ท่ามกลางคนมากมายบนโลก ผมเชื่อว่าแต่ละที่ต้องมีจุดรวมของคนแนวเดียวกันและไม่ยากที่จะค้นพบ

ผมรู้จักกับทหารและนกมาสักพัก ทุกครั้งที่ผ่านอุดร เรานัดเจอและพูดคุยกันเสมอ

ครั้งนี้พิเศษหน่อย ผมกำลังจะไปเยี่ยมทหารอีกครั้ง เหมือนครั้งก่อน ผมกับน้องอีกคนนั่งรถไฟจากอุดรไปหนองคาย หลังจากจ่ายค่าตั๋ว 11 บาท เลยได้รู้ว่ารถมาสายหนึ่งชั่วโมง วิวสองข้างทางกับความช้าของม้าเหล็กขับกล่อมให้งีบหลับบ้าง ไม่นานเราถึงจุดหมาย

ทหารขับรถมารับที่สถานีรถไฟหนองคาย ระยะทางระหว่างหนองคายกับท่าบ่อไม่ไกลมาก

อาคารเล็กๆ ตรงหน้ายังเหมือนเมื่อครั้งก่อนที่ผ่านมา เว้นแต่ทุ่งไมยราบยักษ์รอบๆ ที่หายไป แทนที่ด้วยทุ่งหญ้าเขียวๆ แซมด้วยไม้เล็กๆ ที่รอเติบโต มีแค่จิกนาสูงขนาดผมสองคนต่อกันดูโดดเด่นหน้าร้าน

ในร้านมีขนาดเล็ก หน้าเคาเตอร์มีเก้าอี้ให้นั่งกินกาแฟใช้ชีวิตสโลว์ไลฟ์

ที่นี่ไม่มีเครื่องทำกาแฟ มีแต่ Rok presso

ผมกับพี่ต้อมคุยกันเรื่องถ่ายภาพ
หวายนั่งนิ่งๆ น่าจะคิดอะไรเรื่อยเปื่อยหรือเล่นเกมส์
ครอบครัวพี่บอยหยอกล้อกับหลานสาว คุยสัพเพเหระกับเพื่อน บางครั้งก็จูงมือออกไปดูธรรมชาติรอบร้าน
บ๊อบบี้นั่งหยอกล้อกับทหารเรื่องรสชาติกาแฟ หันมาคุยกับผมบ้างเรื่องเที่ยวหนองคาย
ผมกับพี่กิตคุยกันเรื่องเดินทาง

ทุกครั้งทหารจะตั้งหน้าตั้งตา เอาจริงเอาจังกับแก้วกาแฟก่อนถึงมือคนสั่ง

ถ้าลองลากเส้นความเกี่ยวข้องของคนในร้าน ที่นี่คือรังกาแฟที่หนาแน่นไปด้วยเส้นใยความสัมพันธ์ในสถานะต่างๆ กัน

ถึงผมจะไม่รู้ที่มาที่ไปแน่ชัดของชื่อร้าน แต่ทั้งวันที่ใช้เวลาอยู่ที่นี่ ผมพบและรู้สึกได้ถึง
“ไมตรีจิต”
ร้านกาแฟเล็กๆ ที่มีที่ว่างมากมายแถวท่าบ่อ หนองคาย

ข้อมูลเพิ่มเติม https://www.facebook.com/mitrijit/