เป็นตอนต่อจากตอนที่แล้วนะคะ จากชานัคคาเล่ก็นั่งรถมาอิซเมียร์ค่ะ อยากเห็นซานโตรินี่ไม่ต้องไปไกลถึงยุโรป ไม่ต้องขอวีซ่าก็บินมาได้เห็นบรรยากาศแบบนี้ถึงไม่ใช่ก็ใกล้เคียงค่ะ ที่นี่ไม่ค่อยมีใครมารีวิว ไม่ค่อยมีคนไทยมา มาฟังเรื่องเล่าของการเดินทางคนเดียวของเราต่อนะคะ มีเรื่องผิดแผนเกิดขึ้นมากมาย มีเรื่องให้แก้ปัญหาเฉพาะหน้าก็เยอะค่ะ

ฉันนั่งรถบัสจากชานัคคาเล่มาที่เมืองอิซเมียร์ ใช้เวลาเกือบเจ็ดชั่วโมง เนื่องจากรถบัสดีเลย์ทำให้ฉันมาถึงที่นี่เกือบสามทุ่ม โรงแรมของฉันอยู่ในเมืองใกล้สถานีรถไฟ Basmane แต่จากที่นี่ที่ท่ารถฉันจะไปอย่างไร ไม่รู้เลย อ่านมามีคนบอกว่าให้ไปขึ้นเมโทรไปอีกสองสถานีก็ถึงสถานีบาสมานี่เลย ฉันดูในจีพีเอสเหมือนเมโทรอยู่ไม่ไกล เดินไปถามคนแถวนั้นพูดว่าเมโทรๆอยู่ที่ไหน เค้าว่าอยู่ข้างล่าง ฉันลงไปชั้นล่างไม่เห็นป้ายเมโทรเลยซักนิด เริ่มดึก เริ่มกังวลว่าฉันจะทำอย่างไรดี มีสาวตุรกีนางหนึ่งเดินผ่านมาฉันถามเขาว่าเมโทรอยู่ที่ไหน หล่อนชี้ไปที่บริษัทรถเมโทร ที่ตุรกีมีบริษัทรถบัสชื่อเมโทรด้วยแต่มันไม่ใช่ที่ๆฉันต้องการไป ฉันต้องการไปสถานีรถไฟฟ้าเมโทร!

ฉันเดินไปถามคนขายตั๋ว หนุ่มน้อยตุรกีพูดภาษาอังกฤษไม่ได้ แต่ช่วยเรียกคนที่พูดภาษาอังกฤษได้มาให้ คนตุรกีช่างมีน้ำใจจริงๆ เขาบอกฉันว่าให้ออกไปจากสถานีเดินไปทางขวาไปเรื่อยๆจะเจอรถตู้ให้บอกเขาไปที่นี่ เขาเขียนภาษาตุรกีใส่กระดาษให้ฉัน ฉันขอบคุณเขาแล้วเดินจากไป ฉันเดินไปงงๆ อยู่แถวๆลานจอดรถ ฉันไม่รู้เลยว่าตรงไหนที่รถตู้จอด อีกครั้งฉันถามคนกวาดถนน คนกวาดถนนแสนใจดี พาฉันชี้ไปตรงรถตู้จอด ฉันขึ้นรถตู้พร้อมยื่นกระดาษที่เขียนไว้ว่าฉันจะไปลงที่ไหน รถตู้ขับออกไปประมาณ สิบกว่านาที ก็จอดข้างทางแล้วบอกฉันว่าที่นี่แหล่ะ ฉันลงรถมายืนแบบมึนๆ มันเป็นริมถนนใหญ่มืดๆ เหมือนริมถนนซุปเปอร์ไฮเวย์บ้านเรา ฉันมองไปรอบๆซักพักก็เห็นคนเดินไปทางเดียวกัน ฉันเดินตามพวกเขาไป เดินไปประมาณร้อยเมตรฉันก็เห็น สถานีรถไฟฟ้า เมโทร ป้าย Halkapınar

ฉันเดินไปซื้อตั๋วไป สถานี Basmane คนขายบอกว่าเขาไม่ขายเที่ยวเดียว บัตรหนึ่งใบสองเที่ยว ราคา 5.50 ลีร่า ฉันยังไงก็ได้แล้ว ณ ตอนนั้น ดึกแล้วฉันอยากพักผ่อน นั่งเพียงสองสถานีก็ถึง บาสมานี่ ฉันออกจากสถานีมองดูจีพีเอสในมือ โรงแรมของฉันอยู่แถวๆวงเวียน เวลานั้นเกือบห้าทุ่มแล้ว มองไปรอบๆ ที่นี่ผู้คนยืนอยู่เต็มสองข้างถนน บางคนนั่ง บางคนนอนอยู่ข้างทาง มีแต่ผู้ชายเต็มไปหมด ทุกคนจ้องมาที่ฉันคงเพราะฉันเป็นเอเชียหัวดำมาเดินดุ่มๆดึกดื่นๆอยู่คนเดียว ฉันดูจีพีเอสในมือ ฉันอยู่ใกล้โรงแรมมากแต่ฉันหาไม่เจอ ฉันเดินไปในร้านขายน้ำแถวนั้น และถามถึงโรงแรมเขาบอกฉันว่าให้ตรงไป

