ข้าคือผู้พิชิต "ยอดดอยอ่างขาง"

วันที่ 2 มกราคม 2568

สำหรับนักท่องเที่ยวหลายๆคน ที่เคยมานอนกางเต้นท์ที่ "ลานกางเต้นท์ม่อนสน" ผมก็คิดว่า ทุกท่านก็น่าที่จะเคยหันไปมองยอดเขาลูกหนึ่ง ที่อยู่ใกล้ๆกับลานกางเต้นท์อย่างแน่นอน
และผมก็เชื่อว่า หลายๆท่าน ก็น่าที่จะมีความสงสัยอยู่บ้างว่า ไอ้ยอดเขาลูกนี้ มันปีนขึ้นไปได้หรือเปล่า เพราะว่าเมื่อมองดูจากที่ไกลๆ ก็จะเห็นว่า มันก็จะมีทางเดินเล็กๆอยู่

เนี่ยครับ เมื่อมองไปทางด้านข้างก็จะเห็นภูเขาลูกนี้อยู่ จากจุดชมวิว

และใช่แล้วครับ จริงๆแล้วมันมีทางให้เดินขึ้นไปได้ครับ
แต่เนื่องจากว่า ในวันนี้ เมื่อผมมองไปทางด้านฝั่งตรงข้ามของ "ยอดดอยอ่างขาง"

ผมก็พบว่า ในจุดที่ควรจะมองเห็น "ยอดดอยหลวงเชียงดาว" นั้น กลับแทบจะมองไม่เห็นเลย (จริงๆแล้ว มองด้วยตาเปล่าแทบไม่เห็นเลย ต้องเอารูปมาดึงมาแต่งเพิ่มครับ ถึงจะพอมองเห็น)
ผมก็เลยไม่ค่อยที่จะมีแรงจูงใจในการเดินเท่าไหร่นัก

หมายเหตุ: ภาพนี้เป็นภาพดอยหลวงเชียงดาว ที่ถ่ายเอาไว้เมื่อต้นปีที่แล้วน๊ะครับ
จะเห็นว่า ในภาพเก่านั้น ค่อนข้างที่จะมองเห็นดอยหลวงเชียงดาวได้ชัดเจนกว่า

แต่ทว่าในระหว่างที่ผมนั้น กำลังนั่งอยู่ที่จุดชมวิว อยู่ๆก็มีนักท่องเที่ยวอยู่กลุ่มหนึ่งมานั่งใกล้ๆ แล้ว 1 ในสมาชิกของกลุ่มนั้น ก็มีอยู่คนหนึ่งที่บ้าพลัง และหลังจากที่พูดคุยกันอยู่พักหนึ่ง ผมก็บอกรายละเอียดไปว่า มันเป็นยอดดอย ที่สามารถไปเดินได้เลย โดยที่ไม่ต้องไปขออนุญาติเจ้าหน้าที่
และผมก็ได้ให้ข้อมูลไปเล็กน้อยว่า ทางเดินนั้น ค่อนข้างชัน และอันตราย และก็ให้เดินเฉพาะบริเวณที่เจ้าหน้าที่นั้น ได้ไปใช้จอบทำบันไดแบบง่ายๆเอาไว้ให้เท่านั้น

และหลังจากนั้น ผมก็นั่งชิลล์ๆ อยู่ตรงจุดชมวิว เพื่อรอถ่ายรูปเหล่าผู้กล้า ที่ชื่นชอบในการผจญภัย ที่จะไปพิชิต "ยอดดอยอ่างขาง"

อัยย่ะ น้องเค้าไปเดินจริงๆด้วย 555+++
และก็ดูเหมือนว่า จะมีนักท่องเที่ยวอีกหลายคน ที่ขึ้นไปเดินในวันนี้กัน

แว่ะถ่ายรูป เท่ห์ๆ ซักหน่อย

ฮึ๊บๆ เดินต่อๆ
และก็สำหรับเส้นทางเดินนั้น จากภาพที่เห็นนี้นั้น มันจะยังไม่ใช่ยอดสูงสุด ของดอยอ่างขางน๊ะครับ
โดยจุดสูงสุดนั้น จะต้องเดินต่อไปอีกประมาณ 400 เมตรครับ ซึ่งมันก็เป็นทางที่ไม่ได้ชันอะไรมากมายแล้วครับ

