เปียงซ้อ ไปอยู่เคียงข้าง...เขา

เปียงซ้อ ไปอยู่เคียงข้าง...เขา

ภาพที่ใช้ตัดสินใจในการเดินทางครั้งนี้ กับภาพที่ปรากฎอยู่ตรงหน้า เมื่อเวลาใกล้บ่ายของวันนั้น มันคือภาพเดียวกันเลย เป็นการตัดสินใจที่ถูกแล้วล่ะ แม้เส้นทางจะค่อนข้างลำบากอยู่บ้าง ไกลอยู่บ้าง แต่ถ้าได้หลงรัก..เขา มาเถอะมาที่นี่ ไม่ผิดหวัง เปียงซ้อ.....

หลังจบเทศกาลปีใหม่หนึ่งอาทิตย์ คิดว่ามันน่าจะใช่ช่วงเวลาที่เหมาะสมสำหรับการเดินทางครั้งนี้ หลีกเลี่ยงการปะทะมวลชน อากาศยังคงเย็นสบาย สี่วันกับสามคืนสำหรับการท่องเที่ยวเมืองน่าน

เปียงซ้อโฮมสเตย์ อำเภอเฉลิมพระเกียรติ

เกวะตะ อำเภอเชียงกลาง

cocoa valley อำเภอปัว

สามหมุดหมายหลักที่ตั้งใจจะไปพักค้างแรม ส่วนที่เหลือถือเป็นส่วนเติมเต็มในการเดินทาง เรื่องราวแรกที่จะมาบรรยายความ ขอเป็นที่เปียงซ้อก่อนนะ แค่ที่นี้ที่เดียวก็ว่ากันยาวๆแล้ว เรื่องอ่ะไม่เท่าไหร่ รูปอย่างเยอะ ไปเริ่มกันเลยดีกว่า น้ำชักจะเยอะแล้ว....

ตัดภาพมาที่ท่าอากาศยานน่านนคร ครั้งนี้เลือกที่จะบินมา ครั้งก่อนหน้าโน่นใช้วิธีขับรถมาจากแม่กลอง ลากยาวมาสปัน คือเหนื่อยมากกกกก เหตุการณ์ในครั้งโน้น https://th.readme.me/p/39154

ครั้งนี้ตัดทอนความเหนื่อยซื้อเวลาซื้อความล้านิดนึง เพราะต้องลุยกันยาวๆ ไปต่อๆ...

มากันสี่คน เช่ารถ toyota vios เอาไว้ พูดถึงเรื่องรถนิดนึง อันเราก็อ่านรีวิวมาแล้ว ถามเส้นทางจากเจ้าของสถานที่ทุกที่ที่เราจะไป เค้าบอกว่า โอเค ในช่วงเวลานี้ รถมาถึงแน่นอนครับผม ถ้าเค้าว่างั้น เราก็ตามนั้น เน้นประหยัดไว้ก่อน แต่พอได้ไปถึงแต่ละปลายทางที่ตั้งไว้ ถือว่าสาหัสเลยทีเดียว.....

เก้าโมงครึ่งโดยประมาณเราออกจากท่าอากาศยานน่านนคร มุ่งหน้าสู่ เปียงซ้อโฮมสเตย์ ที่พักค่ำคืนแรกของการเดินทางครั้งนี้ จากตรงนี้ 121 กิโลเมตร สามชั่วโมงคือเวลา อันนี้จากแอปนำทาง ถ้าจะขับแบบรวดเดียวถึง ก็ทำได้นะ แต่จะทำไปเพื่อ....

ม่อนกิ่วม่วง ยี่สิบกว่ากิโลนิดๆประมาณยี่สิบสอง ยี่สิบสามกิโล จากสนามบิน เป็นคาเฟ่เล็กๆ ริมผาริมถนน อำเภอสันติสุข ทางผ่านอยู่แล้ว แวะพักซะหน่อย จริงๆก็ยังไม่ได้เริ่มเหนื่อยหรือเมื่อยหรอก แต่จะแวะอ่ะ ไปชมรูปดีกว่า

ออกมาแป๊บๆ ก็ถึง landmark สำคัญของถนนเส้นนี้ ถนนหมายเลขสาม จะขับผ่านก็ไม่ดีมั่ง แม้ว่าจะมาหลายครั้งแล้ว แต่ก็แวะมันทุกครั้ง

