วางแผนไปดอยหลวงเชียงดาว

ถ้าถามว่าทำไมถึงเลือกมาที่นี่ คำตอบคือ เพื่อนค่ะ เพื่อนชวนมา แต่สุดท้ายเพื่อนที่ชวนเรามาก็ไม่ได้มา
ทริปนี้ลงเอยที่ 4 สาวค่ะ เลยได้Hashtag ว่า #ทริปสี่สาวคนโฉดเห้ยโสด
ทริปนี้คือว่าเป็นทริปที่สบายกว่าภูกระดึงเยอะมากเลยค่ะ ทางเดินสบายมากค่ะ วิวหลักล้านตลอดเส้นทางค่ะ

ทำยังไงถึงจะได้ไปเที่ยวที่ดอยหลวงเชียงดาว ??

ก็โทรไปจองธรรมดาๆนี่แหละค่ะ
ถ้าอยากไปวันเสาร์ - อาทิตย์ ต้องโทรไปจองล่วงหน้าอย่างน้อย 2-3 เดือนค่ะ
นอกนั้นก็จองอย่างน้อย 1 เดือนก็พอค่ะ

วิธีการจอง มีอยู่ 2 แบบค่ะ

1.ติดต่อกับเจ้าหน้าที่เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าเชียงดาวโดยตรง
สามารถโทรฯสอบถามได้ที่เบอร์ 053-456-623 หรือ 081-111-6203 ซึ่งเป็นเบอร์ของเจ้าหน้าที่เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าเชียงดาว ชื่อ คุณนงเยาว์ ค่ะ
การจองผ่านเจ้าหน้าที่ คุณต้องเตรียมสัมภาระส่วนตัวและส่วนรวมไปเองนะคะ ทั้งเต็นท์ ส่วนเรื่องของลูกหาบและรถ 4WD สามารถติดต่อผ่านเจ้าหน้าที่ได้ค่ะ

2.ติดต่อกับทัวร์ชาวบ้าน
มีให้เลือกเยอะมากค่ะ เช่น Chaing Dao Camping (ติดต่อได้ในเพจ facebook) , ลุงแกละแปดริ้ว 081-993-8397 ,Ashi Guesthouse ChiangDao ซึ่งเปิดเป็น Guest house เขาก็มีบริการทัวร์ขึ้นดอยหลวงเชียงดาวเหมือนกันค่ะ (ติดต่อได้ที่เพจ facebook), หรืออื่นๆ อาจจะสอบถามได้ที่ เบอร์ของเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าเชียงดาวก็ได้ค่ะ

การจองผ่านทัวร์ คุณแค่เตรียมสัมภาระส่วนตัว และเงินขึ้นไปก็พอ นอกนั้นทีมงานทัวร์จัดให้หมดทุกอย่างค่ะ เต็นท์ ถุงนอน แผ่นรองนอน แสงสว่าง อาหาร 4 มื้อแบบไม่อั้น กาแฟ โอวัลติน น้ำดื่ม น้ำใช้ และการนำทาง หากต้องการลูกหาบแบกของส่วนตัวให้ด้วยก็ต้องมีค่าใช้จ่ายเพิ่มนะคะ

ทีมของเราเลือกที่จะซื้อทัวร์นะคะ เพราะจะได้ไม่ต้องปวดหัวกับการจัดหาอาหาร และอื่นๆ เรียกได้ว่าทริปนี้อยู่กินอย่างสบายสุดๆ แถมสนุกด้วย(แน่นอนค่ะ ไปเที่ยวไม่สนุกได้ยังไง อย่างน้อยๆก็เป็นการมาเปิดสมอง เปิดปอดค่ะ)

ทัวร์ที่เราเลือกเป็นทัวร์ของลุงแกละแปดริ้วนะคะ (ไม่ทราบที่มาที่ไปเหมือนกันว่าทำไมต้องแปดริ้ว ใครจะไปซื้อทัวร์ลุงแกละ ฝากถามแกให้หน่อยนะคะ) ลุงเป็นคนที่อยู่ในชุมชนแถวนั้นมานานค่ะ ถามเรื่องประวัติของที่นี่ แกตอบได้อย่างฉะฉานเลยค่ะ แล้วก็คุณลุงจัดแจงให้ทุกอย่างค่ะ แค่เราส่งรายชื่อสมาชิกในทีมไปค่ะ แล้วจะขึ้นวันไหน กี่วัน ก็จะเหลือแค่รอวันเตรียมตัวขึ้นแค่นั้นค่ะ