ฉันเดินตรงไปตามทางถึงทางแยกฉันดูจีพีเอสอีกครั้งโรงแรมอยู่ไหนนะ ฉันเหนื่อย ทำไมตามข้างถนนหนทางถึงมีผู้ชายเยอะแบบนี้ ยืนๆนั่งๆนอนๆ พวกเขามาทำอะไรกัน ฉันสงสัยแต่เก็บไว้ในใจ เมื่อฉันเงยหน้าขึ้นมองรอบๆอีกครั้ง นั่นโรงแรมของฉันอยู่ตรงนี้นี่เอง ฉันดีใจมาก ฉันลากกระเป๋าเข้าไปเชคอิน พนักงานมาช่วยฉันยกกระเป๋า หลังจากเชคอินเสร็จคำถามแรกที่ฉันถามคือทำไมคนตามถนนถึงเยอะจัง และฉันก็ได้คำตอบ พวกเค้าเป็นพวกที่จะขึ้นเรือเพื่อหนีเข้ายุโรป เรือจะมารับประมาณตีสาม ฉันฟังแล้วนึกถึงพวกโรงฮิงยาบ้านเราคงแบบเดียวกัน

ฉันตื่นแต่เช้าวันนี้ ฉันตั้งใจไปเมืองตากอากาศชายทะเลชื่อ Alaçatı ฉันเห็นรูปจากในกูเกิ้ลตอนฉันเซิร์ทเกี่ยวกับตุรกี ทำไมฉันอยากไปน่ะเหรอ ฉันอยากไปเพราะว่าเมืองนี้เป็นเมืองที่เหมือน เกาะซานโตรินี่ ประเทศกรีกมาก กรีกเป็นประเทศหนึ่งที่ฉันอยากไปแต่ยังไม่มีโอกาสดังนั้นขอไปแค่ที่เหมือนกันก็ยังดี ฉันหาข้อมูลวิธีไป แต่ไม่มีเลย แต่จะไปยากอะไรก็ถามคนท้องถิ่นสิ ฉันถามรีเซฟชั่นที่โรงแรมเขาบอกให้ฉันนั่งเมโทรไปสถานี Fahrettin Altay ซึ่งเป็นสถานีสุดท้ายและเดินต่อไปที่สถานีรถบัส เป็นรถบัสคันใหญ่ๆที่จะไป Cesme

ข้อมูลพร้อมใจพร้อมฉันจึงเดินเล่นไปเรื่อยจนถึงถึงสถานีเมโทร ฉันลงไปยืนงงอยู่หน้าตู้ขายตั๋ว ไม่มีภาษาอังกฤษเลย ฉันจะทำไงดี ตรงช่องพนักงานขายตั๋วก็ไม่มีคนทำงาน ฉันยืนหมุนซ้ายหมุนขวา หนุ่มตุรกีคนหนึ่งเห็นฉันยืนงงๆ จึงเดินมาหาฉันแล้วพูดกับฉัน หนุ่มคนนี้เขาพูดภาษาอังกฤษได้ฉันดีใจมาก เขาถามฉันว่าจะไปที่ไหน ฉันบอกเขาว่าฉันจะไป อลาชาตึและเชสเม่ เขาบอกว่าวันนี้เป็นวันหยุดไม่มีใครขายตั๋วหรอก คนที่เดินทางเค้ามีตั๋วของเค้าอยู่แล้ว ส่วนตู้นี่เอาไว้เติมเงินในตั๋วเท่านั้น โอ ฉันจะทำไงดี ยืนมึนอยู่ห้าวิ เค้าบอกว่าเค้าจะพาฉันไปหาเจ้าหน้าที่ที่ออฟฟิศ เผื่อเจ้าหน้าที่จะใจดีขายตั๋วให้ โอยคนตุรกีใจดีจริงๆ เค้าพาฉันเดินไปหาเจ้าหน้าที่อีกฟากหนึ่งของสถานี เขาบอกเจ้าหน้าที่ว่าฉันต้องการตั๋ว เจ้าหน้าที่ก็ใจดี เดินเข้าไปด้านในหยิบตั๋วมาให้ฉันเป็นตั๋วเมโทรไปกลับ หนุ่มคนนั้นเดินมาส่งฉันเพราะว่ากลัวฉันไปผิดทางพร้อมจดเบอร์โทรศัพท์ให้ บอกฉันว่าถ้ามีปัญหาอะไรให้โทรหาเขา เขาพร้อมจะช่วยเสมอ ฉันขอบคุณเขาจากใจจริงและโบกมือบ๊ายบาย ผู้ชายตุรกีช่างมีน้ำใจกับฉันซะจริงๆ

