อียิปต์ ความลับริมขอบฟ้า ในวันที่เทพเจ้าลาจาก ตอนที่ 25 ทะเลแดงในช่วงเวลาแห่งอารมณ์ (2)

ในขณะที่สายตาทอดมองท้องทะเลที่กว้างไกล ผมก็ได้คำตอบให้กับตัวเองว่า ในเมื่อตั้งใจไว้แล้ว ก็ต้องทำให้ได้ตามที่ตั้งใจ เพราะหากไม่ทำในสิ่งที่พอทำได้ เราอาจต้องมานึกเสียใจภายหลัง ผมจึงเดินตรงไปหาพนักงานรีสอร์ทเพื่อสอบถามวิธีการเดินทางเข้าตัวเมืองมาร์สาอลัมและขอแลกเงิน พนักงานบอกว่าถ้าจะแลกเงิน ต้องไปแลกที่ Resta Grand Resort ที่อยู่ติดกัน

จาก Resta Resort มีทางเดินลัดเลาะสู่ Resta Grand Resort โดยไม่ต้องออกถนนใหญ่ ซึ่งรีสอร์ทแห่งนี้ดูใหญ่สมชื่อเมื่อเทียบกับรีสอร์ที่ผมพัก พนักงานต้อนรับของ Resta Grand Resort บอกว่าร้านแลกเงินจะเปิดให้บริการเวลา 9 โมง แต่หากผมต้องการจะแลกเงินตอนนี้ก็สามารถแลกได้กับตู้รับแลกเงินอัตโนมัติ พร้อมกับพาผมไปสอนวิธีการใช้ ผมเริ่มเห็นทางออกว่าวันนี้ผมคงได้ไปวิหารเอ็ดฟูตามที่ตั้งใจไว้ แต่ทุกอย่างก็ไม่เป็นตามที่คิดอีกแล้ว เมื่อเครื่องรับแลกเงินปฏิเสธการรับธนบัตรดอลล่าร์ของผม ซึ่งพนักงานโรงแรมก็พยายามอีกหลายครั้งแต่ก็ไม่ประสบผลสำเร็จ สุดท้ายจึงบอกผมว่า งั้นคงต้องรอถึง 9 โมง ซึ่งร้านแลกเงินเปิดให้บริการ

ผมเดินคอตกกลับ Resta Resort เดินไปตามชายหาดชมท้องทะเลแดงอีกรอบ จากนั้นจึงเข้าไปทานอาหารเช้าที่โรงแรมจัดเตรียมไว้ บุฟเฟ่ต์อาหารเช้าที่นี่น่าทานมาก ซึ่งไม่น่าเชื่อเลยว่า รีสอร์ทริมทะเลซึ่งมีทะเลทรายโอบกอดเช่นนี้จะมีผักและผลไม้สดๆหลากหลายชนิดให้ลิ้มลอง

ในช่วงที่ผมใกล้อิ่ม เพื่อนๆก็เริ่มทยอยเข้ามาในห้องอาหาร เหมือนความเครียดจากเมื่อคืนยังไม่จางหาย เพราะยังสัมผัสได้ถึงรังสีอำมหิตที่แผ่ออกมาจากแต่ละคน น้องเน น้องหมีกับโอนั่งโต๊ะเดียวกัน ในขณะที่พี่น้องทรงแยกไปนั่งคนเดียว

จริงๆแล้วเรื่องราวที่เกิดขึ้นนี้คงไม่มีใครถูกหรือผิด 100% ต่างคนต่างยึดในจุดยืนของตนเอง เพื่อนๆก็คงอยากอยู่ที่นี่นานๆเพราะใช้เวลาเดินทางนานหลายชั่วโมงกว่าจะมาถึง อีกทั้งคงเริ่มเลี่ยนกับการชมวิหาร ในขณะที่ผมเองก็ยึดว่าการไปวิหารเอ็ดฟูนั้นอยู่ในแผนที่วางไว้ และทุกคนเช่นชอบแล้วตั้งแต่ก่อนออกเดินทาง

ผมลังเลอยู่สักพักว่าจะไปคุยกับเพื่อนๆอย่างไงดี ซึ่งดูเหมือนเพื่อนๆก็รู้สึกเกร็งๆเหมือนกัน ก้มหน้าก้มตากินโดยไม่มองมาทางผม ผมบอกตัวเองว่า เอาหน่า อย่างไงก็ต้องคุยให้รู้เรื่อง จึงเดินตรงไปที่โต๊ะของน้องเน น้องหมีและโอ แต่ตอนนี้เหลือแค่น้องหมีกับโอเท่านั้น ส่วนน้องเนเธอรีบกินแล้วออกไปหาเช่าสน็อกเกิลเพื่อดำน้ำดูปะการัง