อะไรที่ทำให้ต้องเลือกลุงแกละ (ลุงแกละ นะคะ ไม่ใช่ลุงแกะ)
1.ได้เบอร์แกมาเป็นเจ้าแรก
2.คิดว่าราคาคงแตกต่างกันไม่มากค่ะ ขี้เกียจโทรหลายๆเจ้าค่ะ ฮ่าๆ
3.คุยถูกคอค่ะ คุณลุงใจดีค่ะ คือเราร่ำไรเรื่องโน่นนี่นั้นกับคุณลุงบ่อยมากค่ะ คุณลุงก็ยินดีให้คำแนะนำค่ะ

ค่าใช้จ่ายของทัวร์ลุงแกละ ก็ขึ้นกับจำนวนสมาชิกนะคะ ไปน้อยก็เหมือนว่าตัวหารจะน้อย ก็จะต้องจ่ายน้อย เป็นเรื่องธรรมดาๆ ^^ (เรื่องนี้ต้องต่อรองกับลุงแกละนะคะ)

ส่วนของเส้นทางการเดิน เราไว้ใจลุงค่ะ ลุงจะพาไปทางไหนก็ไปกะลุงค่ะ 55555 จริงๆก็หาข้อมูลคราวๆ ว่าต้องเดินขึ้นทางเด่นหญ้าขัด และลงทางปางวัว ค่ะ แต่ก็อย่างที่บอกค่ะ ลุงไปไหนไปกะลุงค่ะ 555

เรามีภาพเคลื่อนไหวมาให้ดูด้วยนะ ^^

28 Jan 2018 พิชิตยอดดอยหลวงเชียงดาว

ขอเล่าเรื่องช่วงเวลาก่อน 8.30 ก่อนก็แล้วกันค่ะ อย่างที่รู้กันว่าบนเขาที่เราจะไปนอนกันนั้น ไม่มีห้องน้ำที่ถูกต้องตามหลักอนามัย พวกเราเลยตกลงกันว่าต้องเอาอนาคอนด้าออกไปเพื่อให้เบาที่สุด เพื่อไม่ให้ไปปวดด้านบน ฮ๋าๆ หลังจากกินข้าวกันเสร็จ พวกเราก็แยกย้ายเลยค่ะ ห้องน้ำของใครของมัน ใครไม่ปวดก็ต้องไปนั่งเพื่อบิ้วให้มันออกมา ฮ่าๆๆ ใครเสร็จก่อน ก็ออกไปรอก่อน ฮ่าๆๆๆๆ แล้วก็ไลน์ในกรุ๊ป รายงานสถานการณ์ของแต่ละคนว่ามันออกมารึยัง ฮ่าๆๆๆๆ และไม่ได้มีความเกรงเพื่อนคนอื่นที่อยู่ในกรุ๊ปเลย ตอนนั้นก็ไม่ได้คิดอะไรนะ แต่พอมาคิดย้อนหลัง มันทำให้เรานั่งยิ้มคนเดียวจนแม่หาว่าเราบ้า ฮ่าๆๆๆ เราเชื่อว่าทุกคนกับเพื่อนๆต้องเคยทำเหมือนกันแน่ๆ

8.30 เรานั่งรถไปที่ร้านลุงแกละ เป็นการเจอลุงแกละครั้งแรก และในรูปทุกใบที่ถ่ายมาทั้งทริปไม่มีรูปลุงแกละเลย ลุงไม่สูงเท่าไร เป็นคนมีเนื้อมีหนัง มีหนวดเคราเยอะค่ะ แต่ไม่ค่อยมีผม ฮ่าๆๆ

ลุงแกละชี้แจงโน่นนี่ แจกข้าวกลางวันที่ต้องไปกินระหว่างทาง แล้วก็แนะนำทีมงานให้รู้จัก ถามว่าจำได้หรือ จริงๆก็จำได้นะคะ มีลุงดำเป็นคนนำทาง ลุงแก้วเป็นพ่อครัว แล้วก็มีคุณพี่ลูกหาบที่เราจ้างมาเพิ่ม 1 คน คนนี้แหละ เราจำชื่อไม่ได้ เพราะตลอดทางเราตั้งชื่อให้เค้าใหม่ค่ะ เพราะว่าหน้าตาพี่แกเหมือนกับหัวหน้าที่เป็นคนญี่ปุ่นที่บริษัทที่ชื่อ คาซึยะ ฮ่าๆ เลยเรียกแกว่าที่คาซึยะ ค่ะ ฮ่าๆ