เมโทรมาสุดสายสถานี Fahrettin Altay ฉันลงมาฉันไม่รู้หรอกว่าท่ารถไปทางไหน เห็นคนเดินหิ้วกระเป๋าก็ตามเขาไป ท่ารถห่างจากเมโทรนิดเดียว ฉันมองหารถบัสคันใหญ่ๆ หาไม่ยากไปถึงฉันพูดว่า อลาชาตึ เขาก็พยักหน้า นั่งประมาณหนึ่งชั่วโมง รถก็จอดและพูดว่าอลาชาตึ ฉันลงรถ แต่อีกแล้วรถจอดข้างถนนใหญ่ ฉันไม่รู้จริงๆว่าบ้านสีฟ้าๆมันอยู่แถวไหน ฉันถามคนแถวนั้นด้วยการเอารูปให้ดูเขาก็บอกฉันแค่ว่าตรงไปๆ ฉันเดินไปเรื่อยๆ เริ่มมองเห็นโรงแรม สองสามแห่งจึงเดาว่าน่าจะอยู่แถวนี้แหล่ะ โชคดีที่ฉันมีเซนส์ ฉันเดินลัดเลาะไปตามซอยเล็ก ซอยน้อยย่านโรงแรมในที่สุดฉันก็เจอบ้านสีขาวหน้าต่างฟ้าๆสไตล์กรีก ฉันเดินชื่นชม ดูบรรยากาศ ฉันไปเดินไปเจอตลาดนัด มีแต่ผลไม้หรือผักหน้าตาแปลกๆ ทุกคนมองดูฉัน เพราะอะไรน่ะเหรอแถวนี้ไม่มีคนเอเชียเลยซักคนเดียว

ฉันเดินเล่นไปเรื่อยๆ บ้านสีขาวหน้าต่างสีฟ้าช่างสวยจริงๆ มีร้านอาหารมากมาย อาหารที่นี่ค่อนข้างแพงเพราะเป็นเมืองตากอากาศชายทะเล ตอนนี้แดดยังร้อน ยังไม่มีผู้คนออกมานั่ง บริกรได้แต่จัดโต๊ะ ปัดกวาดเช็ดถู ถนนหนทางแถวนี้ก็สะอาด ฉันเดินชื่นชม มโนจินตนาการไปว่าเป็นซานโตรินี่ มีคนบอกสาวตุรกีที่สวยที่สุดส่วนใหญ่มาจากอิซเมียร์เพราะว่าหล่อนมีส่วนผสมระหว่างตุรกีกับกรีก

ร้านอาหารน่ารักๆทั้งนั้นเลยดูตรงไหนก็น่านั่งไปหมด ฉันคิดสะระตะแล้วว่าถึงแพงแต่ฉันก็อยากจะกินอะไรซักหน่อยเพื่อซึมซับบรรยากาศ ไหนๆก็อุตส่าห์ดั้นด้นมาจนถึงที่นี่ ฉันไปเจอร้านสีฟ้าน่านั่งทำไมฉันเลือกร้านนี้น่ะเหรอ ก็เพราะสะดุดตาหนุ่มน้อยยืนเรียกแขกหน้าตาจิ้มลิ้มอยู่หน้าร้าน อุ้ยสบตาด้วย น่ารักถูกใจจัง ฉันใจง่ายตัดสินใจนั่งที่นี่เลย ฉันดูเมนูแล้วสั่งปลาหมึกทอดกับซ้อสอะไรซักอย่างก็อร่อยดี เจ้าของร้านใจดีเอาเมเล่อนมาให้ฉันกินฟรีๆด้วยน่ารักจัง ฉันนั่งกินลมชมวิวใช้ไวไฟที่ร้านส่งข่าวถึงบ้านว่าฉันสบายดี

