ความเดิมจากตอนที่แล้ว

https://th.readme.me/p/5566

หนูเล็กไม่ได้โชว์ภาพมุมกว้างให้ได้เห็นกันว่าบริเวณโดยรอบที่เราไปจอดรถเพื่อรับประทานอาหารนั้นเป็นอย่างไร

ลองไปชมภาพด้านนอกรถพอเป็นน้ำจิ้มกันดูค่ะ

แล้วจะรู้ว่าเพราะอะไรอุณหภูมิภายนอกรถจึงหล่นตุ้บลงมาเหลือเพียงแค่ 2 องศาเซลเซียสเท่านั้น

เมื่อจอดรถทุกคนดูจะตื่นเต้นต่างอยากจะลงไปซึมซับบรรยากาศที่ได้มาเจอกับ "หิมะ"

แม้จะโพทนาบอกใครต่อใครว่ามาเที่ยวฝรั่งเศสในฤดูใบไม้ผลิ แต่พอแค่ได้เยื้องกรายออกไปเพียงไม่เกิน 10 นาที

ทั้งฝนที่ตกพรำๆ กับอากาศภายนอกที่เย็นจับจิต ทุกคนต่างพากันกระโดดกลับเข้ามาในรถตามเดิม

ชายหนุ่มทั้งคุณปาและคุณพี่ออที่พากันเข้าป่าไปล่ากระต่ายก็กึ่งเดินกึ่งวิ่งรีบเร่งฝีเท้าตามกันออกมาติดๆ

ทุกคนต่างอยากกลับมาอุดอู้เอาอากาศอุ่นๆ ในรถกันมากกว่า

สิ่งนี้นับเป็นเรื่องที่เกินความคาดหมายของพี่ใหญ่และหนูเล็กเป็นอย่างมาก

แม้ในใจจะเต็มไปด้วยความตื่นเต้นที่ได้ประสบการณ์ที่เกินคาดหมาย แต่สิ่งนี้ก็นำมาซึ่งความน่าวิตกกังวลต่อไปว่า

หนทางข้างหน้าจะมีอะไรที่เกินความคาดหมายหนักหนาไปกว่านี้อีกหรือไม่

เราสองคนได้แต่หวังว่าทุกอย่างมันจะผ่านไปด้วยดี มีแต่เพียงคำภาวนาและอธิษฐานในใจแค่นี้จริงๆ

เพราะยังมีอีกสามชีวิตที่เรายังต้องดูแลอีก

หลังจากอิ่มท้อง พวกเราก็ออกเดินทางกันต่อลองชมบรรยากาศสองข้างทางของพวกเราดูค่ะ

บางทีนี่อาจจะไม่ใช่เพียงแค่การเดินทางธรรมดาๆ

แต่อาจเป็นบททดสอบเบื้องต้นที่ใครบางคนกำลังทดสอบความกล้าหาญในจิตใจ

ความมั่นคงทางอารมณ์ของพวกเราอยู่ ก็เป็นได้ ใครจะรู้

ตั้งแต่คุณพี่ออขับรถออกจากจุดพักรถมา หนทางที่มองตรงไปข้างหน้าฟ้ายังคงฉ่ำฝนและไม่มีทีท่าว่าจะหยุดลง

และยิ่งวิ่งรถต่อมาเรื่อยๆ ทางข้างหน้าที่มองเห็นมิได้โรยกลีบกุหลาบไว้อย่างที่คิดจริงๆ

เพราะมันเต็มไปด้วยความขาวโพลนของหิมะที่ไม่ใช่แค่พร่างพรมโปรยปรายธรรมดาๆ แค่พอให้เรารู้สึกตื่นเต้น สนุกสนาน