ลุงแกละแกไม่ได้ขึ้นไปกับเราด้วย แกทำหน้าตาแบบจริงจังแล้วก็พูดว่า กลางทางอ่ะ ห้ามฉี่นะ เราก็คิดในใจเลยเห้ยยย อะไรว่ะ แล้วถ้าปวดขึ้นมาจะทำยังไงอ่ะ เรากับเพื่อนนี่แบบว่าทำหน้างงเป็นไก่ตาแตกเลยค่ะ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร แล้วแกก็พูดขึ้นมาว่า กลางทางอ่ะ คนเขาเดินกันเยอะ ถ้าปวดให้ไปข้างทาง ฮ่าๆๆๆ พวกเราก็อ๋ออออ แล้วก็หัวเราะกัน แหม่ มาเจอลุงแกละครั้งแรก ลุงก็ยิงไป 1 นัดด้วยมุขพื้นๆ ที่เราตามไม่ทัน ถือว่าเป็นการเริ่มเดินขึ้นเขาที่ดี

นอกจากเรา 4 คนแล้วยังมี สมาชิกอีก 3 คน ที่จะนั่งรถและเริ่มเดินไปกับเรา เมื่อสมาชิกพร้อมก็ขึ้นรถได้เลยค่ะ พวกเรา 4 คนขอนั่งหลังเพื่อขอสัมผัสบรรยากาศให้เต็มที่ แล้วก็ให้ลุงแก้วกับลุงดำเข้าไปนั่งด้านในสบายๆ

เราใส่เสื้อยืดบางๆ กางเกงเลกกิ้ง เพื่อให้เหมาะแก่กางเดินป่า แต่หารู้ไม่ว่าระหว่างทางที่ต้องนั่งรถไปที่จุดเริ่มเดินแม่งโคตรหนาวเลย ต้องผ่านหมอก และลม โอ่วโหว นั่งตัวเป็นกุ้งต้มสุกเลยค่ะ ฮ่าๆๆๆๆ

พวกเรานั่งรถไปที่จุดเริ่มเดินเด่นหญ้าขัดค่ะ เส้นทางมี2 แบบค่ะ แรกๆ จะเป็นถนนราดยาง หลังๆเป็นถนนที่ไม่ได้ราดยาง ไม่เหมือนลูกรังเหมือนบ้านนอกแถบอีสานนะคะ เอาเป็นว่าอธิบายไม่ถูก ไว้ไปลองสัมผัสเองนะคะ แต่ต้องบอกเลยว่าถือว่าเป็นการวอร์มเอวไปในตัว

พอไปถึงจุดเริ่มเดิน มีต้นนางพญาเสื้อโคร่งเรียงรายอยู่ตรงทางเข้าพอดี สวยงามมากค่ะ ไม่รอช้าค่ะ พวกเรารีบไปถ่ายรูปกันเลยค่ะ และถ่ายกันนานจนลุงแกต้องเรียกให้ไปได้แล้วเด่วไปถึงด้านบนช้าาา ฮ่าๆ

เริ่มเดินกันได้แล้วนะ ระหว่างทางขอแนะนำให้นำกล้องของคุณออกมาStand by ไว้เลยนะคะ คือมันสวยมากๆ ไม่ว่าจะเดินไปทางไหน สวยมากจริงๆ ทางก็เดินง่ายมากค่ะ ไม่ชันมาก แต่ก็มีจุดที่เรียกว่าเหนื่อยอยู่เหมือนกัน แต่ก็ถือว่าชิวๆนะคะ ระหว่างทางอย่าลืมหันมามองด้านหลังด้วยนะคะ เพราะว่าฉากด้านหลังสวยมากกกกก โดยเฉพาะ ตรงเขาสามที่น้อง เขาพีระมิด สวยสุดๆ วิวดี แสงได้ ภาพก็สวยค่ะ