นั่งกินลมชมวิวจนหนำใจ ดูนาฬิกาได้เวลาแล้วที่ฉันต้องจากที่นี่เพื่อไป เชสเม่ ฉันต้องกลับอิซเมียร์เย็นนี้ ฉันต้องทำเวลา ฉันเดินย้อนกลับไปตรงที่รถบัสมาส่งฉัน ไกลพอสมควร ฉันรออยู่นานไม่เห็นรถบัสซักคัน ฉันเดินไปถามคนแถวนั้นว่า เชสเม่ๆ เขาบอกฉันว่ามีรถตู้เล็กๆไปให้เดินตรงไปเรื่อยๆ ฉันเดินอย่างเร่งรีบ เวลามีไม่มากนัก ฉันไม่อยากเสียเวลาอีกแล้ว ฉันกำลังเดินผ่านชายหนุ่มคนหนึ่งยืนสูบบุหรี่อยู่ข้างถนน เขาถามฉันว่าไปไหน ฉันตอบว่า เชสเม่ เขาบอกว่าขึ้นรถสิ เขากวักมือ เขาบอกว่าเขากำลังจะไปเชสเม่พอดี ฉันลังเล อยู่ดีๆก็มีคนมากวักมือเรียกขึ้นรถกลางถนน เอาไงดี ดูนาฬิกาแล้วฉันตัดสินใจ ไปก็ไป เดี๋ยวเห็นท่าไม่ดีค่อยว่ากัน ฉันกระโดดขึ้นรถ พลางนึกในใจ ฉันช่างใจง่ายเหลือเกิน อาจจะเป็นเพราะฉันเห็นว่าคนตุรกีดีกับฉัน เขาขับรถพลางพูดภาษาตุรกี ฉันไม่เข้าใจ เขาพูดอังกฤษได้เพียงนิดหน่อยฉันจับใจความได้ว่า ดื่มชากับเขาก่อนไปมั้ย ฉันขอโทษ ฉันไม่มีเวลา ฉันลงรถพร้อมขอบคุณโบกมือบ๊ายบาย เขาจูบมือบอกลา อ่าาา รู้สึกเขินจังมีผู้ชายจูบมือ…

Çeşme เป็นเมืองตากอากาศชายทะเล มีเรือยอร์ชมากมาย บ้านเมืองก็ขาวๆน่ารักรวมทั้งมีปราสาท ปราสาทสร้างในยุคอ๊อตโตมันจึงเป็นปราสาทกึ่งยุคกลาง และคริสต์ผสมอิสลาม ฉันไม่ได้เดินเข้าไปเวลาไม่พอเสียดายจริงๆได้แต่ถ่ายรูปด้านหน้ามาเท่านั้น

ฉันมีเวลาเดินเล่นเชสเม่ไม่นานนัก ฉันเดินผ่านร้านขายของที่ระลึกหยุดมอง เจ้าของร้านเดินมาคุยกับฉัน เขาถามฉันมาจากที่ไหน ฉันบอกว่าจากประเทศไทย เขาบอกว่าเขาเห็นประเทศไทยในทีวีช่างสวยงาม ฟังแล้วภูมิใจจริงๆ ฉันต้องไปต่อแล้วฉันบอกเขา เขาเอา อีวิลอายส์ ของที่ระลึกๆเล็กๆให้ฉัน ทั้งๆที่ฉันไม่ได้ซื้อของเขาเลย ขอบคุณมากนะหนุ่มตุรกีที่รัก

ได้เวลากลับแล้ว ฉันเดินถามทางไปขึ้นรถกลับอิซเมียร์ ฉันไม่อยากตกรถไฟเที่ยวเย็นนี้ ฉันได้เที่ยวรถออก 4 โมงครึ่ง ราคาตั๋ว 13 ลีร่า ฉันกลับมาถึงโรงแรม หกโมงกว่าๆ ฉันบอกลารีเซฟชั่นเขาเอา อีวิลอายพวงกุญแจใหญ่ให้ฉันบอกเป็นของขวัญจากโรงแรม ฉันรู้สึกขอบคุณคนที่นี่ คนตุรกีมีน้ำใจในทุกๆที่ที่ฉันไป ฉันเดินทางคนเดียวฉันไม่เคยเหงาเลยมิตรภาพดีๆมีให้เสมอ...

ฉันกลับมาที่สถานี บาสมานี่ซื้อตั๋วรถไฟไปเซลจุก คืนนี้ฉันจะนอนที่เซลจุก รถไฟออก 19.10 ใช้เวลาเพียงหนึ่งชั่วโมงเท่านั้น บ๊ายบายเมืองแห่งความเป็นกรีก มีโอกาสฉันจะกลับมาอีกครั้ง...

ตอนนี้จบแล้วนะคะ ตอนหน้า จะเป็นเมืองโบราณเอเฟซุสค่ะ จะพาไปร้องเพลงที่โรงละครกัน^^ตอนสามค่ะ