จากถนนหมายเลขสาม เส้นทางก็เริ่มคดเคี้ยว ขึ้นเขา วิ่งยาวๆมาซักพักผ่านอำเภอบ่อเกลือ เลยสามแยกบ่อเกลือมานิดเดียว ก็จะเจอ ร้านกาแฟโคตรชิล หลงเขา อันนี้ตั้งใจแวะเลย คือ น้องที่มาด้วยกันบอกต้องมาพี่ต้องชอบแน่ๆ เออเนอะ จริงอย่างที่น้องมันบอกมา บรรยากาศดีจริง อาศัยธรรมชาติ กับความธรรมดา ไม่ต้องปรุงแต่งอะไรมากมาย ดีเลย.....

นิดนึงที่นี่ไม่มีอาหารขาย มีแต่เครื่องดื่มกับขนม เรามาอย่างหิวเลยต้องขับรถย้อนกลับไปนิดนึง ไปหาข้าวซอยกินกัน อร่อยได้อยู่นะ

บรรยากาศร้านน่าทานอยู่นะ

ถึงเวลาของจริงแล้ว ออกจาก หลงเขา บ่ายนิดๆ ขับผ่านทางเข้าหมู่บ้านสปัน ไปซักระยะ เสียงแอปนำทางบอกให้เลี้ยวขวาข้างหน้า จากตรงนี้แหละ ระยะทางพิสูจน์ม้า กาลเวลาวัดใจคน มันนำมาใช้พอได้อยู่นะ ต้องบอกว่าเส้นทางโหด เหี้ยมเกรียมมากมาก ช่วงแรกก็เป็นถนน ซักพักเริ่มไม่เป็น เดี๋ยวกลับมาเป็น ไปอีกนิดไม่น่าจะเรียกถนน ความชันไม่ต้องพูด ชันชั้นชัน ยิ่งใกล้ยิ่งเจ็บ รถนะเจ็บ สงสารก็สงสาร แต่ต้องไปให้ถึง ลากเกียร์หนึ่งสลับสองไปตลอดทาง จนใกล้จะถึงจริงๆ แทบจะไม่เรียกว่าเส้นทางแล้วล่ะ สุดจริงๆตัดภาพมาสองข้างทาง ความสวยงามของขุนเขา มันให้สองอารมณ์ในเวลาเดียวกัน ทั้งลุ้นทั้งชื่นชมความงามสองข้างทาง มันส์แท้ๆ....

ถึงแล้วเปียงซ้อโฮมสเตย์ กว่าจะถึงสบักสะบอมเลย เพื่อนร่วมทางที่มาพักที่เดียวกัน ถามว่า พี่ขับขึ้นมาเหรอ น้ำเสียงมีความทึ่ง กับความแปลกใจเล็กๆ คงคิดว่ามันเอาไอเจ้าตัวนี้ขึ้นมาได้ไง เพราะเราก็มองไปรอบๆ มีรถอยู่สามสี่คัน มันประเภท ยกสูงทั้งนั้น ช่างมันเถอะ ถึงเหมือนกัน.....
จบๆๆๆ เรื่องเส้นทางไปซึมซับซาบซึ้ง กับเปียงซ้อดีกว่า เอาสั้นๆก่อน “ถ้าคุณรักเขา คุณต้องมาเปียงซ้อ” แม้ครั้งนี้อากาศอาจจะไม่เป็นไปดั่งตั้งใจ ฟ้าครึ้ม มีเมฆมาก แทบไม่เจอแสงอาทิตย์เลย มาได้เห็นเอาเช้าวันจะกลับ แต่ก็คุ้มค่านะ คุ้มค่ามากมาก ภาพขุนเขาเรียงสลับ วางตัวยาวเป็นฉากหน้าขนาดมหึมา ดูทรงพลัง สวยงาม ดุดัน หรือบางครั้งก็ดูอ่อนโยนในบางเวลา อยู่ที่นี่ การพักผ่อนคือการมองเขา มองแล้วมองอีก มองไม่เบื่อเลย ปกติก็หลงเขาจะแย่แล้ว ที่เปียงซ้อ เล่นซะหัวปักหัวปำกับเขาเลยทีเดียวชมภาพพร้อมคำบรรยาย ฉบับยาวไป......