เดินชมวิวมาเรื่อยๆ เราก็มาเจอกับสามแยกอ่างสลุง เป็นสามแยกที่แยกออกไปสามทาง (จะย้ำทำไม ฮ่าๆ) คือเด่นหญ้าขัดที่เราเดินมา ตรงไปเป็นอ่างสลุง ถ้าเลี้ยวขวาจะเป็นปางวัวซึ่งเป็นทางลง ใครจะลงไปทางปางวัวแล้วก็ขึ้นมาใหม่ก็ได้นะ ฮ๋าๆ มาถึงจุดนี้ เราก็กินข้าวกันเลยค่ะ อาหารที่ลุงแกละเตรียมไว้ให้ เป็นข้าวเหนียว ไส้อั่ว หมูทอด แล้วก็น้ำพริกปลาร้า มันอร่อยค่ะ อร่อยมากๆค่ะ งง ทำไมน้ำพริกธรรมดาๆ ถึงได้อร่อยขนาดนี้ ฮ๋าๆๆ

เดินมาอีกนิดก็เจอกับนี่ค่ะ เขาสามพี่น้อง ถ้าเรามองจากยอดดอยหลวงเชียงดาวแล้วจะอ๋อ ตรงนี้นี่เอง

ด้านหลังนี่ก็ยอดเขาพีระมิดค่ะ ตอนนี้ยืนพักเหนือยอยู่ใต้ต้นสนค่ะ แล้วก็ยืนนานเลยค่ะ ที่นานไม่ใช่อะไร ยืนถ่ายรูปค่ะ ถ่ายวนไปค่ะ จนกว่าจะครบ 4 คน แล้วไม่ใช่แค่คนละรูปนะ ฮ่าๆๆๆ จนพี่ลูกหาบบอกย้ำหลายรอบว่าใกล้จะถึงที่พักแล้วนะ

เราไปถึงที่พักกันประมาณบ่ายสองครึ่งค่ะ ก็แบบเดินชิวๆ ไม่รีบ ก็จะช้าประมาณนี้แหละค่ะ ทริปนี้เน้นถ่ายรูปค่ะ

จริงๆแล้วเรามีความตั้งใจจะรีวิวห้องน้ำด้วย ฮ่าๆๆ แต่จากสภาพแล้วถ้าไปเก็บรูปด้านในด้วยจะหลอนเอา เพราะด้านในมีอนาคอนด้า ใหญ่มากด้วย นางส่งกลิ่นด้วย เลยเอาเป็นว่าถ่ายแค่ด้านนอกละกันเนาะ

อุปกรณ์ที่ต้องเตรียมไปด้วยถ้าจะไปเข้าห้องน้ำ
1.ทิชชูเปียก
2.ไฟฉาย(ถ้าไปเข้าตอนกลางวันก็ไม่ต้องเอาไปนะคะ เพราะด้านบนมันเปิดโล่ง)

วิธีการก็ง่ายๆ ถอดกางเกง ทำธุระไม่ว่าจะหนักหรือเบาก็จัดมันตรงนี่แหละค่ะ แล้วก็เช็ด แล้วก็ทิ้งลงหลุมนั่นแหละค่ะ แล้วก็ใส่กางเกง แล้วก็ออกมา

คำแนะนำเพิ่มเติมคือ
1. ถ้ามีเพื่อนไปด้วยก็ให้เพื่อนดูต้นทางให้ แต่ถ้าไม่มีแล้วได้ยินเสียงเหมือนคนมา ก็ตะโกนบอกเขาว่าเราอยู่ในนี้นะ ไม่งั้นเวลาไปเจอกันที่อื่นจะนึกถึงโมเม้นนี้เป็นโม้เม้นแรกเลยนะ ฮ่าๆๆๆ
2. ถ้าไปตอนกลางคืนก็เอาไฟฉายไปด้วย หลังจากที่เล็งเรียบร้อยแล้ว ก่อนถอดกางเกงก็ปิดไปฉายซะ เพราะว่าคนด้านนอกเขาจะมองเห็นเรา อิอิ เด๋วได้หลอนกันทั้งคณะ ฮ่าๆๆๆ

หลังจากที่เราทำภาระกิจส่วนตัวเรียบร้อยบวกกับพักให้หายเหนื่อย 16.00 เราก็เริ่มเดินทางต่อไปพิชิตดอยหลวงเชียงดาวกัน เพื่อที่จะไปดูพระอาทิตย์ตกกันค่ะ