วันที่ 3 มกราคม 2568

สวัสดี เช้าวันใหม่

อัยย่ะ มีคนไปเดินขึ้นกันตั้งแต่เช้าเลย

ฝากเอาไว้ก่อนน๊ะ เพราะวันนี้ ผมมีภารกิจอื่น ที่จะต้องไปเที่ยวตามจุดต่างๆของดอยอ่างขาง

ภารกิจแรก ไปถ่ายรูปที่ "สถานีเกษตรหลวงอ่างขาง"

ภารกิจที่สอง ไปถ่ายรูปที่ "ไร่ชา 2000"

ภารกิจที่สาม ไปหาอะไรกินที่ "ไร่สตอเบอรี่นอแล" เพราะี่ที่ไร่ชา 2000 มีแต่ร้านกาแฟ และมาม่า ขายเท่านั้น

นี่เลยๆๆๆ "ไส้กรอกสมุนไพร" และ "ข้าวเหนียวหมูปิ้ง" สุดยอดของความอร่อย

ภารกิจที่สี่ ไปถ่ายรูปที่ "หมู่บ้านนอแล"

โดยที่หมู่บ้านนอแลนั้น จะมีฐานที่มั่นของทหารพม่า ที่อยู่ใกล้มากๆ
หมายเหตุ: สำหรับรายละเอียดจุดท่องเที่ยวของอ่างขาง ผมจะทำรีวิวแยกอีกทีน๊ะครับ

และหลังจากที่ผมทำ Main Quest เสร็จเรียบร้อยแล้ว ผมก็กลับมาทำ Side Quest ต่อทันทีครับ

หลังจากนั้น ผมก็เดินไปตามถนน ซึ่งทางขึ้นนั้น ก็อยู่ใกล้ๆแค่ประมาณ 200 เมตร เท่านั้นครับ

นี่ครับ ทางขึ้นก็จะรกๆพอสมควรเลยครับ

อ่อ... แต่สิ่งหนึ่งที่ไม่ควรลืม ก็คือน้ำดื่มน๊ะครับ 
แต่เนื่องจากว่า ระยะทางเดินนั้น มันใกล้มากๆ ผมก็แนะนำว่า ให้ไปซื้อน้ำดื่มที่ร้านค้าก่อนขึ้นก็ได้ครับ เพราะว่ามันมีน้ำดื่มขวดเล็กจิ๋ว ที่สามารถเอาใส่กระเป๋ากางเกง หรือกระเป๋าเสื้อได้แบบสบายๆเลยครับ 
ตอนที่ผมไปเดิน ขวดเดียวก็เหลือๆแล้วครับ

และหลังจากที่ผมใช้เวลาเดินไปซักพักใหญ่ๆ (จำไม่ได้ว่ากี่นาที 555+++)
ผมก็เดินไปถึงทางเดินบนเขาได้แบบไม่ยากเย็นนัก

นั่นงัย ป้ายๆๆๆ

และแล้วๆๆๆ ข้าก็คือ "ผู้พิชิต ยอดดอยอ่างขาง" ง๋าง ง๋าง

ขออนุญาตทำความสะอาดป้าย

และนี่ก็คือ ทิวทัศน์ ของผู้ที่อยู่ในจุดสูงสุด ฮ่าฮ่าฮ่า

ตรงนี้น่าจะเป็นจุดพักเบรก ตรงทางลงอำเภอฝาง

ส่วนตรงนี้ก็ "ลานกางเต้นท์ม่อนสน"

ส่วนดอยหลวงเชียงดาว ของผม ก็หายไปเลย T T

และสำหรับใครที่อยากจะมาเดินในช่วงเวลาพระอาทิตย์ตก ผมก็ขอบอกว่า มันก็น่าที่จะสวยกว่ามาเดินในช่วงกลางวันอยู่พอสมควรเลยครับ

อันนี้เป็นรูปที่ผมถ่ายเอาไว้เมื่อตอนต้นปีที่แล้วน๊ะครับ

"ดอยหลวงเชียงดาว"