1st July 2023



พักบล๊อกช่วยงานโฮสที่ญี่ปุ่นมาบันทึกปลายทางฝัน Dream Destination ที่ไม่ไกลตัวเลยกันบ้างค่ะ

เป็นที่หมายที่อยากเยือนที่ใกล้ตัวแต่ก็ไม่เคยทำให้มันสำเร็จสักที เพราะทางชัน

จนวันนึงจู่ ๆ ปลายทางที่ว่าก็เลือกจะมาหาเราเอง แบบเราไม่ได้ออกแรงคว้าอะไรมากมาย คงถึงเวลาของการเยือนที่นี่สักที "ละมั้ง"  ปีนี้น้องสาวของสามีมาเยือนไทย "ไม่นาน" เพราะหลาน ๆ โตและเข้ามหาลัยกันแล้ว

และเริ่มมีงานทำช่วงปิดเทอมที่อเมริกา นางเลยอยู่เที่ยวไทยต่ออีกสามสัปดาห์ ก็แหล่ะ จู่ ๆ นางก็มาถามว่ารู้จักที่นี่ไหม อยากไปไหม? คำตอบก็ "ไป" นั่นแหล่ะ งานนี้เลยได้ทั้งคนออกค่าทริป และคนขับรถขึ้นดอยหลวง ให้ "ดีจัง"

Bhagava Cafe


ออกจากบ้านหลังข้าวเที่ยง ถึงเชียงดาวบ่ายสองกว่า แวะภควาคาเฟ่ คาเฟ่เปิดใหม่สไตล์มินิมอล มุมถ่ายรูปเยอะมาก ได้กาแฟ และเค้กเติมพลังช่วงบ่าย ก่อนขึ้นบ้านนาเลาใหม่กันค่ะ

จากภควาคาเฟ่ วิ่งไปบ้านนาเลาใหม่เพียง 17 กม. แต่เป็น "กม.ดอย" ที่ทางแสนชัน และโหดเอาเรื่องอยู่นะ (สำหรับเรา)

ก่อนขึ้นต้องลงทะเบียนที่จุดลงทะเบียนตรงนี้ค่ะ
เรา 5 คน จนท.คิดที่ผู้ใหญ่ 3 รถอีกหนึ่ง เป็นเงิน 150 บาทค่ะ

จากจุดลงทะเบียน เจ๊ใส่เกียร์แบบไม่ทันได้ส่งแรง
ทางบังคับขึ้น และก็ขึ้นอย่างเดียวเลยอ่ะ L หรือ 2 ตลอดทาง เราไปหลังฝนตกทางเลยลื่น ๆ ค่ะ ให้ จขบ.ขับเองนี่ไม่ไหวแน่ T.T

ถึงที่พัก ที่จองไว้หัวละ 700 บาท ราคานี้เฉพาะช่วงฤดูฝน แถมอาหารเย็นกับอาหารเช้าแบบง่าย  ๆ อีกสองมื้อ บ้านพักไม่มีไฟฟ้า แต่เป็นไฟจากแผงโซล่า น้ำปะปาภูเขา มีห้องน้ำ แต่ไม่มีเครื่องทำน้ำอุ่น หรือแก๊สทำน้ำอุ่นให้ค่ะ  ถึงแล้วเก็บของเข้าห้องพัก แล้วไปถ่ายรูปที่คาเฟ่ของที่พัก เขาเรียกคาเฟ่น่ะ ก็เป็นที่ชาร์จแบตให้ (หม้อตุนไฟจากแผงโซล่าเซลล์)

เก็บรูป
และเสพหมอกตามอัธยาศัย

หมอกฝนฟุ้งตลอดบ่าย ถึงค่ำนั้นที่บ้านฮัก เฮือนสุข
เราเดินสำรวจร้านค้า และเราเจออีกหลายโฮมสเตย์ที่น่าพัก เป็นสัดเป็นส่วน ไว้โอกาสหน้าเราจะเยือนค่ะ

เก็บรูปจนหนำใจ
ได้เวลาอาหารเย็น

อาหารเย็นเสร็จแล้ว
รู้สึกไข่เจียวน้ำมันเยอะไปน่ะ เดินหาร้านขนมทานแก้เลี่ยนกันเหอะ

ความเดินเล่น ยิงภาพเรื่อย ๆ ซูมกล้องไปที่มุมนี้
เฮ้ย มันน่านั่งมาก!! เราต้องไปชิลล์

ความเดินมาถ่ายรูปคนเดียว เดินมาเรื่อย ๆ จนสามีเดินตามมา
ไม่ใช่ค่ะ

คนข้างล่างไม่ใช่สามี แค่บางมุมของที่นี่ที่เรารู้สึกว่า "เฮ้ย

มันสโลไลฟ์ขึ้นวังเวียงเลยนะ" แว๊บนึงที่ความรู้สึกเนิบช้ามันเข้ามาทายทัก

เนิบช้า ชนิดที่ว่าเราไม่จับกล้องใหญ่นานมากเลยนะ ที่นี่เราจับมันไม่ปล่อยเลย
สนุกกับการถ่ายรูปจนไม่อยากวางกล้อง

สองคนกับสามีไปนั่งร้านของบ้านพักลีซูโฮมสเตยื
ได้วิวด้านล่าง กับโรตี และชาพีท ล้างคอ

เราชอบที่นี่เป็นการส่วนตัว
ชอบบาร์ ชอบที่พักที่ดูเป็นสัดเป็นส่วน รอบหน้าเราจะมาพักที่นี่ แบบเต็นท์

ลาบล๊อกนี้ด้วยวิวนี้

ขอบคุณที่แวะมา