เส้นทางชันค่ะ มีหินก้อนใหญ่ๆ ให้เราต้องปีนป่ายกันด้วย สนุกมากกกก แต่ก็เหนื่อยมากด้วย เพราะด้านบนสูงร่วม 2 พันกว่าเมตรแล้ว อากาศก็จะน้อย บวกกับเราเป็นคนเหนื่อยง่ายด้วย

พอขึ้นไปแล้วนะ มันรู้สึกว่า เห้ยเรามายืนในจุดที่สูงเป็นอันดับ 3 ของประเทศหรอเนี่ย มันสวยงามมากค่ะ ถ้าคุณยังเดินทางได้อยู่ แนะนำให้ไปค่ะ กับสถานที่บางที่ เราไม่สามารถถ่ายรูปออกมาได้สวยเท่าที่ตามองเห็น ที่นี่ก็เหมือนกันค่ะ

พวกเรานั่งรอจนอาทิตย์ลาลับขอบฟ้า แล้วเราก็เดินลงกันค่ะ ก็ท้องมันร้อง เราก็ต้องไปเติมอาหารให้กับท้องค่ะ ก่อนไปก็ขอถ่ายรูปคู่กับป้ายซักหน่อย เพื่อเป็นหลักฐานว่าเรามาถึงยอดดอยหลวงเชียงดาวแล้ว

ลงมาถึงจุดกางเต้นท์ ลุงแก้วกับลุงดำทำกับข้าวชุดใหญ่ไว้รอแล้วค่ะ แถมกินได้ไม่อั้น เติมได้ตลอด กินจนกว่าจะอิ่มอ่ะค่ะ พวกเราก็เติมแบบไม่ได้อายใครเลยค่ะ ฮ่าๆๆ อิ่มจริงอะไรจริง รู้สึกว่าคิดถูกนะคะ ที่ใช้บริการลุงแกละ

เมื่อท้องอิ่มแล้ว ภาระกิจสุดท้ายของวันนี้ก็คือไปถ่ายดาวค่ะ เสียดายที่วันนี้ดวงจันทร์ส่องแสงร้อนแรงมาก นางก็เลยได้เป็นจุดเด่นของภาพขึ้นมาทันทีเลย การถ่ายแบบรูปด้านล่างต้องยืนให้นิ่งที่สุด แต่เรานี่แบบเซไปมาตลอดเลย ฮ่าๆ
ภาพก็เลยเบลอๆ อย่างที่เห็น

29 Jan 2018 ปีนขึ้นสวรรค์ ปีนขึ้นดอยกิ่วลม

พวกเราตื่นกันตอนตี 4 เพื่อที่จะเตรียมตัวไปดูดวงอาทิตย์ขึ้นที่ยอดดอยกิ่วลมกัน วันนี้เป็นวันสุดท้ายของทริปแล้ว เป็นการขึ้นดอยที่แฝงด้วยความเศร้า เพราะพรุ่งนี้มนุษย์เงินเดือนอย่างเราต้องไปทำงาน T^T แต่ภาพความทรงจำที่เราได้รับกลับไป มันทำให้เราได้คิดทบทวนว่าตัวเราต้องการอะไร เราทำอะไรอยู่ แล้วเราควรจะทำอะไรต่อไป ฮ่าๆ และเราตกลงกับตัวเองว่า เราจะไม่หยุดที่จะทำงานไปด้วยและใช้ชีวิตไปด้วย เพราะในเมื่อเรามีแรงทำงาน เราก็ต้องมีแรงเที่ยว และในทางกลับกัน ถ้าเรามีแรงเที่ยว เราก็ต้องมีแรงทำงานเช่นกัน

ทางขึ้นไปที่ดอยกิ้วลมบอกได้เลยว่าโคตรชัน ก็คือเป็นทางที่เดินง่าย และเป็นทางเดินที่ชัดเจน แต่มันแบบดิ่งขึ้นไปเลย เหนื่อยโคตรๆ หายใจจมูกแทบแตก (หมายถึงเลือดกำเดาไหลอ่ะค่ะ) แล้วตอนขึ้นไปคือแบบมืดมากๆๆๆๆๆๆๆๆ ไฟฉายเราก็โคตรสว่าง(ประชด) แต่โชคดีที่มีพี่นำทางเขาคอยดูแลอยู่ด้านหลัง พวกเราขึ้นไปถึงเป็นกลุ่มแรกเลย ดีใจมากๆๆๆๆๆ พอขึ้นไปเราก็หาจุดถ่ายรูปกัน

