ตอนที่ 2

DALAT สวิสเซอร์แลนด์แห่งเวียดนาม

ทุกย่างก้าวที่เราก้าวเดินผ่านไปในแต่ละวัน ไม่ว่าจะทำงาน หรือท่องเที่ยว ล้วนแต่จะสร้างความทรงจำและประสบการณ์ให้ชีวิตมีสีสัน บางครั้งการเดินทางเราก็คิดเสมอว่าหนทางข้างหน้าจะเป็นอย่างไร เหมือนที่รีวิวไว้ไหม หรือแตกต่าง หรือแม้กระทั่งเงินที่เตรียมไปจะพอหรือเปล่า (เพราะไปเที่ยวแต่ละทีนี่นั่งต้มมาม่ากินที่บ้านเลยทีเดียว) การเดินทางครั้งนี้ของผมก็เข้ามาสู่วันที่สองจากมุยเน่ เมืองที่มีอากาศค่อนข้างร้อน ไปสู่ดาลัด เมืองในหุบเขา ที่มีฉายาว่า "สวิตเซอร์แลนด์ของเวียดนาม" ในใจคิดว่า สวิตเซอร์แลนด์ยังไม่เคยไปเลย แล้วผมจะรู้ได้ไงว่ามันเหมือนหรือแตกต่าง ???? แต่การเดินทางเข้าสู่ดาลัดนั้นทำให้ผมได้เจอน้ำใจของคนเวียดนามที่ช่วยเหลือผม บางครั้งลองวาง Google maps ลงแล้วถามคนท้องถิ่นอาจจะได้รสชาติที่สนุกไปอีกแบบก็ได้

(เพื่อความต่อเนื่องสามารถอ่านรีวิวตอนแรกของการเดินทางไปเวียดนามใต้ได้ที่ : https://th.readme.me/p/2241)

วันสุดท้ายของการอยู่มุยเน่เพื่อเตรียมตัวรอรถมารับเพื่อเดินทางไปยังจุดหมายต่อไป คือ ดาลัด ผมก็นั่งรอรถอยู่หน้าเกสท์เฮาส์ซึ่งรถจะมารับเวลาประมาณ 12.00 น. เมื่อรถมารับเตรียมตัวไปดาลัดกันใช้เวลาเดินทางประมาณ 5 ชั่วโมง (จากมุยเน่ - ดาลัด) การเดินทางไปดาลัดนั้นจะมีการขึ้นเขา (ภาพด้านบน) แล้วจะมีการแวะจอดเพื่อให้ผู้โดยสารเข้าห้องน้ำ หรือซื้ออาหาร เครื่องดื่ม เพราะต้องเดินทางอีกยาวไกล

ผมมาถึงดาลัดก็เวลาเกือบประมาณ 6 โมงเย็นฟ้าเริ่มมืด ซึ่งที่ทำให้รู้ว่าถึงเมืองดาลัดแล้ว ง่าย ๆ เลยครับ

1. สภาพแวดล้อมที่แปลกตากว่าปกติ

2. ขึ้นเขามีแต่ต้นสน

3. การแต่งกายของคนในท้องที่ที่จะสวมเสื้อกันหนาว (สังเกตุง่ายสุดแล้วครับ)

ปอลิง ค่าใช้จ่ายการเดินทางผมสรุปให้นะครับ พอดีครั้งนี้ผมได้จัดให้ทัวร์พาไปครับ

ตอนนี้ก็มาถึงเมืองดาลัดอย่างเต็มตัว พอเดินทางถึงรถบัสก็ไปจอดตรงหน้าบริษัททัวร์ เลยโรงแรมทิวลิปแล้วเจ้าหน้าที่ตรงบ.ทัวร์ก็ออกมาต้อนรับและถามว่าพักอยู่ที่ไหน พร้อมกับแนะนำว่าต้องเดินไปทางไหน แต่ปรากฏว่าผมหลงทาง หลงทาง ใช้อากูเกิลแมปก็ยิ่งงง ยิ่งหลงทิศ เพราะเส้นทางมันซับซ้อนกว่ามุยเน่ ตรอกซอยเยอะมากจนงง สุดท้ายก็ต้องถามรปภ.ที่โรงแรมเพื่อหาทางไปที่พัก ปรากฏพอถามไปก็ยังหลงอยู่ รปภ.เลยเดินไปถามคนขับแท๊กซี่ให้ ตัวเองก็งงอีก เดินไปเดินมาก็เดินไปหารปภ.อีกรอบ จากนั้นลุงแกก็พาไปหาคนขับแท๊กซี่อีกคนที่จอดใกล้กัน พอถามทางเสร็จผมก็หลงอีก เลยตัดสินใจเดินย้อนกลับนั่งพี่วินมอไซค์ดีกว่า ไม่ไหวแล้วขาจะเดี้ยงแล้ว พี่วินมอไซต์เลยไปส่งหน้าที่พัก ในราคา 20.000 ดอง (ราคาประมาณ 30 บาท)

