ไปเที่ยวเชียงราย | หมู่บ้านลอบือ 101 (ตอนที่ 5)

highlights:

• ทำถนน
• ทำถนนนนนนนน
• ทำถน๊นนนนนนนนนนนนน TT^TT

---------------------------------------------------------------------------------

จากตอนที่แล้ว [ไปเที่ยวเชียงราย | หมู่บ้านลอบือ 101 (ตอนที่ 4)] ที่เราติดรถใครก็ไม่รู้ขึ้นมายังสถานที่ทำถนน แล้วด้วยความที่ถนนพื้นราบก็ไม่เคยทำแต่ดั๊นนนนริมาทำถนนบนดอย เราก็ได้แต่ยืนงงๆ และเคว้งคว้างกันอยู่ตรงนั้นว่าจะเริ่มจากอะไรกันดี 555555555

ยังดีที่พี่ต้นซุงเจ้าหน้าที่มูลนิธิเขาได้บอกเราไว้ก่อนแล้วว่า การทำถนนในครั้งนี้เป็นการทำถนนบนดอยอาจจะต่างจากการทำถนนพื้นราบ ดังนั้นเหล่าครูอาสาจะมาเป็นเพียงลูกมือให้กับนายช่างในหมู่บ้านที่เขาทำเป็นอยู่แล้วเท่านั้น ถ้าเขาบอกให้เราทำแบบไหนก็ทำตามที่เขาบอกแบบนั้นไปเลย แล้วก็ทำเท่าที่แรงและกำลังของเราไหว ถ้าเหนื่อยก็นั่งพักอย่าไปฝืน

และระหว่างที่รอนายช่างมา เราก็ได้รับแจกถุงมือยางสำหรับก่อสร้างที่คาดว่าจะมาจากครูพี่โตที่ซื้อเตรียมไว้ให้กับทุกๆ คน ขอบพระคุณค่าาาา >//< ซึ่งเรื่องถุงมือเป็นอะไรที่สำคัญม๊ากกกกเพราะถ้าไม่มีใครเตรียมมานี่ได้มือพังกันหมดแน่นอน 5555

และแล้วพอ 09.14 ก็ได้เวลาเริ่มแบกหามข้าวของกันแล้วจ้าาาา วันนี้เราจะต้องมาใช้แรงงานทาสกันทั้งวัน ฮึบบบบบบ

ตอนแรกที่ทางมูลนิธิเขาประกาศว่าสิ่งจำเป็นที่สุดสำหรับการทำถนนในครั้งนี้มันไม่ใช่ปูนแต่เป็น "ไวเมท" เราก็ไม่รู้ว่าสิ่งไหนที่เรียกว่าไวเมท แล้วก็นึกภาพไม่ออกเลย จนได้มาเห็นของจริงว่าไวเมทคือตะแกรงที่ใช้รองพื้นถนน อื้อหืออออออความรู้ใหม่ 5555 

แล้วด้วยความบนดอยอะเนอะ ไม่มีอุปกรณ์ตัดไวเมทก็เลยต้องใช้มีดกับจอบเป็นตัวช่วย เปลี่ยนมือคนตัดกันไปก็หลายคน ลุ้นกันใหญ่ว่าไวเมทจะขาดก่อนหรือดินจะทรุดก่อน 5555555555

และในครั้งนี้ก็มีพี่ๆ ทหารจากโครงการดอยบ่อมาช่วยเราทำถนนด้วย *0*

เริ่มวางโครงเป็นรูปเป็นร่างของถนนบ้างแล้ววว และระหว่างนั้นก็ยังมีรถมอเตอร์ไซด์ชาวบ้านวิ่งผ่านไปผ่านมาเพราะถนนที่เราไปทำมีแค่เลนเดียวทางเดียว ถ้าไม่ผ่านทางนี้ก็ไม่รู้จะไปผ่านตรงไหนได้อีก เราก็ทำกันไป ยกของหลบรถกันไป สนุกไปอีกแบบ ^^ 

แต่ชาวบ้านที่อาศัยอยู่ที่นี่คงไม่น่าจะสนุกเท่าไหร่เป็นการคมนาคมที่ยากลำบากเหลือเกินเมื่อเทียบกับความสะดวกสบายต่างๆ ในเมือง TT^TT

การทำถนนตรงนี้มันมีความยากลำบากตรงที่ ทางมันเป็นพื้นเอียงประมาณ 45 องศา แล้วเหล่าครูอาสาผู้ชายจะต้องช่วยกันแบกปูนที่หนักม๊ากกกกกลงมาตามพื้นเอียงที่ละถุงจนถึงจุดผสมปูน แค่นี้ก็ตัดกำลังกันไปเยอะแล้ววว

แล้วเหล่าครูอาสาผู้หญิงก็จะแบกอุปกรณ์จุบจิ๊บเดินตามกันลงมา

ตรงจุดผสมปูนนี่ดีหน่อย เพราะข้างๆ จะมีถุงดินถุงหินวางไว้ใกล้ๆ หยิบใช้ได้เลย อัตราส่วนก็ตามที่นายช่างบอกเลยจ้าาา

ส่วนน้ำที่ใช้ผสมปูนไม่รู้เขาไปหากันมาจากไหน เราเห็นแต่เขาลากสายยางมาแล้วน้ำก็ไหลมาตามสาย

พอเริ่มใช้แรงงานทาสกันไปสักพักก็เริ่มจะมองหาน้ำกิน ปรากฏว่าไม่ได้เตรียมมาจ้าาา แต่ครูแพรว ครูส้มโอและครูบอลก็ได้ไปจัดหามาไว้ให้พวกเรา รอดตายกันแล้ววว เย้ ^^ 