ช่วงเวลานั้นดวงจันทร์ลับขอบฟ้าไปแล้ว เหลือแต่ดาวเต็มท้องฟ้าไปหมด คือแบบแหงนมองท้องฟ้าแล้วน้ำตาจะไหล ดีใจมาก ในกรุงเทพไม่มีแบบนี้นะคะ นอกจากที่ท้องฟ้าจำลองฮ่าๆๆๆ

รูปที่เราถ่ายให้เพื่อน ส่องไฟให้เพื่อน เราตั้ง Shutter speed ไว้ที่ 30 s ต้องยอมรับเลยว่า นางยืนได้นิ่งมากๆ

และนี่คือรูปที่เพื่อนถ่ายให้เรา ส่องไฟให้เรา ได้ต้นไม้มาทั้งต้นเลย ฮ่าๆ บวกกับเรายืนได้ไม่นิ่งด้วย ตรงนั้นหนาวก็หนาว ลมตีขึ้นมากโดนตั้งตัวเต็มๆเลย แล้วพอสว่างมารู้อีกทีว่าอีกก้าวเดียวก็ตกหน้าผาตายแล้วนะ ฮ่าๆๆๆๆ

รูปด้านบนเป็นรูปที่ถ่ายไปทางยอดดอยหลวงนะคะ ส่วนรูปด้านล่างนี้เป็นรูปที่ได้ไปทางทิศตะวันออก ซึ่งตะวันกำลังจะออกมาค่ะ

กล้องเราไม่เจ๋งเท่าไรยังถ่ายออกมาได้สวยขนาดนี้ กล้องระดับเทพจะขนาดไหน และถ้าดูด้วยตาป่าวสวยยิ่งเข้าไปใหญ่เลยค่ะ

ถ้าจะให้จินตนาการถึงสวรรค์ มันก็คงเป็นแบบนี้ มันคือแบบสวยงามมาก สวยจนเรากังวลว่า ทริปต่อไปจะสวยได้เท่าที่นี่มั้ย ยังมีที่อื่นที่สวยเหมือนที่นี่อีกมั้ย กังวลมากค่ะ ฮ่าๆๆๆ

ระหว่างที่เราถ่ายรูป นั่งรออาทิตย์ขึ้น ก็มีบริการดีๆ จากทีมงานลุงแกละ มาเสริฟ โอวัลติน กับกาแฟ ร้อนๆ ถึงที่เลยค่ะ โอ้โห้ววว มันช่างฟินอะไรขนาดนี้ อากาศหนาวๆ กับกาแฟร้อนๆ มันช่างดีจริงๆ ไม่อยากจะเชื่อว่าจะมีเซอไพส์แบบนี้ ขอบคุณบริการดีๆ จากลุงแก้ว ลุงดำ พี่คาซึยะ แล้วก็ลุงแกละนะคะ

ต้องขอบอกเรื่องอากาศสักนิดนะคะ เพราะว่าตอนที่เราเตรียมกระเป๋าไปเนี่ย อากาศที่กรุงเทพฯร้อนมาก ขนาดเป็นเดือนมกราคม มันก็ร้อนสุดๆค่ะ เราก็เอาชุดกันหนาวไปเผื่อแล้ว ปรากฏว่ามันหนาวมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก โคตรหนาว ยิ่งต้องมานั่งรออาทิตย์ขึ้นบนยอดเขาแบบนี้แล้ว หนาวปากสั่น น้ำมูกไหล เลือดกำเดาไหล เรารู้เลยว่าเราเป็นภูมิแพ้อากาศหนาว แล้วก็เพิ่งมารู้ตอนที่ได้มาทริปนี้นี่แหละค่ะ เห็นมั้ยคะ เมื่อเราได้ออกเดินทาง เราก็จะได้รู้จักตัวเอง

ยิ่งตอนกลางคืน แทบไม่ได้นอนเลย เพราะน้ำมูกไหลตลอดเวลา แล้วก็หนาวมาก ใส่ถุงเท้าแล้วก็เอาไม่อยู่ แล้วก็ถุงนอนของลุงแกละไม่ได้ช่วยให้ความอบอุ่นเท่าไรเลย แต่ก็ดีกว่าไม่มี ฮ๋าๆๆๆ เห็นเราบ่นอย่างนี้แล้ว อย่าเพิ่งถอดใจไม่ไปนะคะ แต่อยากให้เป็นข้อคิดไว้ แล้วก็เตรียมตัว เตรียมของไปให้พร้อมค่ะ

