ตามล่าดอกลิ้นมังกรสีชมพู หน้าน้ำตก ในวันแม่ กับการเดินป่าหน้าฝน

วันนี้เราจะพาทุกท่าน เดินป่าฝ่าดงทาก เพื่อไปชมดอกลิ้นมังกรสีชมพูที่หน้าน้ำตกหมันแดงชั้น 5 ซึ่งดอกลิ้นมังการสีชมพูนี้จะบานในช่วง สิงหาคมของทุกปีเท่านั้น เราจึงมาในวันแม่ได้ เพราะมีวันหยุดหลายวัน

การเดินทาง เราต้องมาที่ อุทยานแห่งชาติภูหินร่องกล้า แล้วไปที่หน่วยพิทักษ์อุทยาน ภรก7(หมันแดง)

ซึ่งทางที่ดีควรโทรมาแจ้งล่วงหน้าก็ดี เพราะถ้าคนเยอะทางเจ้าหน้าที่จะได้หาคนมานำเข้าได้

ที่สำคัญควรติดต่อเจ้าหน้าที่ ไม่ควรให้คนพื้นที่นำเข้านะครับ

เรามาติดต่อล่วงหน้า ทางเจ้าหน้าที่แจ้งว่าปีนี้ดอกออกไม่เยอะเพราะโดนน้ำซัดหลุดไปพอสมควร ทำให้ใจคอไม่ค่อยดีเลย แต่ไม่เป็นไร ถือว่าเดินป่าสนุกๆ

เราเลยกลับไปพักผ่อนที่อุทยาน เพราะที่หน่วยไม่สามารถกางเต้นท์ได้ สำหรับผู้ที่เคยกาง ตอนนี้กางไม่ได้แล้วนะครับ

สิ่งสำคัญที่ต้องเตรียมในการเข้าไปที่น้ำตกคือ ถุงกันทาก, รองเท้าเดินป่า, อาหารกลางวัน

เวลาในการเดินถ้าไปเรื่อยๆ ก็ประมาณ 2 ชม ถ้าไม่อยากเดินกลับก็สามารถเดินทะลุไปหมู่บ้านแล้วจ้างรถมาส่งที่หน่วยได้

เอาล่ะ ถึงเวลาลุยแล้ว เรามากันแต่เช้า เพื่อที่จะได้ลงไปถ่ายรูปก่อนเพราะมุมมีจำกัด

เริ่มเราเดินถนนเล็กน้อย

เริ่มเข้าป่า

ทางช่วงนี้เดินสบายมาก มีน้องทากมาทักทายเป็นระยะๆ

เดินไม่นานก็จะถึงลำธาร จากลำธารมีทางขึ้นเบาๆ

เดินต่อไม่นานเราก็จะถึงบริเวณที่มีต้นเมเปิ้ล หนาแน่น ก็พอเจอใบแดงๆบ้าง เลยเก็บเอาไปเป็น พอร์พ ถ่ายรูป

เข้า กม ที่ 2 เราก็ถึงจุดต้นไม้ล้มที่เป็นที่เริ่มจุดที่ชันที่สุด

ที่จุดนี้สำรวจร่างกายพบว่าน้องทากมีหลายตัวเลย

เอาล่ะที่นี้ หลังพักเล็กน้อย ทางจากนี้ทั้งลื่นและชัน เราไปได้ไม่เร็วนัก ความชันไม่มากก็แค่ 60 - 80 องศา

ถ้าถึงป่ากล้วย ก็เกือบหมดทางชั้นแล้ว

เจอต้นแบบนี้ ก็หมดแล้ว

จากจุดนี้ เดินไม่ไกลก็ถึงจุดป่ากล้วยอีกครั้ง เลยไปก็ถึงป่าไผ่ก็จะได้ยินเสียงน้ำตกแล้ว

น้ำตกที่นี่เราจะนับจากบนไปล่างเริ่มจากชั้น 1 แล้วลงไปเรื่อยๆจนถึงชั้น 8 แต่เราจะตรงไปชั้น 5 ที่เป็นไฮไลท์ก่อนที่คนอื่นจะมาถึง เวลาเดินก็ 2 ชม พอดี

และนี้คือชั้น 5 กลุ่มหน้าน้ำตกบางกว่าปีก่อนเพราะโดนน้ำซัดหลุดไปบ้าง แต่โซนหลังก็ยังหนาแน่นพอให้ชื่นใจได้

ถ่ายรูปจนพอใจแบบไม่มีใคร จนกลุ่มอื่นมาถึงเราก็ไปต่อที่ชั้น 8 ที่ชั้นนี้แอบมีดอกลิ้นมังกรสีชมพู อยู่กอนึง หวังว่ามันจะขยายจนเป็นกอใหญ่ในอนาคตนะครับ

เราเดินย้อนไปที่ชั้น 7 ก็งดงามใช้ได้

ชั้น 6 ถือเป็นชั้นเล็กๆ(แอบเอาใบเมเปิ้ลวางประดับ)

ชั้น 4 เป็นชั้นที่ใหญ่มาก แต่รูปอาจดูธรรมดาไปหน่อย

ชั้น 3 ก็ใหญ่

ชั้น 2 ลงไปไม่ได้เพราะ ต้นไม้ล้ม

เราพักกินข้าวที่ชั้น 1 ชั้นนี้ส่วนตัวผมว่าสวยเลย

ขากลับเราก็ต้องพบกับทางขึ้น ทั้งไม่ชันและชัน ระหว่างทางเราก็พบกับความชุ่มชื่น

ขากลับ เราเดินเร็วกว่าเดิมใช้เวลาแค่ 1:30 เท่านั้นเอง พอถึงก็พบว่า ทากน้อยแอบตามเราออกมาหลายตัวเลย เกือบลืม ระหว่างเดินต้องคอยดีด ทากออกเรื่อยๆนะครับ

ขอบคุณที่เข้ามาชมนะครับ ลาไปด้วยทากน้อยๆ