Part1 เรียนภาษาและโฮส

เราไปเรียนภาษาที่ โอ๊คแลนด์ โรงเรียนEdenz

ตัวโรงเรียนตั้งอยู่ใจกลางเมือง ในโรงเรียนมีคาเฟ่ และร้านขายข้าวพร้อม

การเรียนการสอนที่Edenz ก็ถือว่าโอเคนะคะ ไปวันแรกก็ให้สอบวัดระดับภาษา มี6ระดับ เราได้ระดับ5 upper intermediate ข้อสอบไม่ยากมากนะคะเป็นแกรมม่านะดับมอปลาย ตรงท้ายข้อสอบมีให้เขียนว่าทำไมถึงเลือกมานิวซีแลนด์

คลาสที่เราเลือกเป็นการเรียนช่วงเช้าถึงเที่ยงแล้วเรียนช่วงบ่ายต่อถึงบ่ายสามมั้ง ถ้าจำไม่ผิด(พอดีกลับไทยมาได้ปีนึงแล้ว ลืมๆบ้าง555)

ผู้คนเฟรนลี่ดี นักเรียนส่วนใหญ่เป็นชาวโคลัมเบีย หรือไม่ก็มาจากทางอเมริกาใต้ อย่างเพื่อนๆในห้องเรามี15คน ก็มีชาวอินเดีย ไทย บราซิล โคลัมเบีย เวียดนาม อายุอาจจะมากหน่อยถ้าเทียบกับเราดูเด็กสุดไปเลย เค้าก็จะอายุยี่สิบกว่าๆ สามสิบต้นๆ วัยทำงานก็มีกันบ้าง แต่ไม่เป็นไร ทุกคนเป็นเพื่อนกันได้

ส่วนอาจารย์ก็เป็นผู้ที่เชี่ยวชาญภาษาอังกฤษอยู่แล้ว เราได้อาจารย์ชาวรัสเซีย ในคลาสเช้า ซึ่งก็จะเรียนเกี่ยวกับแกรมม่า Listening writing reading speaking ครบใน1อาทิตย์ สำหรับเด็กไทยแล้วเราว่าจะแน่นเรื่องแกรมม่าพอตัวอยู่5555

บางวันก็มีกิจกรรมให้เล่น เกมไรงี้ เราชอบเกมarticulate มากเลย

ส่วนคลาสบ่าย เราได้เรียนกับอาจารย์คนจีนที่ย้ายมาอยู่นิวซีแลนด์หลายปีแล้ว สอนดีนะ

คลาสนี้ก็จะชิลกว่าคลาสเช้าหน่อย เราจะได้พูดแลกเปลี่ยนความคิดกับเพื่อนๆตามTopicที่ได้ หรือบางวันก็มีกิจกรรมอื่น

ในแต่ละเดือนก็จะมีการสอบ ถ้าทำคะแนนได้เลย80%มั้งคะ จะได้เลื่อนขั้น ก่อนเรากลับเราได้เลื่อนขั้นไปเวล6ด้วย แต่เสียดายต้องกลับไทยก่อนค่ะ 😭แต่ยิ่งเวลสูงการบ้าน งานยิ่งเยอะนะ แล้วก็อาจจะซีเรียสหน่อย

พอจบคลาสเราก็รู้สึกได้พัฒนาการพูดอังกฤษได้จริงๆ จากการออกมาพรีเซนหน้าห้องเพื่อเพิ่มความมั่นใจ หรือคุยกับเพื่อนในห้องค่ะ เราต้องพยายามคุยเป็นอังกฤษนะ อย่าไปจับกลุ่มกับคนไทย

จุดประสงค์หลักของเราคืออยากพูดกับชาวต่างชาติ และฟังสำเนียงจากหลายๆประเทศให้ออกอาจจะไม่ใช่แค่นิวซีแลนด์แต่เราได้ฝึกพูดกับเพื่อนๆหลายประเทศด้วย