เมื่อดวงอาทิตย์ขึ้นแล้ว พี่คาซึยะ แกก็พาเราเดินต่อไปอีกนิด คิดในใจเลย ว่าก่อนอาทิตย์ขึ้นเราน่าจะมาถ่ายรูปกันตรงนี้เนาะ ฮ่าๆ แต่ก็ไม่เป็นไรค่ะ ถ้ามีโอกาสได้มาอีกก็จะมุ่งหน้ามาตรงนี้เลยค่ะ

มองไปทางไหนก็เป็นภูเขา สุดลูกหูลูกตาเลยค่ะ ทำให้เราได้พักสายตา ได้พักปอด ตับ ไต ไส้ พุง ฮ่าๆ มันรู้สึกดี การได้อยู่ท่ามกลางธรรมชาติมันดีจริงๆ เราก็คิดว่าเพื่อนๆที่ได้ไปก็คนคิดเหมือนกัน

นอกจากนั้นแล้วก็ยังได้เจอดงกล้วยไม้ป่าด้วย แต่มันไม่มีดอกแล้ว

ประมาณ8.00 พวกเราเดินกลับที่พักอย่า'ทุระทุเร ไม่รู้ว่าตอนขึ้นมา เดินขึ้นมาได้ยังไง มืดก็มืด ฮ๋าๆๆ หลังจากถึงที่พักก็กินข้าว จัดแจงเก็บของ แล้วก็เดินลงกันค่ะ

เส้นทางการลงก็ไปจากจุดพักอ่างสลุงไปสามแยก แล้วก็ลงทางปางวัว ซึ่งได้รับฉายาว่าชันมากๆ แรกๆเราก็เดินง่ายๆสบายๆ แต่พอเหลืออีก 1 km.สุดท้าย เป็นทางที่แบบชันดิ่งลงอย่างเดียวเลยค่ะ แล้วก็ลื่นมากด้วย แต่พวกเราวิ่งลงกันค่ะ ฮ่าๆ ก็มันติดเบรคไม่อยู่แล้ว พอลงไปถึงก็จอดคุณพี่โฟล์วีลเขามารอรับแล้ว แต่ว่าสมาชิกอีก 3 คนยังมาไม่ถึง เราก็กินข้าวรอค่ะ เป็นอาหารมื้อสุดท้ายที่ลุงแกละแกจัดไว้ให้ เป็นข้าวผัดใส่กล้อง อร่อยมากๆ

ก่อนจากกัน เราก็ขอถ่ายรูปกับทีมงานลุงแกละกันหน่อย ต้องขอขอบคุณทีทำอาหารอร่อยๆให้กิน ดูแลตลอดทาง แล้วก็พูดคุยกับพวกเราอย่างเป็นมิตร ไม่โกรธเลยค่ะ แม้ว่าเราจะมัวถ่ายรูป แล้วก็โอ้เอ้ตลอดเวลา ฮ๋าๆๆ

พวกเราไปอาบน้ำกันที่ที่ทำการอุทยานค่ะ แล้วลุงแกละแกก็ขับรถมารับเราไปส่งที่ขนส่ง เพื่อที่จะได้ขึ้นรถหวานเย็นกลับเชียงใหม่

ทริปนี้ทำให้รู้ว่า เราควรจะเตรียมเสื้อกันหนาวที่มันกันหนาวได้ดีกว่านี้ไปด้วย เราควรจะเชื่อใจถุงนอนเราแล้วพามันไปด้วย แล้วก็เรื่องบางเรื่องก็ควรปล่อยให้มันเป็นไปอย่างธรรมชาติ ไม่ต้องไปซีเรียสกับมันมาก ไม่ต้องไปกังวลกับมันมาก ถ้าเจอปัญหาก็ค่อยๆแก้ไขไปค่ะ ทุกปัญหาย่อมมีทางออกเสมอ

จบทริปนี้ื ต้องขอขอบคุณลุงแกละและทีมงานที่น่ารักทุกคน ขอบคุณเพื่อนที่ไม่ทิ้งกัน ขอบคุณธรรมชาติที่ยังคงสวยงามเสมอ แล้วไว้เจอกันทริปหน้าค่ะ