ยิ่งมองไกลออกไป และออกไป ยิ่งเห็นว่ามันมีความหนามากขึ้นและมากขึ้น

จากเดิมที่สองข้างทางยังพอมีใบไม้ต้นไม้สีเขียวๆ ให้มองเห็น

แต่ ณ เวลานี้พวกมันถูกปกคลุมไปด้วยหิมะจึงยืนต้นขาวโพลนไปด้วยกันทั้งหมด

บรรยากาศในรถเริ่มตึงเครียดขึ้นมาเล็กน้อย ไม่มีใครหลับไหล สิ่งที่พี่ใหญ่และหนูเล็กกังวลมากที่สุดก็คือ

เราไม่มีทางรู้เลยว่าหนทางข้างหน้าจะเป็นอย่างไร หิมะจะตกหนามากน้อยกว่านี้เพียงใดหรือไม่

รถเรากำลังวิ่งอยู่ท่ามกลางเทือกเขา อยู่กลางป่า

อุปกรณ์จำเป็นอย่าง "โซ่" ที่ใช้พันล้อเพื่อการขับรถบนถนนที่เต็มไปด้วยหิมะเราก็ไม่มี

เพราะไม่คาดคิดเลยว่าจะมาเจอสถานการณ์เช่นตรงหน้านี้

และหากสิ่งที่คิดเล่นๆ ดันเกิดขึ้นมาจริงๆ เราจะทำอย่างไรกันต่อไปดี เป็นคำถามที่ตอบได้ยากเหลือเกิน

แต่ไหนๆ ก็สู้อุตส่าห์พาลูกทัวร์มาเซอร์ไพร์ส ได้เจอหิมะหนาๆ ราวกับบรรยากาศในช่วงวันคริสต์มาส

ที่ต้นสนสีเขียวถูกปกคลุมด้วยหิมะสีขาวให้ความรู้สึกถึงการเฉลิมฉลองขึ้นมาแล้ว

อย่าให้ลูกทัวร์ต้องมาเป็นกังวลร่วมไปกับเราเลย พี่ใหญ่ก็เลยให้พี่ออเอารถเข้าจอด ณ จุดพักรถข้างทาง

เพื่อให้ลูกทัวร์ทุกคนรวมทั้งพี่ใหญ่และหนูเล็กได้ถือโอกาสออกไปอินกับอารมณ์แบบนี้กันสักนิด

เมื่อทุกคนได้เก็บภาพเป็นที่ระลึกว่าครั้งหนึ่งได้มาเจอหิมะแบบไม่ได้ตั้งใจกันเป็นที่เรียบร้อย

คุณพี่ออก็พาพวกเราออกเดินทางต่อ

จริงๆ แล้วก่อนที่เราจะเลือกที่พักที่ Gex ในคืนนี้ มีตัวเลือกอยู่อีก 2 เมืองที่พี่ใหญ่และหนูเล็กเล็งๆ กันไว้

นั่นคือ Les Rousses และ Pre'manon เมืองแรกเราหาที่พักที่ถูกใจและเหมาะสมกับพวกเราทั้งห้าชีวิตไม่ได้

จึงเปลี่ยนมาเป็นเมืองที่ 2 คือ Pre'manon ซึ่งไม่ไกลจากกันมากนัก และเราก็ได้ที่พักที่เหมาะกับพวกเรามาก

นั่นคือ ราคาย่อมเยา และมีห้องครัวให้เราทำกับข้าวได้ด้วย แต่ปัญหาดันเกิดก่อนที่เราจะเดินทางมา

หนูเล็กติดต่อหนุ่มชื่อ Vincent เจ้าของที่พักที่ Pre'manon ไม่ได้แม้จะพยายามทุกวิถีทางแล้ว

ทำให้หนูเล็กต้องหาที่พักใหม่ก่อนวันเดินทางแค่สามสี่วัน

และหวยก็มาออกตรงเมือง Gex ที่ก็ไม่ห่างจาก Pre'manon มากนัก

ยอมรับเลยว่า ณ วันนั้นรู้สึกเสียดาย เพราะที่พักที่จองได้ ราคาไม่แพงเท่าใดนัก

พอจะช่วยลดค่าใช้จ่ายของพวกเราลงได้บ้าง

แต่วันนี้เมื่อพวกเราวิ่งรถมาผ่านสองเมืองนี้ หนูเล็กกับพี่ใหญ่ได้แต่ดีอกดีใจกันยกใหญ่

