รถไฟมาตรงเวลา สภาพภายในห้องโดยสารนั้นกว้างขวางและสะอาด ผู้โดยสารไม่ค่อยมากเท่าไหร่ เส้นทางรถไฟนั้นเลียบเลาะไปบนแผ่นดินที่อุดมสมบูรณ์ริมฝั่งตะวันออกของแม่น้ำไนล์ จากเอ็ดฟูใช้เวลา 1 ชั่งโมงครึ่งในการเดินทางถึงลักซอร์ เวลา 19.03 น. ผมมายืนอยู่ในหน้าสถานีรถไฟเมืองลักซอร์ท่ามกลางท้องฟ้าที่มืดมิด แต่บนถนนนั้นมากไปด้วยแสงไฟรถที่วิ่งกันขวักไขว้

ลักซอร์ (Luxor) หรือชื่อในอดีตคือ ธีบส์ เป็นอดีตเมืองหลวงของอียิปต์มาหลายราชวงศ์ ก่อนที่เมืองหลวงจะย้ายมาที่อเล็กซานเดรีย และไคโรตามลำดับ จึงไม่แปลกเลยที่เมืองนี้จะมีความเจริญมากกว่าเมืองเอ็ดฟู หรืออัสวานที่ผ่านมา 

ผมเปิดแผนที่ตั้งของ New Everest Hostel จากมือถือดูอีกครั้ง ก่อนที่จะลากกระเป๋าเดินไปตามเส้นทางที่อยู่ไม่ห่างจากสถานีรถไฟมากนัก บนเส้นทางผ่านร้านขายไก่ทอดยี่ห้อท้องถิ่น ผมพยายามชะโงกมองดูภายในร้าน เผื่อจะเห็นเพื่อนๆกำลังกินไก่อยู่ด้านใน แต่ไม่พบ จึงลากกระเป๋าเลี้ยวซ้ายเข้าไปในซอย ซึ่งสภาพเส้นทางเปลี่ยนเป็นทางดินที่สองข้างทางมากไปด้วยขยะ จนเกิดความไม่แน่ใจว่าเป็นทางเข้า New Everest Hostel หรือเปล่า แล้วก็มีชายวัยกลางคนเดินเข้ามาเพื่อบอกว่า โฮสเทลให้เลี้ยวขวาเข้าไปในซอยอีกที

New Everest Hostel เป็นตึกแถว 2 คูหา ผมเข้าไปสอบถามว่ามีชาวไทย 4 คนเข้ามาเช็คอินแล้วใช่ไหม เจ้าของโฮสเทลพยักหน้า แล้วบอกว่า เพื่อนๆของคุณเขาบอกแล้วว่าอีกประมาณ 1 ชั่วโมงคุณจะมา โดยพวกเขาเอากระเป๋าไปไว้ด้านบนแล้ว แต่คุณต้องเช็คอินอีกครั้ง เพราะที่นี่ต้องเช็คอินทีละคน และต้องฝากกระเป๋าไว้ด้านล่างก่อน เพราะเพื่อนๆได้เอากุญแจห้องไปแล้ว

หลังจากเช็คอินและเชื่อมสัญญาณ Fi Wi เรียบร้อยแล้ว ผมก็โทรไปหาพี่น้องทรงว่าอยู่ที่ไหนกัน ได้ความว่าเพื่อนๆกำลังกินไก่ แต่ไม่ใช่ไก่ทอดร้านที่ผมผ่าน แต่เป็นไก่ย่างร้านที่ตั้งอยู่ตรงหัวมุมด้านหน้าสถานีรถไฟ

ผมเดินกลับไปที่บริเวณสถานีรถไฟอีกครั้ง เพื่อหาร้านไก่ย่างดังกล่าว ซึ่งหาไม่ยากเพราะเป็นร้านใหญ่เห็นได้ชัด เพื่อนๆเพิ่งเข้ามาในร้านก่อนผมไม่นาน โดยได้สั่งไก่ย่างไว้รอแล้ว รสชาติอร่อยใช้ได้ แต่ย่างไหม้เกินไป ดูเหมือนไก่ย่างในอียิปต์จะนิยมย่างไหม้กันแทบทุกร้าน

อ่ำหนำสำราญดีแล้ว ผมจึงเดินกลับไปที่สถานีรถไฟอีกครั้งเพื่อซื้อตั๋วรถไฟไปไคโรในคืนวันพรุ่งนี้ ในขณะที่เพื่อนๆได้ซื้อไปก่อนหน้านี้แล้ว จากนั้นเราจึงออกเดินชมตลาดยามดึกของลักซอร์ บรรดาร้านรวงเปิดไฟสว่างไสวคักพอควร ระหว่างเดินก็มีชายร่างอ้วนเดินเข้ามาทักทาย พร้อมชวนพวกเราให้ไปเที่ยวอีกตลาดหนึ่ง โดยบอกว่าตลาดแห่งนี้คึกคักว่าที่นี่เยอะ แต่เราปฏิเสธเพราะไม่คิดจะเดินท่องตลาดอะไรมากมายนัก อีกทั้งอยากเก็บแรงไว้เที่ยวเมืองลักซอร์พรุ่งนี้มากกว่า เพราะสถานที่สำคัญของอดีตเมืองหลวงแห่งนี้มากมายเหลือเกิน

