั้ยมันเป็นเรื่องราวเล็กๆที่สร้างความสุขและรอยตีนกาเพิ่มขึ้นมาในชีวิตได้เยอะเลย

เมื่อค่ำคืนแห่งความสนุกผ่านพ้นไป พวกเรานอนซุกตัวที่ใต้ผ้าห่มเพื่อให้ความอบอุ่นแก่ร่างกายสักหน่อย เสียงหยดน้ำฝนหล่นกระทบลงผืนดินและใบไม้ อากาศหนาวเย็นสบาย กลิ่นไอดินของธรรมธาติส่งต่อความสบายมายังความรู้สึกของเรา

สายฝนที่ยังคงเทลงมาเป็นเวลานานหลายชั่วโมง ทำให้พวกเรายังเดินออกไปท่องเที่ยวไม่ได้ แต่แปลกมาก ที่กระต๊อบฮิปปี้หลังเล็กๆนี้มีความสุขที่อบอวลไปด้วยมิตรภาพดีๆ เราพูดคุยและส่งต่อข้าวต้มร้อนๆที่พี่วิชัยจัดเตรียมมาให้ในมื้อเช้า พวกเราไม่ได้ซีเรียสกับเวลาที่เสียไปในสายฝน แต่กลับปล่อยให้ตัวเองล่องลอยไปกับบรรยากาศเหล่านี้ไปอย่างช้าๆ

นักสำรวจเส้นทางน้องรักของฉันออกเดินไปสำรวจตามคันนาข้าวขั้นบันได และส่งสัญญาณตะโกนกลับมาบอกว่า สถานที่อันสวยงามของบ้านป่าบงเปียงพร้อมแล้วสำหรับพวกเรา สายฝนเหมือนจะเป็นใจ หยุดตกเพื่อให้พวกเราได้ออกไปสัมผัสกับธรรมชาติสีเขียวที่รอพวกเราอยู่ กลิ่นไอดิน หยาดน้ำค้าง ทิวเขาสุดลูกหูลูกตา ก้อนเมฆสีเทาที่เริ่มก่อตัวบรรยากาศแห่งฝน ลอยอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากพวกเรานัก

เราเดินออกสำรวจดินแดนหุบเขาแห่งสายฝนนี้กันในยามเช้า คงดื่มด่ำกันได้ครึ่งวันคงต้องลาจากที่นี่ คันนาข้าวขั้นบันไดที่นี่สวยงาม การเกษตรของชาวเขากลายเป็นแหล่งท่องเที่ยวที่โด่งดังได้ มันทำให้ฉันคิดว่า "ความธรรมดาๆแต่กลับมีความพิเศษซ่อนอยู่ในตัวของมัน" หากเราใช้จิตใจสัมผัสมัน เข้าถึงและเคารพสถานที่ ฉันเชื่อว่าเราจะพบความสุขและความประทับใจกับสิ่งเหล่านั้นได้ไม่ยาก

หลังจากเดินดูวิวและชื่นชมบรรยากาศของที่นี่แล้วนั้น เมฆสีเทาที่ลอยอยู่ไกลๆ ก็กลับเข้ามาใกล้จนวิ่งกลับมาที่กระต๊อบแทบไม่ทัน ระหว่างทางมีบ้านกระต๊อบของชาวนาชาวเขาที่นี่พอให้เราได้หลบฝนเช็ดเลนส์กล้องกันหน่อย การได้ปล่อยเวลาให้กับที่นี่โดยไม่ต้องไปจำกัดการเดินทางอะไรมากนักนั้นมันชิลล์มากๆเลย เราไม่ไปกดดันกับการเจอสายฝนที่ตกลงมาตลอดเวลา แต่กลับเก็บเกี่ยวความสุขกับบรรยากาศเหล่านั้นมาให้ได้มากที่สุด โดยไม่สนใจว่าแสงในการถ่ายภาพนั้นจะมากน้อยเพียงไร ขอแค่ได้เก็บความสุขกับบรรยากาศตรงหน้าก็คงพอแล้ว

ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเป็นความทรงจำดีๆของฉันจากที่นี่ "บ้านป่าบงเปียง" อำเภอแม่แจ่ม จังหวัดเชียงใหม่ ยังคงเป็นสถานที่ที่สวยงามมากๆในฤดูฝนสำหรับฉัน ยิ่งได้มาสัมผัสและสรรค์สร้างเรื่องราวมากมายกับเสียงหัวเราะจากผู้ร่วมทางยังคงดังกึกก้องอยู่ในความคิดเสมอเมื่อเราคิดถึงกัน หากใครชื่นชอบความสงบ ไม่รักความสะดวกสบายสักเท่าไหร่ ที่นี่อาจตอบโจทย์สำหรับคุณ บรรยากาศของที่นี่จะมอบความสบายใจให้กับคุณได้ไม่ยาก มองไปรอบๆของหุบเขาแห่งนี้คุณก็จะสบายตา ชุ่มชื่นหัวใจ สายฝนของที่นี่จะดูสวยงามเมื่อเราเปิดใจรับมัน และหากคุณได้มีโอกาสเข้ามาอ่านรีวิวนี้ที่ฉันตั้งใจเขียนขึ้นมาเพื่อเก็บบันทึกไว้เป็นไดอารี่แห่งความทรงจำของฉันนั้น คุณอาจจะไม่ได้ข้อมูลการติดต่อที่พักหรือรายละเอียดการเดินทางที่ละเอียดไปด้วยค่าใช้จ่ายการเดินทางต่างๆ ซึ่งคุณสามารถหาข้อมูลเหล่านั้นจากโลกบนอินเตอร์เน็ตได้ไม่ยาก แต่ฉันเขียนขึ้นมาเพื่อหวังว่าทุกคนจะเข้าใจและได้สัมผัสไปกับบรรยากาศเหล่านั้นของบ้านป่าบงเปียงไปพร้อมๆกัน ข้อมูลของฉันเป็น ความรู้สึกและภาพถ่าย ที่จะพอเก็บความงดงามกลับมาให้เท่าที่ทำได้จากการเดินทางของพวกเรา หวังว่าบทความเหล่านี้จะเป็นประโยชน์ต่อหัวใจของทุกท่านที่จะออกเดินทางไปยัง บ้านป่าบงเปียง ที่ซุกตัวอยู่ท่ามกลางเทือกเขาแห่งอำเภอแม่แจ่ม ธรรมชาติที่ถูกโอบล้อมเอาไว้และพร้อมจะเผยโฉมความงามในช่วงสายฝนโปรยปราย มันช่างเป็นช่วงเวลาที่เหมาะสมและพร้อมให้ทุกท่านเดินทางมาสัมผัสกับมัน "หุบเขาแห่งสายฝน"

Travelers Flowers นักเดินทางทุ่งดอกไม้.

กันยายน 2559