เพราะหากเราจองที่พักไม่ว่าเมืองใดเมืองหนึ่งในสองเมืองนี้ นั่นหมายความว่าเราจะเจอสภาพหิมะขาวโพลน

อากาศหนาวยะเยือก ในสภาพที่พวกเราไม่ได้เตรียมพร้อมมาเพื่อเจอเหตุการณ์เช่นนี้ เราคงได้แข็งตายกันเป็นแน่

แต่จะว่าไป...เราก็ยังไม่รู้เลยว่าเมืองที่เราเลือกอย่าง Gex จะมีสภาพไม่ต่างกันเช่นนี้หรือไม่

ระหว่างการเดินทางหนูเล็กคอยเตือนพี่ออให้ขับรถรักษาระยะ อย่าชิดเข้าไปในไหล่ทางมากนัก

เพราะจะทำให้ล้อลื่นไถลได้ ถนนที่เรากำลังวิ่งอยู่ก็เหลือพื้นที่ถนนน้อยลงเรื่อยๆ

ไหล่ทางโดนหิมะแย่งพื้นที่ไปเสียเกือบค่อน จากอารมณ์ตื่นเต้นตื่นตาตื่นใจกับความหนาของหิมะ

และความขาวของต้นสนที่ขาวโพลนไปทั่วตลอดสองข้างทางเหมือนในนิทานของวอลท์ ดิสนีย์

บัดนี้ได้กลายเป็นความวิตกกังวลและความเครียดที่ก่อตัวขึ้นอย่างเงียบๆ ขึ้นมาทุกขณะที่ล้อกำลังหมุนไป

ชมภาพบรรยากาศระหว่างการขับรถของคุณพี่ออ ท่ามกลางการลุ้นของสมาชิกที่เหลือ

ในขณะที่อุณหภูมิ ณ ขณะนั้นลดลงไปที่ -2 องศาเซลเซียสเป็นที่เรียบร้อย ชีวิตพวกเราจะมีเรื่องตื่นเต้นกันมากเกินไปรึเปล่า

หลังจากสมาชิกทุกคนประสาทตื่นกับสถานการณ์ตรงหน้าจนถึงจุดพีคสุดๆ ให้น่าประหลาดใจอย่างที่สุด

เมื่อพี่ออขับวนไปมาสักพัก ภาพที่ปรากฎตรงหน้ากระจกรถค่อยๆ เปลี่ยนไป

ต้นไม้ใบไม้เริ่มเป็นสีเขียวให้เห็นบ้าง และค่อยๆ มีสีสันเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ อย่างเหลือเชื่ออย่างที่สุด

จนดูเหมือนกับว่าเราเดินออกมาจากทวิภพอะไรประมาณนั้น เมื่อสักครู่ยังวิ่งฝ่าดงหิมะที่ขาวโพลน

แต่ตอนนี้ต้นไม้ใบไม้ก็เขียวขจีตามปกติราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ก็น่าประหลาดใจดี

แต่จะว่าไปก็นับเป็นเรื่องที่ดีที่สุดแล้ว เพราะหากว่าเจอสภาพอากาศที่เลวร้ายกว่านี้ตามที่พวกเราวิตกกังวลกัน

ต้องมีอันหมดสนุกและมีเรื่องยุ่งยากอื่นๆ ตามมาอีกเป็นขบวนแน่นอน

สักพักเราก็ถึงตัวเมือง Gex ตามที่ตั้ง GPS ไว้ ที่พักที่จองไว้ล่วงหน้าเป็นการจองผ่าน Airbnb