ที่พัก :

Binh Yen Hotel ( 2 คืน) โดยผมพักห้องพักที่เป็นแบบ Dorm ครับ ราคาตกประมาณ 10 USD หรือเป็นเงินไทยประมาณ 400 กว่าบาทต่อ 2 คืนครับ มาถึงที่พักก็มืดพอดี เดินเข้าโรงแรมก็ทำการเชคอินกัน จากนั้นลูกชายเจ้าของเกสท์เฮาส์ก็พาไปห้องพักครับ ไปดูห้องพักกันว่าเป็นแบบไหน

ภาพของห้องพักแบบ Dorm ของ Binh Yen Hotel ครับซึ่งจะมีทั้งหมด 6 เตียง บรรจุได้ 12 คนครับ โดยแต่ละเตียงนั้นก็จะมีโคมไฟตรงหัวเตียง ราวแขวนผ้า ตู้ลอคเกอร์เก็บของใต้เตียง โดยตอนไปถึงห้องนั้นผมอึ้งเล็กน้อยครับ คือเงียบมาก เลยถามลูกชายเจ้าของเกส์เฮาส์ว่าห้อง Dorm วันนี้มีผมพักคนเดียวใช่ไหม เค้าก็บอกว่า ใช่มีคุณพักคนเดียว ในใจคิดวิตกแบบว่า ไปพักที่อื่นห้องเดี่ยวแบบนี้ก็น่ากลัวแล้วนะ แต่ยังดีมันเล็ก แต่นี่ห้องแบบ Dorm พักคนเดียว อีก 11 เตียงว่างเปล่า สยองนิด ๆ แต่ดีมีม่านปิดถ้าไม่มีก็นอนคลุมโปงแล้ว 555

ตู้เก็บรองเท้าครับ ส่วนข้าง ๆ ก็เป็นห้องน้ำครับอยู่ภายในห้องแบบ Dorm ต่อไปสำรวจพื้นที่นอกห้องกันว่าเป็นแบบไหน

พอออกมาข้างนอกก็จะเป็นห้องนั่งเล่น สำหรับพูดคุยสังสรรค์เฮฮา (แต่ไม่รู้จะเฮฮากับใครเพราะมีอยู่คนเดียว)

ด้านข้างก็จะเป็นอ่างล้างหน้าครับ พร้อมกับมีไดร์ฟเป่าผมบริการครับ ซึ่งที่พักในดาลัดจะไม่มีพัดลมหรือแอร์เพราะอากาศที่นี่เย็นตลอดปีครับ ยิ่งตอนดึก ๆ หนาวขดตัวในผ้าห่มอย่างฟินครับ

เมื่อเชคอินเก็บข้าวของเรียบร้อยก็อาบน้ำ แล้วไปตะลอนดาลัดตอนกลางคืนตอนเดินจากที่พักไปเรื่อย ๆ ก็เจอร้านขายเหมือนน้ำเต้าหู้กับขนมปังทอด และมีเหมือนกะหรี่ปั๊บ สระบุรี น้ำเต้าหู้ที่กินเข้าไปรสชาติเหมือนกะทิเลย ซึ่งร้านนี้คนกินเยอะมากครับ จนโต๊ะเต็มเนื่องจากอากาศในตอนกลางคืนมันหนาวครับ เลยต้องกินอะไรร้อน ๆ

บรรยากาศถนนในตอนกลางคืนดูเงียบ และวังเวงประกอบอากาศที่เย็น ทำให้เดินเล่นได้อย่างสบาย

ระหว่างเดินกลับที่พัก ลืมไปเลยว่ายังไม่กินข้าวเลยแวะร้านอาหาร ร้านนี้ขายเหมือนข้าวต้ม มีใส่ไก่ ถั่วเขียวด้วย แปลก ๆ ดี แต่ก็กินจนหมดเพราะหิวมากก กลับที่พักเตรียมเก็บแรงสำหรับการตะลอนดาลัดทั้งวันดีกว่า

