ไปประจวบไปพิชิตเขาหลอมหมวก เมื่อนานมาแล้ว

ทริปนี้ ไปนานมากกกกกกแล้ว ไปประมาณพฤษภาคมมั้ง ช่วงวันหยุดยาวววววว อ่ะค่ะ มีวันหยุดยาวจนไปทริปมาเยอะแยะจนเรียงลำดับงงหมดแหระ ประจวบฯไปพฤษภาคม ส่วนบางกระเจ้ากับอยุธยาฯไปกรกฎาคม เหมือนจะเขียนในสองกระทู้ก่อนหน้านั้นผิดเดือน 555555+

เข้าเรื่องเลยดีก่า ประจวบเป็นทริปแรกของการเริ่มต้นการถ่ายภาพ ทริปแรก เริ่มกางปีกหัดบิน ยังบินเดี่ยวไม่ได้ แม่ยังประกบอยู่ ทริปนี้ไปกับครอบครัวค่ะ แล้วก็เพื่อนๆแม่ ไลฟ์สไตล์ต่างกะชมพู่หมูชอบเที่ยวแบบสุดๆ (เราเองแหระชมพู่) เป็นทริปแรกที่หลงไหลการถ่ายภาพและเป็นทริปที่ทำให้รู้สึกว่า #ต่อไปฉันจะไปคนเดียว เวลาโหวตไปที่ที่หนึ่ง โหวตไม่เคยชนะเลย ต้องไปตามใจเค้าตลอด #แอบเซ็ง เรียนรู้การถ่ายภาพการหามุม แอบมองแอบตามเค้าไปจาก ลุงเจี๊ยบ เป็นแฟนของเพื่อนแม่ เค้าไปเก็บมุมตรงไหน เค้าหามุมยังไง เทคนิค เลนส์กล้องแอบมองแอบจำมาหมด ทริปนี้ใช้กล้องโซนี่ตัวเล็ก ยังไม่มีตังส์ถอยกล้อง DSIR (เป็นทริปเดียวที่ใช้กล้องโซนี่ นอกนั้นฟูจิหมดเลย)

>นี้ครอบครัวเรา 4เกิร์ลแซ่บ อิอิ << ที่สวยๆตาโตๆข้างหน้านั้นน้องเรานะไม่ใช่เรา 5555+

เริ่มต้นการเดินทางวันที่ วันที่ 5 พ.ค. ตั้งแต่ออกเดินทาง จนถึงที่หมาย ความสุขเล็กๆของเรา
เวลาออก 04.30 น. โดยประมาน แวะทุกที่ ขรี้ทุกปั้ม
08.30 น. เข้าสู่ประจวบ
ถึงอ่าวมะนาวเวลา 10.40 น. โดยประมาน #ดูพระอาทิดตกดิน #กินข้าว #ไปพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำ

@อ่าวมะนาว เมื่อเธอยิ้ม ฉันก็ยิ้ม ถ้าจะถามว่า เคยมองใครสักคนยิ้มจนเราเผลอยิ้มตามมั้ย ตอบเลย ก็ยัยคนนี้แหระ

น้อสาว : ชุดแกโอเคหมดเลย ยกเว้นรองเท้า

ชมพู่ : เอ้า !!! แกจะหั้ยชั่นใส่ส้นสูงมาทะเลรึยังไง เอ๊ออออออ!

จากอ่าวมะนาว สู่ พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำ

เพชร : แม่นี้ปลาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา นั้นปลาาาาาาาาา ปลาตัวหย๋ายใหญ่

ชมพู่ : จ้าๆๆๆ (วิ่งตามนางลมจะจับ หอบกันไปเลย)

หลังพิพิธภัณฑ์ จะมีทะเล แต่ลงเล่นไม่ได้นะค่ะ สภาพตรงนั้นจะเป็นหาด ลงทะเล มันไม่ไต่ระดับนาจา 45 องศาดิ่งลงไปเลยจากพิพิธภัณฑ์ก็ไปพักบ้านเพื่อนแม่ ลูกสาวเค้าเรียบร้อยมาก ผิดกะนั่งชมเลย 5555+ เกร็งกันไปเลย

ไปต่อที่ วนอุธยานเขาตาม่องล่าย

วันที่ 6 พ.ค. ขึ้นเขาล้อมหมวก ขึ้นเขาเวลา 6.40 ถึงยอดประมาน 7.40 น. ลงจสกยอดเวลา 09.00 น.ถึงตีนเขาประมาน 10.00น. 11.00 น. กินข้าวและต่อที่อ่าวน้อย