ตัวที่พักเป็นอพาร์ทเมนท์สำหรับ 5 คน หนูเล็กติดต่อไว้กับหนุ่มหน้ามล Gregory Coulomb

โดยการพูดคุยกันผ่านโปรแกรมแชทของ Airbnb ซึ่งเป็นอพาร์ทเมนท์ไว้ให้เช่าในราคาไม่แพงนัก

คิดแล้วตกคนละประมาณหนึ่งพันบาทเท่านั้น Gregory ไม่ได้มาเจอกับหนูเล็กด้วยตัวเอง

แต่ส่งคนดูแลสาวที่ชื่อ Bruna มารอต้อนรับและส่งมอบกุญแจบ้านให้ Bruna พูดภาษาอังกฤษได้ไม่คล่องนัก

แต่นั่นไม่ใช่ปัญหา เพราะมิตรภาพเกิดขึ้นได้ทุกเมื่อโดยไม่มีข้อจำกัดไม่ว่าสิ่งใดๆ

เธอพาเราเข้าที่พัก แนะนำการใช้งานสิ่งต่างๆ ในภาษาอิตาเลี่ยนปนอังกฤษ

หนูเล็กมองเห็นถึงความพยายามอย่างเต็มที่ของเธอที่จะพยายามสื่อสารทุกสิ่งให้เราเข้าใจ

เมื่อสอบถามว่าเราสามารถหาซื้ออะไรเพื่อทำกับข้าวได้บ้างไหม เราก็ได้คำตอบที่แสนผิดหวังเช่นเดิมว่า

วันนี้เป็นวันแรงงาน ดังนั้น ร้านรวงต่างๆ จึงพากันปิดหมด

พวกเราจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากการรื้อค้นเสบียงที่พกพามาทั้งหมดมาประยุกต์เป็นเมนูต่างๆ อย่างตามมีตามเกิด

ซึ่งเรื่องนี้นับเป็นสิ่งที่น่าเสียดายอย่างที่สุดเพราะครัวชุดของ Gregory เป็นครัวชุดใหญ่ที่มีเครื่องใช้ไม้สอยครบครันที่สุด

ทำให้คุณปา ยอดเชฟมือทองของเราบ่นเป็นหมีกินผึ้งเลยทีเดียว

อาจเป็นเพราะความเครียดระหว่างการเดินทางมาตลอดวัน และได้ใช้เวลาร่วมกันในรถมามากมายจนเกินพอ

พวกเราทุกคนต่างพากันแยกย้ายไปพักผ่อนอย่างรวดเร็วหลังมื้ออาหาร ไม่ได้มารวมตัวสังสรรค์ เฮฮา บ้าบอกันอย่างเคย

ต่างพักเอาแรงเพื่อลุยต่อในวันพรุ่งนี้ และก็เช่นเคยอีกเหมือนกัน คงเหลือหนูเล็กที่ยังคงเปิดไฟหัวเตียงไม่หลับไม่นอน

เพราะมัวแต่ตรวจสอบสภาพอากาศและตรวจแผนเดินทางของพรุ่งนี้ ซึ่งค่อยทำให้ยิ้มออกได้หน่อย

เพราะพรุ่งนี้ฟ้าเปิด รับรองว่าลูกทัวร์ของเราได้มีภาพสวยๆ ฟินๆ กันแน่นอน

และที่หมายของพรุ่งนี้ก็งดงาม หนูเล็กไม่อยากพลาดวันเวลาดีๆ แบบนี้

ค่อยหลับได้อย่างสบายใจหน่อย มาตามกันต่อค่ะว่าพรุ่งนี้จะเป็นอย่างที่หนูเล็กหวังไว้แค่ไหน

แวะไปเยี่ยมชมภาพถ่ายจากการเดินทางและทักทายพี่ใหญ่กับหนูเล็กได้ที่

https://www.facebook.com/TravelWithPiyaiAndNoolek/