บรรยากาศยามเช้ามองเห็นหมอกจาง ๆ เหนือภูเขาหลังที่พัก เพราะว่าวันนี้ฝนตกในดาลัด (โอ๊ย พระเจ้าทำร้ายเด็กตาดำ ๆ ) แต่เราก็ไม่หวั่นเพราะฝนหยุดตกแล้ว

เดินออกมาจากโรงแรมก็เจอโรงพยาบาลดาลัดครับ มิน่าเห็นคนเยอะแต่เช้าเลยที่แท้มารอคิวหาหมอนี่เอง

บริเวณที่พักที่ผมพักอยู่ยามเช้าก็จะมีร้านอาหารมาขายครับ เยอะพอสมควรถึงแม้จะอยู่ห่างไกลจากตลาดดาลัด (เดินไปประมาณ 15 นาที )

เดินออกมาข้ามถนนไปตรงโรงพยาบาลดาลัดก็เจอร้านขายบั๊น หมี่ ( Bánh mì ) แซนด์วิชเวียดนาม กินซะหน่อยดีกว่าอาหารท้องถิ่นเติมพลังก่อนเดินเล่นรอเวลารถบัสมารับตอน 8.30 น.

ขณะเดินกลับที่พักเพื่อไปรอรถบัสมารับระหว่างเดินทางก็ไปเจอราชาแห่งบัน มีไส้เดียวอร่อยมากครับ กินเพลินเลย

ตอนเดินเข้าที่พักก็สังเกตุเห็นมีร้านขายเฝอเปิดขายอยู่ด้วย กินอะไรร้อน ๆ ท่ามกลางฝนที่เริมตกปรอย ๆ (อีกแล้ว) แต่ไม่ได้กินเพราะอิ่มมาก

เข้าห้องพักสักพักเดินออกมาตรงห้องนั่งเล่น โอ้ยพระเจ้า หมอกเริ่มลงเต็มแล้วบรรยากาศฟินน่านอนมากกว่าไปเที่ยวอีก 555

สถานที่แรกที่เราไปเยือนก็คือ พระราชวังฤดูร้อนบ๋าวได๋ (Dinh Bao Dai) ซึ่งเป็นจักรพรรดิองค์สุดท้ายของเวียดนาม ได้รับการออกแบบและปลูกสร้างอยู่ใต้ร่มเงาของทิวสนใหญ่ ซึ่งพระราชวังแห่งนี้ใช้เวลาการก่อสร้างถึง 5 ปี

สภาพด้านนอกของพระราชวังฤดูร้อน ในวันที่ฝนเพิ่งหยุดตกอากาศเลยดีครับ

ส่วนบริเวณชั้นที่ 1 ของพระราชวังเป็นเหมือนห้องนั่งเล่น รับแขก ประชุม กินข้าว(ช่ายไหม ????)

เป็นห้องนอนครับ จริง ๆ มีหลายห้องมากเลย

เมื่อมองออกจากชั้น 2 ลงไปด้านล่างก็จะเห็นสวนหย่อมอยู่ข้าง ๆ พระราชวังเลยครับ

บริเวณด้านข้างพระราชวังสำหรับออกไปดูสวนหย่อมที่เห็นจากชั้น 2

เมื่อเดินออกมาจากตัวพระราชวังฤดูร้อน ก็จะมีทางที่เต็มไปด้วยต้นสน แล้วก็จะเห็นเมืองดาลัดบริเวณข้างล่างครับ ซึ่งก็เดินตรงไปเรื่อย ๆ ไปเข้าห้องน้ำครับ อิอิ (ห้องน้ำอยู่สุดทางเดิน)

มีน้องม้าบริการด้วย แต่ไม่เอากลัวเสียเงิน อิอิ จากนั้นหลังชมพระราชวังฤดูร้อนเสร็จเรียบร้อยก็เตรียมตัวเดินทางไปยังที่ต่อไปครับ

สถานที่ต่อมาที่ได้ไปเยี่ยมชมก็คือ โบสถ์คริสต์ (Dalat Cathedral) หรือโบสถ์ไก่ ภาษาเวียดนามเขียนว่า Nha Tho Chanh Toa Da Lat โดยมีน้องไก่อยู่บนยอดไม้กางเขน (ซึ่งผมมองไม่เห็นสูงเกิน ประกอบกับกล้องก็ซูมไกลมิได้)