(ขอขอบคุณภาพจาก: น้องเจมส์)

พอถึงเที่ยงตรงเราก็มานั่งล้อมวงกันกินข้าว บางคนก็สั่งข้าวจากที่ร้านครูชัย บางคนพ่อแม่ที่บ้านก็ทำกับข้าวเผื่อ

ส่วนของเราคือความผัดกับปลาแห้งเมื่อเช้า ปลาแห้งที่มูลนิธิแจกให้อร่อยม๊ากกกก อยากกินอีกกกจัง

แล้วก็มีเด็กๆ ที่เลิกจากโรงเรียนแล้วมาเล่นกลับเราด้วย เด็กพวกนี้คือวิ่งเล่นกันบนดอยเก่งมากกก มนุษย์เราที่เดินเฉยๆ ยังจะเป็นลมนั้นวิ่งตามไม่ทันแน่นอน 555555

ระหว่างที่นั่งพักไป ถ่ายรูปเล่นไป แอบหันไปเห็นอะไรแปลกๆ ที่ไม่น่าจะมีบนดอย นั่นก็คือออออ อุปกรณ์ทำกาแฟดริฟฟฟฟฟ อื้อหืออออ แค่แบกร่างตัวเองขึ้นมาก็แทบจะไม่ไหวแล้ว ยังมีคนแบกตราชั่งและแก้วดริฟมาอีกหรอเนี่ยยย สุดยอดจริงๆ 555555555 

ได้ยินครูบอลบอกแว่วๆ ว่าน่าจะเป็นของครูไธยอดมนุษย์อุลตร้าแมนของเรานั่นเอง พี่แกเล่นขุดดิน แบกปูนตั้งแต่ต้นยันจบ แรงดีไม่มีเหนื่อยตั้งแต่เช้ายันมืด อาจจะเพราะได้กินกาแฟอันนี้หรือเปล่านะ 5555

แต่จะว่าไปถ้าได้นั่งกินกาแฟชิวๆ บนดอย กับวิวตรงหน้ามันก็คุ้มที่จะแบกอุปกรณ์ขึ้นไปแหละ สวยจริงสวยจัง สวยจนลืมเหนื่อย

และแล้วฝันของเราก็เป็นจริงงงง ได้ชิมกาแฟดริครั้งแรก แล้วค่อยๆ ดื่มด่ำกับวิวตรงหน้า คือดี >///< ขอบพระคุณครูบอลค่าาา บาริสต้าเฉพาะกิจ 5555

ส่วนการทำถนนก็ยังทำดำเนินต่อไปเรื่อยๆ ดูเหมือนว่าเวลาในวันนี้มันจะเดินช้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาเสียเหลือเกิน 555555555

เวลาผ่านไป 5 ชั่วโมงเป็นเวลา 15.00 พอดิบพอดี ถนนบล็อคแรกก็เสร็จสักที!!!!! เราก็นึกว่าจะได้กลับบ้านกันแล้ว ที่ไหนได้ทำต่อจ้าาา ทำต่ออีกบล็อคนึง น้ำตาจะไหลลล TT^TT หิน อิฐ ดิน ทราย อะไรต่างๆ ก็เริ่มอยู่ไกลขึ้น

จากที่ตอนเช้าๆ แบกหิน แบกทรายกันได้เป็นกระสอบๆ ตอนนี้ไม่เหลือแรงอะไรให้แบกกันแล้วจ้ะ 5555 ก็ได้แต่แบ่งหิน แบ่งทรายให้ถุงมันเล็กลงจะได้แบกกันง่ายๆ 

พอต้นทางพูดทรายยยยย ทุกคนก็จะพูดทรายยยยต่อมากันเรื่อยๆ พอต้นทางพูดหินนนน ทุกคนก็จะพูดหินนนนนกันมาเรื่อยๆ เหนื่อยเหลือเกินเธอเอ๊ยยย เมื่อไหร่มันจะหมดสักที ไอ้พวกหินๆ ทรายๆ เนี่ยยย 5555555555555

พอห้าโมงเย็นพระอาทิตย์เริ่มจะตกดิน ถนนบล็อคที่สองก็เกือบจะเสร็จแล้ว เลยมีบางส่วนที่เดินกลับกันไปก่อน และบางส่วนยังคงทำถนนต่อให้เสร็จ

วิวตอนนี้คือดีม๊ากกกกก แสงอาทิตย์อุ่นๆ กับหมอกจางๆ ตอนแรกก็ไม่รู้ว่าหมอกจริงไหม เพราะคนเมืองอย่างเราเจอแต่ pm 2.5 มาตลอด 5555 แต่จากที่ดูไปดูมาก็คงเป็นหมอกจริงๆ นั่นแหละ ภูเขาล้อมรอบขนาดนี้

ถึงเวลากลับบ้านจริงๆ สักทีนะ ^____^ 

ส่วนตอนหน้าจะเป็นอย่างไรโปรดติดตามตอน [ไปเที่ยวเชียงราย | หมู่บ้านลอบือ 101 (ตอนที่ 6)] และสามารถติดตามเรื่องราวอื่นๆ ของเราได้ที่ [https://th.readme.me/id/JKtrytotry] หรือพูดคุยกันได้ในเพจ "Try to Try ก็แค่ออกไปลอง" แล้วจะรู้ว่าการก้าวออกจาก Comfort zone ของตัวเองมันสนุกแค่ไหน