เที่่ยวแม่ลาน้อย ดูฤดูเปลี่ยน

วันใหม่ของเราเริ่มต้นบนรถตู้คันสบายไปตามถนนวกซ้าย วนขวา ขึ้นลงดอยไม่รู้กี่ลูกต่อกี่ลูก ผมตื่นแล้วหลับ หลับแล้วตื่น

"พี่เอารถไปใช้ได้เลย แต่เติมน้ำมันให้ด้วย กุญแจไม่เคยถอดเสียบอยู่ที่รถครับ"

แค่ประโยคนี้ประโยคเดียวยิ่งทำให้เราเห็นถึงปริมาณของมิตรภาพที่มีต่อคนต่างถิ่น

ในยามที่เราลำบาก มิตรแท้มักปรากฎ แม้จะเจอกันแค่ไม่กี่ชั่วโมง ผมก็มั่นใจว่าเขาคือ มิตรแท้

เฮิน ไต รีสอร์ท ที่พักที่ไม่อยากให้ผ่าน

ที่พักจะมากดาวหรือน้อยดาว เขาก็ใช้วัตถุเป็นมาตรฐานข้อแรกๆ ตัดสิน รองลงมาคงเป็นการบริการที่ทำให้ลูกค้ารู้สึกสะดวกสบายและกลายเป็นเทวดา หลายๆ ที่จึงพยายามสร้างมิตรภาพพาณิชย์เพื่อพิชิตใจผู้มาเยือนเหล่านั้น แล้วแปะภาพวัตถุห้าแฉกแยกประเภท

แม้ผมจะเป็นนักเดินทางกระเป๋าแฟบ ที่ไม่ค่อยประสีประสาอะไรกับที่หลับที่นอน แต่ดาวและมิตรภาพก็ยังเป็นของสำคัญที่ผมมองหาและอยากเข้าใกล้

ผมรู้จักแม่ลาน้อย จากการลองค้นหาที่ตั้งของโครงการหลวงต่างๆ ภาพนาขั้นบันไดเขียวขจีกลางหุบเขาและวิถีชาวบ้านเพียงไม่กี่ภาพ ทำให้ผมตัดสินใจเลือกที่นี่เป็นจุดหมายร่วมกับเมืองแม่ฮ่องสอนได้ไม่ยากเย็น ต่อจากนั้นโจทย์ที่ยากที่สุดของผมกับเพื่อนร่วมทาง คือการเลือกระหว่างพักในโครงการหลวงหรือนอนในเมือง ใจจริงผมอยากนอนเล่น ใช้เวลาให้เยอะทีสุดกับพื้นที่นาและแปลงผักในโครงการ แต่อีกคนมองต่างมุมว่า หากอยู่ในเมืองเรายังมีตัวเลือกอย่างอื่นให้ทำ

โฮมสเตย์ของสถานีเกษตรโครงการหลวงกับรีสอร์ทเล็กๆ ในเมืองแม่ลา ที่ชื่อ เฮินไต โจทย์สองข้อโดนวางไว้ รอการตัดสินใจนาทีสุดท้ายจากเสียงส่วนใหญ่อีกที

ระหว่างที่รถตู้จอดพัก เพื่อนในทริปที่เราแต่งตั้งกึ่งบังคับให้เป็นธุระเรื่องทีพัก ตัดสินใจโทรหารีสอร์ทที่ว่า ได้ความว่าจะมีคนมารับที่จุดลงรถ ภาพแรกที่ผมเห็น ที่พักเล็กๆ ที่แบ่งห้องพักเป็นหลังๆ กลางสวน มีนาข้าวกำลังเขียวขจีเชื่อมติดบริเวณอยู่ด้านหลัง

บรรยากาศรอบข้าง การตกแต่งห้องพัก สิ่งอำนวยความสะดวกต่างๆ สำหรับผมทุกอย่างดีเกินมาตรฐานที่พักในเมืองเล็กๆ อย่างแม่ลาน้อย เน็ต เจ้าของวัยรุ่นที่รู้ภายหลังว่าหลงไหลการเดินป่ายิ่งกว่าพวกผมเสียอีก ก่อนออกไปเตร็ดเตร่ เน็ตเสนอให้ปิ้งๆ ย่างๆ ที่ลานไม้กลางนา โดยเป็นธุระจัดการเรื่องหมู ปลา และอาหารการกินมื้อเย็นให้

เราเริ่มรับรู้ถึงมิตรภาพแรก ตอนที่เน็ตออกปากให้รถคันลุย ไปใช้โดยไม่คิดเงิน แค่เติมน้ำมันให้อย่างเดียว วันนั้นเราได้เห็นความสวยงามของถั่วเหลืองที่เหลืองเต็มดอย แม้การขับรถเที่ยวจะไม่ราบรื่นนัก มีเรื่องราวให้ลุ้นตลาดทาง แต่เหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดทำให้รู้จักกับเจ้าบ้านอีกคนที่เต็มใจช่วยทุกอย่าง หาน้ำมาเติมรถ พาไปถ่ายรูปนาขั้นบันไดที่คนต่างถิ่นอย่างพวกเราไม่มีทางรู้จุด แม้เวลาจะสั้นแต่เราก็ได้รู้จักสถานที่สวยงามและคนใจดี

คืนนั้นบนลานชมดาวของเฮินไต ผมเห็นดาวสุกสกาวเต็มฟ้า มีราคาและคุณค่ากว่าเห็นๆ มากกว่านั้น มิตรภาพที่ผมได้จากที่นี่ ผมรู้สึกได้ว่าไม่มีอะไรเจือปน ซื่อๆ ตรงๆ และหาไม่ได้จากที่พักดาวแปะตามท้องตลาด

หากใครสักคนอยากหาที่นอนตอนที่อยากให้เวลาเดินช้า แล้วนั่งมองฤดูเปลี่ยน