โบสถ์แห่งนี้สร้างขึ้นโดยชาวฝรั่งเศส เมื่อปี 1931-1942 ขณะนั้นฝรั่งเศสเริ่มเข้ามาบทบาทกับเวียดนามก่อนจะเป็นเมืองขึ้นเต็มรูปแบบ เป็นโบสถ์ใหญ่ที่สุดตั้งอยู่ใจกลางเมืองและเป็นศูนย์รวมของชาวคริสต์ในเมืองดาลัดเลยก็ว่าได้ครับ

เดินวนรอบโบสถ์ก็จะเห็นมุมเมืองดาลัดบริเวณข้างล่างครับ ตอนนี้แสงแดดก็ออกมาแล้วครับปรับตัวไม่ทันกันเลย

ชมตัวโบสถ์ไปได้สักพักก็เตรียมตัวไปสถานที่ท่องเที่ยวแห่งที่ 3 กันดีกว่าครับ

ต่อไปสถานที่ท่องเที่ยวแห่งที่ 3 ในดาลัด นั่นก็คือ วัดตั๊กลัม (Truc Lam Pagoda) โดยการเดินทางนะครับก็คือขึ้นกระเช้าไปนั่นเอง ฟินนาเร่อีกแล้ว

บันไดทางขึ้นไปยังกระเช้าครับ มาดาลัดนี่เดินขึ้นเนินอย่างเดียว 555 ผอมเพรียวแน่เรา

บรรยากาศเมืองดาลัดยามสายมาก ๆๆ มีเมฆหมอกปกคลุมครับอย่างที่บอกไปแต่แรกว่า ฝนตกเมื่อคืนและวันนี้ก็ตกปรอย ๆ ทำให้สภาพอากาศที่ดาลัดในวันนี้ฟ้าครึ้ม สลับกับแดดออก สลับกับอากาศเย็น สลับกับฝนตก (หลายฤดูในวันเดียว ป่วยแน่เรา)

กระเช้านั่งได้ 4 คนครับ มีแบบเดียวคือแบบธรรมดา ไม่มีคริสตัลนะครับ แต่ข้อเสียคือ กระจกมีขี้นกก้บมีรอยร้าว ทำให้ทัศนวิสัยในการชมวิวหายไปเล็กน้อย

บรรยากาศบนกระเช้าครับเห็นเมืองดาลัดอยู่เบื้องล่าง ต้นไม้ป่าไม้ ภาพสุดท้ายขี้นกครับ เสียบรรยากาศสุด ๆ ชีวิตมีความเสี่ยงสูงเพิ่งกลับจากฮ่องกงเมื่อสิงหาคมมาขึ้นกระเช้าต่อที่ดาลัดอีก ช่างใฝ่สูงจริง ๆ ครับผม

บันไดขึ้นไปยังตัว วัดตั๊กลัม (Truc Lam Pagoda) ครับเดินขึ้นเนินอีกแล้ว

พอเดินขึ้นบันไดมาก็จะเจอเหมือนศูนย์อาหารครับ เดินออกไปอีกนิดก็เจอมุมถ่ายกระเช้าพอดีเลย

บันไดขึ้นสู่ตัววัดครับ (มีแต่ขึ้นบันไดจริง ๆ)

ระหว่างทางเดินรอบตัววัดก็จะมีสวนดอกไม้สีสันหลากหลายเลยครับ

เมื่อเดินหันหลังให้สวนดอกไม้เดินตรงไปก็จะเจอเจดีย์สีทองครับ มีรูปปั้นน่าจะเป็นเจ้าสิทธัตถะตอนเด็ก (น่าจะใช่นะ) เดินชมบรรยากาศไปสักพักก็เตรียมตัวไปสักการะพระพุทธรูปกันดีกว่า

บรรยากาศภายในวัดและภายนอกครับ มาวัดแห่งนี้มีทั้งแดดออก ฟ้าครึ้มสลับกับแดดออกครับแต่พอหลัง ๆ ฟ้าปิดแล้วครับแดดไม่มีแล้วเตรียมตัวรับฝนกันดีกว่าเรา