เตรียมร่างกาย ร้องเท้า งดแต่งหน้าจัด แต่!!!!ลืมขวดน้ำ อย่าลืมเด็ดขาด หิวน้ำมาก น้ำมีขวดเดียว กิน4คน

*ขออนุญาตเจ้เสื้อเขียวด้วย ไม่รู้จักกันเป็นการส่วนตัว ถ่ายติดพี่แกมาตอนไหนไม่รู้ อันนี้ถ่ายเอง จะมีบางรูปที่ลุงถ่ายหั้ย

>>ความสุขของคนถ่ายรูป มีความสุขทุกครั้งที่ถ่าย แม้ไม่มีตัวเองอยู่ในรูป<<

และแล้ว หมูก็ขึ้นมาถึงยอด ตอนขึ้นนะ เหนื่อยจนคิดว่าพอแหระ ไม่ไปแล้วโว่ย แต่!! แต่

มาทั้งที่มาแล้วนะเว่ย >>>> ไม่ใช่เหตุผลของความฮึ๊ด นี้ต่างหากเหตุผลที่ไปต่อ

ผู้ชาย คร่ะ เหตุผลของเจ๊ ขวามือสุด กล้ามแน่นๆนั้นแหระจร่ะ

เรียกได้ว่าสปรีดปีน เกาะ เหาะตามกันเลยที่เดียวเชียว

ชม : เร็วๆดิแก

น้อง : จะรีบไปไหนว่ะ

ชม : เดะตามผู้ชายไม่ทัน เอ๊ะ ..... (ขออนุญาตเจ้าของรูป ถ่ายโดยไม่ได้ขออนุญาต เปนความชื่นชมส่วนตัว)

ขาขึ้นว่าโหดแล้ว ขาลง แอร๊ยยยย! ขอนอนบนนี้ได้มั้ย มันสู๊งงงงงงงงง

และเจ๊ก็ค้นพบความกลัวของตัวเอง เจ๊กลัวความสูง ขาลงเจ๊ขาสั่นมว๊ากกกกกกกกกกกก

ขาขึ้น

และขาลง

*รูปในระหว่างการปีน ถ่ายโดยลุงเจี๊ยบนะค่ะ*

ทริคเล็กน้อยนะจ่ะ

1. กางเกงเลือกที่มีคุณภาพ เลือกกางเกงเดินป่าไปเลยก็ได้ ทริปชมนะ 1คนใส่เกงวอร์มกีฬาผ้าหน้าตัวใหญ่ ขูดกะหินจนขาด อีกคนใส่ยีนส์ขาสั้น ขาเป็นรอยเต็มไปหมด ชมใส้วอร์มแบบแนบเนื้อเป้าแตกกันเลยทีเดียวเชียว ถ้ามีโอกาสจะไปแก้ตัวใหม่และจิเปลี่ยนกางเกงด้วย TT.TT

2. น้ำ อย่าลืมเอาไปเด็ดขาด ไม่หิวไม่เป็นไรแต่ถ้าหิวแล้วไม่มีกิน หงุดหงิดสุดๆ พาลพะโลไม่อยากไปต่อกันเลย

3. ถุงมือ ตอนแรกคิดว่าไม่จำเป็น ตอนขึ้นมันจับเชือกดึงตัวขึ้นไม่เท่าไร ตอนลงมันต้องรูดเชือกลง มือแดงแสบสั่นกันเลยละนายจ๋า

4. รองเท้า อย่าเอารองเท้าวิ่งไปปีน รองเท้าชมพังเลย แง่ๆ แล้วพอพื้นมันสึกช่ายป่ะ ลื่นครับเจ้าพระคุณรุนช่อง

5. ไปพิชิตเขาหลอมหมวกนะ อย่าปล่อยหั้ย เขาพิชิตเรา ยังไงก็ต้องขึ้นไปหั้ยถึง นะค่ะ

ลงมาจากเขาไปอาบน้ำ พักสักแปปก็ไปหาอะไรกินแล้วไปต่อที่ อ่าวน้อย ไม่ค่อยมีอะไรมาก แดดร้อน น้ำร้อน ไปถ่ายรูปแล้วก็กลับ