หลังจากห่างหาย สลายตัวไปมีชีวิตเป็นของตนเอง หลังเรียนจบ ก็นานเลยทีเดียวที่เราไม่ได้เจอตัวกันเป็น ๆ เพื่อน ๆ สมัยเรียนปริญญาที่แยกย้ายกันไป มาเจอกันใหม่ในเฟสบุ๊ค ดังนั้น เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา เราจึงนัดกันกินข้าวด้วยกันซักมื้อ สถานที่ไม่มีอะไรมาก เอาที่อยู่ตรงกลางนั่นคือ ห้างเซ็นทรัล ลาดพร้าว

พอบอกเซ็นทรัล ลาดพร้าว เราก็ถึงกับหมดไอเดีย แต่เพื่อนสาวเจ้าถิ่นก็เสนอชื่อร้านกันไปตามระเบียบ เดอะ เทอร์เรส เป็นร้านที่ว่า แต่ด้วยเพื่อนสาวคงจะชำนาญการมาก หรือไม่ก็ร้านดังมาก ทำให้เจ้าหร่อนบอกพิกัดร้านผิดจากชั้น 5 ไปเป็นชั้น 3 เล่นเอาหาร้านไม่เจอกันไปหลายราย

กว่าจะเดินทางไปถึง ก็ถือได้ว่าล่าช้ากว่าเพื่อนแล้ว เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา สั่งอาหารกันเลยดีกว่า

อิตาเลี่ยน โซดา

ยำปลาดุกฟู

ไส้กรอกรวมมิตร

สเต็กหมู คุโรบูตะ

ไม่อยากบอกเลยว่า รสชาดอาหารนั่นไม่เท่าไหร่ แต่บรรยากาศของเพื่อนที่มาเจอกัน แย่งกันคุย แย่งกันพูด คุยเป็นกลุ่มใหญ่ คุยเป็นกลุ่มย่อย ย่อมทดแทนกับรสอาหารที่ออกจะปรุงบริการชาวต่างชาติเสียมากกว่า แต่รับรองได้ว่า ทุกจานนั่นผ่านไปได้ด้วยดี ไม่มีเหลือ แต่เพื่อนสาวยังสำทับว่า "ของหวาน" เลิศนะแก เอาก็เอาวะ ไหน ๆ ก็คงต้องคุยกันอีกนาน คอคงแห้งได้ขนมมากรอมแกรมน่าจะดี

บน ไอศครีมทับทิมกรอบรวมมิตร / ล่างซ้าย สาคูแคนตาลูบ / ล่างขวา ทับทิมกรอบ

กล้วยบวชชี

ไม่เสียแรงจริง ๆ ค่ะที่เพื่อนสาวการันตีขนมว่าอร่อย เพราะไม่ว่าจะเป็นไอศครีมรวมมิตร สาคูแคนตาลูบ และทับทิมกรอบแล้ว รสชาดหวานมันกรุบกรอบ กินเพลิน โดยเฉพาะกล้วยเชื่อม ที่เพื่อนสาวบอกว่า หมดเร็วมาก จนถึงกับต้องสั่งจองกันเลยทีเดียว เนื้อกล้วยไม่เละ ไม่แข็งจนเกินไป จัดวางมาในจานสวยงาม ราดกะทิเข้มข้น ออกรสเค็มตัดกับรสหวานของกล้วยเชื่อมได้อย่างออกรส

เรียกได้ว่า มื้อนี้ ถึงจะไม่โปรดของคาวเท่าไหร่ แต่ของหวานทำให้พึงใจมิใ่ช่น้อย ยิ่งได้บรรยากาศอบอุ่นของมิตรภาพเก่าแก่ยาวนาน ยิ่งกิน ยิ่งอร่อยค่ะ