เดินไปตรงลานจอดรถรอรับตู้มารับไปที่สถานที่ต่อไปก็ไปสะดุดกับรูปปั้น น่ารักดีจัง (รึเปล่า) สถานที่จะไปเป็นไฮไลท์อีกอย่างของดาลัดเลยแบบว่าใครไม่ได้ไปสัมผัสตัวนี้เหมือนไปไม่ถึงจริง ๆ นะ

สถานที่ต่อไปเห็นชื่อคงรู้แล้วใช่ไหมครับว่าที่ไหน น้ำตกดาตัลลานั่นเองพอไปถึงผมก็ไปซื้อตั๋วเล่นรถรางหรือ Roller Coaster นั่นเอง หลายคนถามว่าต้องนั่งรถรางไหม มาดูวิธีไปน้ำตกดาลันลากันว่ามีแบบไหน

1. เดินลงไปน้ำตกและเดินขึ้นน้ำตก

2. วิธียอดนิยมลงและขึ้นน้ำตกด้วยรถรางหรือ roller coaster (ซึ่งหลายคนก็ใช้วิธีนี้ ผมก็เช่นกันมาทั้งทีขอเล่นให้เต็มที่สิครับ)

ทำการซื้อตั๋วที่ช่องจำหน่ายตั๋วครับ ราคาแบบไปกลับราคา 50000 ดองครับ ตีราคาสัก 75 บาท

ขออภัยถ้าภาพดังกล่าวไม่สุภาพเนื่องจากเห็นเท้า รถรางนี้นั่งได้ 2 คนครับโดยคนหนึ่งขับอีกคนก็ถ่ายรูปให้ นั่งคนเดียวฟินกว่าอีก

วิธีการเล่นก็ไม่ยากครับ โยกคันบังคับไปข้างหน้าเพื่อเร่งความเร็ว ชะลอหรือหยุดก็โยกคันบังคับมาตัวเรา ง่าย ๆ ความสนุกขึ้นอยู่กับคันหน้าครับถ้าคันหน้าไม่มัวเซลฟี่ หรือขับช้าจะสนุกมากครับ ส่วนของผมคันก่อนหน้าผมอีกคันมัวแต่เซลฟี่เลยแบบเรงความเร็วไม่ค่อยได้มาก

พอมาถึงข้างล่างลงบันไดก็จะเจอกับน้ำตกดาลันตาครับ คนเยอะมากแถมฟ้าครึ้มอีกแล้วครับ

หลังจากเดินเล่นแถวบริเวณน้ำตกฝนก็ตกลงมาครับท่าน แต่ไหน ๆ มาแล้วจะหลบฝนก็ไม่ได้เสียดายเลยตากฝนไปถ่ายรูป (ฝนตกรอบแรกนี่ตกแปบ ๆ ครับแล้วก็หยุด) หลังจากนั้นฝนตกอีกรอบคราวนี้หนักเลยครับไม่มีท่าทีจะหยุด บริเวณทางขึ้นรถรางเพื่อกลับไปด้านบนก็ไม่มีใครออกสักคนเพราะเดี๋ยวตัวเปียก เลยแออัดกันตรงทางเข้า พอเห็นทีท่าฝนไม่ตกคนที่รออย่างคนเวียดนามก็ตัดสินใจหยิบเสื้อกันฝนออกมาใส่ เราคนไทยก็แพ้หยิบร่มออกมาดีกว่า ทุกคนเตรียมพร้อมกันมากก อิอิ

หลังจากเดินชมน้ำตกและตากฝนเสร็จเรียบร้อยแล้วก็เดินทางต่อไปเพื่อไปกินสตอเบอร์รี่ เอ้ยมิใช่ เค้าแค่ประดับตรงทางเข้าเฉย ๆ แต่น่ากินมาก

นั่งล้อมวงกันมากินขนมกับชา กาแฟขี้ชะมดกัน อิอิ

ร้านนี้ทัวร์ก็จะจัดให้ไปกินและชิมฟรี นะครับ ฟรีนะครับ ตอนแรกทุกคนที่เป็นชาวต่างชาติไม่กล้ากิน เพราะกลัวเสียเงิน แต่สักพักชายเวียดนามที่นั่งข้างผมก็พูดว่า Free ทกคนเลยกินกันอย่างเอร็ดอร่อย แต่จะไม่ฟรีตรงที่ใครจะซื้อของฝากก็ซื้อได้เลยครับ เพราะเหมือนเป็นร้านขายของฝาก รวมถึงกาแฟขึ้ชะมดด้วยนะ