ผมพยายามกวาดตามองหาร้านขายยา เพื่อซื้อเบตาดินมาทาแผลที่ก้น ผ่านมาหลายวันแล้วแผลที่เกิดจากการเสียดสีกับที่รองนั่งบนหลังอูฐยังไม่หลายเสียที แต่กลับเจ็บแสบมากขึ้นกว่าเดิม โดยเฉพาะเมื่อต้องนั่งนานๆ ยิ่งคืนพรุ่งนี้ต้องนั่งรถไฟตลอดทั้งคืนจากลักซอร์สู่ไคโร คงได้ทรมานไปทั้งคืนแน่ แต่กวาดสายตาอย่างไงก็หาไม่เจอ จึงเข้าไปสอบถามร้านค้าว่าแถวนี้มีร้านขายยาไหม แทนที่เขาจะตอบว่ามีหรือไม่มี เขากลับบอกให้ผมไปถามชายร่างอ้วนคนที่ชวนเราไปตลาดอีกแห่ง โดยบอกว่าชายคนนั้นเขารู้ทุกอย่างในลักซอร์

ยังไม่ทันที่ผมจะตัดสินใจว่าจะถามชายร่างอ้วนผู้นั้นดีไหม ทันทีที่เขาได้ยิน เขาก็รีบเดินมาหาผมแล้วแทบจะจูงมือผมเพื่อไปร้านขายยา เพื่อนๆก็อยากรู้เหมือนกันว่าร้านขายยานั้นอยู่ที่ไหน จึงพากันเดินตามมาเป็นขบวน ชายร่างอ้วนพาพวกเราไปยังร้านขายยาซึ่งอยู่ในซอยที่ค่อนข้างมืด แต่ภายในร้านนั้นดูสะอาดสะอ้าน ผมได้เบตาดีนตามที่ตั้งใจ ในขณะที่โอซึ่งเป็นเภสัชก็ได้ยากลับเมืองไทยหลายอย่าง เพราะราคาถูกกว่าบ้านเรา

ชายร่างอ้วนถามผมว่าอยากจะหาซื้ออะไรอีกไหม ผมปฏิเสธ โดยให้เงินเล็กน้อยเป็นสินน้ำใจ ที่อียิปต์นี้ก็มีอาชีพแปลกๆหลายอย่าง อย่างที่เจอมาก็คือไกด์ที่ซ่อนตัวอยู่ในพื้นที่โบราณสถาน เพื่อพานักท่องเที่ยวไปชมมุมที่ซ่อนเร้นที่นักท่องเที่ยวทั่วๆไปไม่เดิน ที่ลักซอร์ก็มีชายร่างอ้วนผู้กว้างขวางในทุกเรื่องของลักซอร์ ให้บริการนักท่องเที่ยวในทุกรูปแบบ เพื่อแลกกับรายได้เล็กๆน้อยๆ แม้บางครั้งเราอาจเกิดความรำคาญบ้างที่มาตอแย แต่คิดดีๆ อาชีพเหล่านี้ล้วนเป็นอาชีพสุจริต เราจะซื้อบริการจากเขาหรือไม่นั้นก็ขึ้นอยู่กับความสมัครใจ

เราเดินกลับ New Everest Hostel แล้วก็ถึงเวลาที่ผมจะได้เห็นสภาพห้อง ซึ่งแยกกันอยู่ระหว่างผู้ชายกับผู้หญิง คำว่าห้องพักรังหนูนั้นตรงกับสภาพห้องพักที่นี่เหลือเกิน ภายในห้องมีเตียงแคบๆ 3 เตียงวางในมุมต่างๆเท่าที่พื้นที่ห้องจะพอมี พร้อมห้องน้ำส่วนตัวที่อยู่ในเกณฑ์ที่ควรปรับปรุงขนานใหญ่ แม้ความรู้สึกจะค่อนข้างแย่กับสภาพห้องที่เห็น แต่ก็ต้องยอมรับการความสมเหตุสมผลกับเงินที่จ่ายไปเพื่อแลกกับที่พักที่ใกล้สถานีรถไฟ และเอาเข้าจริงๆคืนนี้ผมก็หลับสนิทจนถึงเช้า

กระทิงเปลี่ยวเที่ยวโลกกว้าง

 วันพุธที่ 5 เมษายน พ.ศ. 2566 เวลา 15.37 น.

ความคิดเห็น