วันสุดท้ายมีเพื่อนชาวโคลัมเบียทำคัพเค้กมาให้ด้วย ดีใจมากๆเลย

และก็มีให้ใบประกาศ พร้อมกับเพื่อนๆจัดปาร์ตี้ให้เล็กน้อย และให้เรากล่าวลา วันนั้นเราซึ้งมากเป็นไรไม่รู้ พูดไปน้ำตาซึมไป ทำเอาเพื่อนๆบางคนร้องไห้ไปด้วยเลย 5555

อันนี้เป็นภาพเพื่อนๆเรา

ต่อไปมาดูเรื่องโฮสกันบ้างนะคะ

เราได้อยู่กับโฮสชาวนิวซีแลนด์ทั้งคู่เลย เป็นผญ ผช ที่เป็นpartnerกัน อายุประมาณ70กว่าๆ แต่ยังแข็งแรงทั้งคู่เลย ใจดีด้วย เรื่องสำเนียงตอนแรกก็ฟังยากอยู่นะคะบ้านโฮสเราอยู่ห่างจากdowntownประมาณ40นาทีค่ะ นั่งบัส966

อ้อ ถ้าจะไปอยู่ยาวๆที่นั่นแนะนำให้ซื้อบัตรat hop ค่ะเป็นบัตรโดยสารที่ต้องเติมเงินเข้าไปติ๊กตอนขึ้น ลงได้

ราคาโดยสารจะจะถูกกว่าถ้าจ่ายเป็นเงินสด ใช้กับเรือเฟอรี่ก็ได้

สภาพแถวบ้านโฮส

บ้านโฮสเราเอง

ไปถึงวันแรกโฮสก็พาเราไปซื้อซิมการ์ด ไปนั่งรถเล่นในเมือง

และก็ไปบ้านลูกสาวเค้า พอกลับมาเราก็เอาของที่เตรียมไว้จากไทยมาให้เค้า เป็นเสื่อลายไทยๆหน่อย

โฮสเราดีกับเรามาก อาจเป็นเพราะเราอายุ18อาจจะดูเด็กกว่าคนอื่นๆที่เคยมาอยู่

เค้าเป็นห่วงเรา รู้สึกประทับใจจริงๆ

วันแรกโฮสผชพาเราไปส่งที่รร. และสอนวิธีขึ้นบัสไป กลับ แต่ขากลับเราลืมเนี่ยสิ เลยโทรหาเค้า เค้าก็พยายามอธิบาย แต่เราคงไม่เข้าใจกับทางเท่าไหร่เค้าเลยขับรถมารับ พอกลับไปโฮสผญ ก็ดีใจมาหอมแก้มเราด้วย5555 เค้าบอกเกือบโทรหาpoliceแล้ว

อันนี้เป็นห้องนอนเรา

ส่วนเรื่องซักผ้า ล้างจานเค้าทำให้หมดเลย อันนี้แล้วแต่บ้านนะคะ โฮสผช. เราเป็นเชฟที่โรงแรมเก่าค่ะ ทำอาหารอร่อยมากกกก เค้าทำข้าวเผื่อเราไว้กินเป็นมื้อกลางวันที่รร. ด้วย จะได้เซฟเงิน

กิจกรรม บางวันโฮสก็จะพาไปโบว์คลับ เราก็ได้ฝึกภาษากับเพื่อนโฮสด้วย

บางวันมีการบ้านจากที่รร. อันไหนไม่เข้าใจโฮสผช. ก็สอน ส่วนเวลาหลังกินข้าวเราก็จะมานั่งดูทีวีกัน เวลาพูดคุยคำไหนเราออกเสียงผิดเค้าก็จะช่วยแก้ให้

เราโชคดีที่ได้มาอยู่กับโฮสสองคนนี้มากค่ะ เพราะเราไม่มีปัญหาเลย ก่อนกลับเราเศร้ามากร้องไห้ตลอดทางเลย เราเขียนจดหมายให้โฮสสองคนนี้ด้วยนะคะ เป็นการขอบคุณและเล่าความรู้สึกว่าเราappreciateกับสิ่งที่เค้าทำจริงๆค่ะ

By NaliJourney