สถานที่แห่งต่อไปที่ไปหลังจากเดินดูร้านขายของฝากและชิมชา กาแฟแล้ว ก็จะเป็นสถานที่เป็นแลนด์มาร์คสำคัญของดาลัดเลยก็ว่าได้ นั่นคือ Velley of love หรือ หุบเขาแห่งความรัก

บรรยากาศของหุบเขาแห่งความรักตอนที่ไปเกือบจะบ่ายสามโมงเย็นแล้วครับ อย่างที่บอกยิ่งใกล้เย็นเท่าไรบรรยากาศก็ยิ่งครึ้มฟ้าครึ้มฝน รวมทั้งคนไม่ค่อยเยอะครับ เดินเล่นได้อย่างสบาย ๆ

ถ่ายรูปดูมุมจากด้านบนก็จะเห็นสวนดอกไม้ ทะเลสาบและภูเขาเป็นฉากหลัง มีเมฆพาดผ่านเขา ฟินเลยสิครับท่าน

หลังจากชมหุบเขาแห่งความรักแล้ว ผมก็เดินทางไปยังสถานที่สุดท้ายของทริปนี้ก็คือ วัดอะไรจำไม่ได้ ค้นอากูเกิลแปบ

ทริปสุดท้ายของการตะลอนดาลัดทั้งวันคือที่วัด Thiền viện Vạn Hạnh (Đà Lạt) ขอก๊อปชื่อจากเน็ตนะครับ (วิกีพิเดีย)

ภายในตัววัดบรรยากาศร่มรื่นครับ แล้วมาสักการะพระพุทธรูปครับ เพื่อความโชคดีในการเดินทางครับ

เดินเล่นบริเวณวัดมาได้เวลาหนึ่งก็ได้เวลากลับที่ไกด์เรียกเพื่อจะส่งเข้าที่พักแล้วครับ ระหว่างเดินทางกลับไกด์ผู้น่ารักถามผมว่า คุณจะลงที่ตลาดหรือโรงแรมดีครับ ผมบอกโรงแรมดีกว่าครับ (ขี้เกียจเดินจากตลาดไปโรงแรม) เก็บเอาแรงก่อนเดี๋ยวตลาดก็ไปตอนกลางคืนดีกว่าหลังกลับจากโรงแรมแล้วก็อาบน้ำ พักผ่อนสักนิดครับเก็บเอาแรงก่อนดีกว่าเเล้วค่อยออกไปตอนเย็น หลังกลับถึงที่พักได้สักพักหนึ่งก็เดินไปชมบรรยากาศในเมืองดาลัดกันต่อดีกว่า บรรยากาศดีตลอดเวลาเลยครับซึ่งที่พักและบ้านเรือนในดาลัดจะไม่มีแอร์หรือพัดลมเพราะอากาศเย็นสบายตลอดเวลา ยิ่งกลางคืนยิ่งหนาวมากจริง ๆ

ระหว่างเดินไปสำรวจดาลัดรอบ ๆ ก็ไปร้านขายเค้ก เบเกอรี่ ตรงข้ามโรงแรมทิวลิปที่คนไทยหลายคนคงรู้จักกันเวลาไปดาลัด นั่นคือ ร้าน LIEN HOA ครับ เลือกขนมปังไว้กินเล่นตอนนอนดีกว่า

ระหว่างเดินหิวแล้วหยิบขนมน่องไก่มากิน ทำซะเหมือนน่องไก่จริงเลย รสชาติธรรมดา ไม่เข้มข้นเอาไป 3/5 พอ

เดินไปมาวนไปหลายรอบ คิดได้ว่าตั้งแต่มาที่นี่เรายังไม่ไปเหยียบร้านคาเฟ่ที่ดาลัดเลย มองไปสักพักเอาร้านนี้แหละกัน ร้าน Wildmills ร้านจะอยู่ติดกับสามแยกหัวมุมถนนพอดี เยื้องโรงแรมทิวลิปครับ