“เมื่อเช้าผมไปถามพนักงานโรงแรมแล้วนะ จากรีสอร์ตมีรถไปมาร์สาอลัม แต่ออกแค่ชั่วโมงละคัน และราคาค่อนข้างสูง จากมาร์สาอลัมมีรถประจำทางไปเอ็ดฟู แต่นานๆจะออกสักคัน และใช้เวลาเดินทางค่อนข้างนาน แล้วนี่จะไปลักซอร์กันอย่างไง”

น้องหมีตอบว่า “ยังไม่รู้เลย คงให้โรงแรมช่วยหาแท็กซี่ให้ แต่บางทีอาจไม่ไปทางเอ็ดฟู เพราะดูจากแผนที่แล้วเส้นทางเลียบทะเลแดง มีทางไปลักซอร์เหมือนกัน”

“เส้นทางนี้อ้อมนะ เพราะต้องขึ้นเหนือ แล้วย้อนกลับลงใต้อีกที แล้วผมก็ไปถามพนักงานรีสอร์ทมาแล้วด้วย เขาบอกว่าทางรีสอร์ทไม่มีบริการหารถแท็กซี่ให้ เอาอย่างนี้ไหม ไปแท็กซี่คันเมื่อวานนั้นเหละ ผมนัดเขาแล้วให้มารับวันนี้ แต่ให้ไปส่งแค่เอ็ดฟูพอ ไม่ต้องไปส่งถึงลักซอร์ เพราะอย่างไงคนขับก็ได้กำไรอยู่แล้ว แทนที่จะต้องตีรถเปล่า ยังมีรายได้จากค่ารถไปฟรีๆ ส่วนวิหารเอ็ดฟูถ้าไม่ไปก็ไม่เป็นไร ผมไปคนเดียวก็ได้ แล้วค่อยนั่งรถไฟตามไปเจอกันที่ลักซอร์”

ข้อเสนอของผมน่าจะได้ประโยชน์ร่วมกันทุกคน น้องหมีจึงตกลง ในขณะที่โอได้แต่พยักหน้า โดยน้องหมีบอกว่าเดี๋ยวเธอจะไปบอกน้องเนเองให้เช็คเอ้าท์ภายใน 11 โมง ส่วนพี่น้องทรงให้ผมเป็นคนไปบอก เพราะตอนนี้ไม่รู้หายไปไหนแล้ว

ผมเดินกลับไปที่ชายหาดอีกครั้ง พบพี่น้องทรงกำลังปล่อยอารมณ์เดินชมชายหาด ไม่รู้ว่ากำลังหลงคิดว่าตัวเองกำลังถ่ายมิวสิควีดีโออยู่หรือเปล่า ผมเดินเข้าไปหาเพื่อบอกกำหนดการว่าเราจะเช็คเอ้าท์ในเวลา 11 โมง พี่น้องทรงไม่ว่าอะไร แต่ชวนผมไปเดินบนสะพานที่ทอดไปยังกลางทะเล

การเดินไปบนสะพานนี้ทำให้ได้รู้ว่าทะเลแดงน้ำใสมาก ไม่ต้องดำน้ำ แค่ยืนบนสะพานก็สามารถมองเห็นปะการังได้อย่างชัดเจน ทั้งสีแดง สีเหลือง สีเขียว ดูสวยงามมาก ซึ่งเอาเข้าจริงๆเช้านี้น้องเนก็ไม่ได้ดำสน็อกเกิลตามที่ตั้งใจ เพราะหาอุปกรณ์ไม่ได้ จึงเปลี่ยนมาเป็นการนอนอาบแดดแทน

คนขับแท็กซี่มาตรงตามเวลาที่นัดไว้ ผมบอกว่าขอเปลี่ยนแผน ไม่ไปลักซอร์แล้ว โดยไปแค่เอ็ดฟู แทนที่คนขับจะตอบว่า ทำไมไม่เป็นตามที่ตกลงกันไว้ กลับบอกว่า ดีเลย เพราะลักซอร์ไกล เขาก็ไม่ค่อยอยากไปเหมือนกัน เพราะถ้าไปแล้วต้องขับรถกลับอัสวานอีก กว่าจะถึงคงดึกดื่น โดยคนขับคิดค่ารถ 850 ปอนด์ ซึ่งจริงๆแล้วเงินนี้เขาได้ไปฟรีๆเลย เพราะอย่างไงเขาก็ต้องตีรถกลับเส้นทางนี้อยู่แล้ว

จากทะเลทราย สู่ ทะเลแดง นอกจากเราจะได้สัมผัสความสวยงามและเวิ้งว้างของทะเลทราย พร้อมกับความใสสะอาดและกว้างไกลของทะเลแดงแล้ว เรายังได้เห็นความกระจ่างใสและขุ่นมัวในใจ ที่เกิดขึ้นตามอารมณ์ที่เปลี่ยนแปลง