บรรยากาศภายในร้านครับ คาเฟ่น่ารัก ๆ เหมาะกับการมานั่งทำงานไปจิบชา กาแฟไป นอกจากจะนั่งตรงบริเวณข้างในแล้ว สามารถไปนั่งตรงระเบียงได้ด้วยครับ จะเห็นวิวถนน คนเดินไปมาครับ แต่มันเต็มเลยต้องนั่งข้างใน อิอิ ราคาไม่พอครับพูดง่าย ๆ คือเป็นคาเฟ่ราคาเท่ากับอะเมซอนประมาณนั้นแหละครับ จากนั้นก็หาอะไรกินแล้วกลับโรงแรมครับ เพราะว่าฝนตกและคาดว่าจะตกหนัก เผ่นดีกว่า เจอกันตอนเช้านะครับ

สวัสดียามเช้าวันสุดท้ายในเมืองดาลัด เดินจากโรงแรมที่พักจะไปตลาดดาลัดกันดีกว่า ถ้าอยากรู้ว่าวิถีชีวิตคนในพื้นที่เป็นอย่างไรนอกจากกินอาหารในพื้นที่นั้นแล้ว ก็คือไปดูตลาดยามเช้า หรือตลาดกลางคืน แต่เดินมาก็ไปสะดุดตากับแบรนด์นี้ คุ้น ๆ เหมือนเคยเห็นที่ในมาก่อน

เดินไปตลาดเช้าดาลัดกันดีกว่า มาแล้วถ้าไม่ไปก็เหมือนไปไม่ถึงช่ายไหม

บรรยากาศยามเช้าของตลาดดาลัดครับ นอกจากจะขายเสื้อผ้ากันหนาว อาหาร ผลไม้ที่เหมือนประเทศไทย รวมถึงมีการขายต้นไม้ดอกไม้เมืองหนาวด้วยครับ เปิดเร็วมากนะครับนี่ (ตอนไปถึงก็ประมาณ 7 โมงนิด ๆ แล้วครับ)

พอเดินเล่นเสร็จก็เตรียมตัวกลับโรงแรมเก็บข้าวของและเชคเอาท์ออก ระหว่างเดินลืมไปว่ายังไม่ได้กินข้าวนี่หว่า เอาไงดี ช่างเถอะไปหาอะไรกินหน้าโรงแรมก็ได้ มาไกล ๆ สุดท้ายไปตายรังที่ร้านเฝอหน้าโรงแรม

อันนี้คือเฝอหน้าที่พักครับ (สุดท้ายกลับมาตายรัง) อากาศแบบนี้ได้กินอะไรร้อน ๆ น้ำซุปร้อน ๆ ก็มีความสุขแล้วครับ กินเสร็จก็เก็บข้าวของ แล้วไปนั่งคุยเล่นกับลูกชายเจ้าของโรงแรม ซึ่งตอนแรกบรรยากาศเงียบมากครับ ผมเลยเอ่ยสั้น ๆ ว่า Quiet ปรากฏลูกชายเจ้าของก็เลยเดินมานั่งคุยเล่นเลยครับ จากนั้นคุยกันยาวเลย ยาวประมาณว่าเมื่อวานไปเที่ยวไหนมาบ้าง เป็นไงบ้างถ้าเทียบกับประเทศไทย ดาลัดคล้ายเชียงใหม่ไหม ซึ่งผมก็โปรโมทประเทศไทยเต็มที่ครับ เพราะเค้าบอกว่า เคยไปแต่สยาม เทอร์มินอล 21 พูดง่าย ๆ ใจกลางเมือง ผมเลยแนะนำขึ้นเหนือแบบเชียงใหม่ น่านเลย เค้าก็บอกว่าชอบผัดไทยมากครับ ตอนที่พูดนี่บอกเลยว่า แกรมม่า กับทักษะสปีดอิงลิชที่ด้อยมาก แต่ก็พูดไปเถอะครับอย่าได้แคร์ 555ระหว่างที่คุยกับลูกชายครับ แม่ของเค้าก็มานั่งด้วยกันก็เลยคุยกันระหว่างรอรถมารับไปสถานีขนส่งดาลัดครับ สักพักพ่อและน้องชายของเจ้าของที่ผมพักก็มา เค้าก็แนะนำตัวกันครับ ปลื้มมากเลยครับคือแบบบรรยากาศแบบเป็นกันเองมากอ่ะ เสียดายตอนแรกผมจะขอถ่ายรูปที่รถมารับซะก่อน เพราะมัวแต่เขิน เลยอดเลยเรา ???

ถึงสถานีขนส่งดาลัดแล้วครับ ซึ่งตรงนี้จะมีรถบัสไปยังนาตรัง ซึ่งอยู่เหนือดาลัดขึ้นไปอีก ไปโฮจิมินห์ ไปเว้ ไปดานังครับ แต่ไม่มีไปฮานอยคาดว่าถ้าจะไปฮานอยคงอาจต้องไปต่อรถที่เว้ หรือดานังแทนอ่ะครับ เพราะมันจากใต้สุดไปเหนือสุดเลยนะนั่น กี่ชั่วโมงกัน ???

เนื่องจากผมได้ติดต่อกับเวียตซีทัวร์ตั้งแต่วันแรกที่มาถึงโฮจิมินห์ ดังนั้นรถบัสกลับจากดาลัดไปไซกอน พี่ไกด์ที่พาผมไปเที่ยวตะลอนดาลัดทั้งวันได้ให้ตั๋วรถ Futa bus ตั้งแต่เมื่อวานตอนที่เจอกันตอนที่พี่เค้ามารับผมที่โรงแรมครับ จากนั้นพอมาถึงสถานีก็งงอีกว่าแล้วขึ้นคันไหน ผมก็เดินไปตรงเคาเตอร์ครับให้พนักงานดู พนักงานก็จะเขียนทะเบียนรถให้เราครับ เราก็ขึ้นคันที่เค้าเขียนครับ

การเดินทางจากดาลัดไปโฮจิมินห์ของผมใช้เวลาประมาณ 7-8 ชั่วโมงครับ รถของผมออกตอน 10.00 น. ไปถึงก็ประมาณสี่โมงห้าโมงเย็นครับ แล้วเจอกันนะนครโฮจิมินห์

สำหรับตอนนี้การเดินทางในดาลัด เมืองในขุนเขาก็จบลงแล้ว มันเศร้ากว่าตอนออกจากมุยเน่อีกนะ อาจเป็นเพราะบรรยากาศที่ดูสงบ แถมเย็นสบายตลอดทำให้พอจะเดินทางไปยังไซกอน หรือโฮจิมินห์มันเลยหดหู่เพราะนั่นหมายความว่าการเดินทางในเวียดนามใต้ใกล้จะจบลงแล้ว ขอบคุณทุกโอกาส ขอบคุณทุกย่างก้าว ขอบคุณทุกอย่างดี ๆ ที่เข้ามาตลอดการเดินทางในเมืองแห่งนี้

ความประทับใจที่เกิดขึ้น ณ ดาลัด

1. ขอบคุณความช่วยเหลือของลุง รปภ. หน้าโรงแรมอะไรจำไม่ได้ ที่ช่วยเหลือเรื่องหาที่พัก เพราะหาไม่เจอ

2. ขอบคุณลูกชายเจ้าของโรงแรมที่ผมพัก ที่เป็นมิตร ชวนพูดคุยเป็นเพื่อนตอนวันกลับ และทักทายแขกสม่ำเสมอ

3. ขอบคุณหญิงเวียดนามและจีน ที่สร้างมิตรภาพให้เกิดขึ้นในทริปดาลัด

4. ขอบคุณคนไทยที่เจอในที่พัก ที่ได้มานั่งพูดคุยกัน รวมถึงอวยพรตอนวันเดินทางกลับ

5. ตอนวันกลับมีฝรั่งสามีภรรยาเดินหาที่พักแล้วมาที่พักที่ผมพักอยู่ ระหว่างที่รอการเชคอิน เธอก็หันมาทักทายว่า Good morning คือแบบง่าย ๆ นะ แค่ทักทายสั้น ๆ มันก็ตื้นตันใจแล้วอ่ะ จริง ๆ ไม่ต้องทักก็ได้เพราะผมเชคเอาท์แล้ว 555

ความไม่ประทับใจ

ฝนตกทำให้บรรยากาศมันครึ้ม ๆ ตลอดเวลา แต่ก็ให้ความรู้สึกดีอีกแบบหนึ่ง ที่พักเสียอย่างเดียวในห้องแบบ dorm น่าจะแยกห้องน้ำ ห้องสุขาไว้ต่างหาก อันนี้ไว้ห้องเดียว ถ้ามีคนมาพัก 12 คนนิ (คิดหนัก) รวมถึงกระดาษชำระควรมีบริการตลอดนะครับ โดยที่พักควรมาเชคสม่ำเสมอ